Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

KN-Dydaktyka akademicka. Nowoczesne metody i techniki prowadzenia zajęć

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: SP-DA
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: KN-Dydaktyka akademicka. Nowoczesne metody i techniki prowadzenia zajęć
Jednostka: Studium Pedagogizacji
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Poziom przedmiotu:

podstawowy

Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się:

W_01, W_02, U_01, U_02, K_01, K_02

Skrócony opis:

Wykłady z dydaktyki akademickiej dzielą się na dwie części. W pierwszej za pomocą dwóch triad: doświadczenie-wiedza-nauka i uczenie się-nauczanie-praca dydaktyczna zostanie zaprezentowany główny problem kształcenia (nie tylko na poziomie uniwersyteckim). Przedmiotem analiz będą w szczególności koncepcje wybranych teoretyków nauki, takich jak Platon, Arystoteles, Bacon, Kant, Husserl, Popper, Gadamer. Druga część będzie miała charakter bardziej praktyczny. Uczestnicy wykładów zostaną zapoznani ze współczesnymi metodami i technikami pracy dydaktycznej w uczelni wyższej.

Pełny opis:

Wykłady z dydaktyki akademickiej dzielą się na dwie części. W pierwszej za pomocą dwóch triad: doświadczenie-wiedza-nauka i uczenie się-nauczanie-praca dydaktyczna zostanie zaprezentowany główny problem kształcenia (nie tylko na poziomie uniwersyteckim). Przedmiotem analiz będą w szczególności koncepcje wybranych teoretyków nauki, takich jak Platon, Arystoteles, Bacon, Kant, Husserl, Popper, Gadamer. Druga część będzie miała charakter bardziej praktyczny. Uczestnicy wykładów zostaną zapoznani ze współczesnymi metodami i technikami pracy dydaktycznej w uczelni wyższej.

Cele wykładu:

- rozpoznawanie związków zachodzących między doświadczeniem-wiedzą-nauką a nauczaniem-uczeniem się-pracą dydaktyczną,

- identyfikowanie zróżnicowanych form wiedzy i paradygmatów nauki,

- poznanie związku zachodzącego między metodą, przedmiotem, formą wiedzy i pracą dydaktyczną,

- analizowanie kształcenia według stopni nauczania i uczenia się,

- krytyczne reflektowanie zależności między wiedzą a kompetencjami,

- opracowywanie przedmiotowego programu kształcenia (karty przedmiotu/sylabusa) i planu dydaktycznego,

- poznanie technik dydaktycznych prezentowania, sprawdzania, ocenianie i ewaluacji zajęć,

- nabycie niektórych praktycznych umiejętności pracy dydaktycznej ze studentami (np. praca na platformie e-learningowej).

Wykaz zagadnień, które zostaną podjęte na wykładzie:

- zależności między doświadczeniem-wiedzą-nauką a nauczaniem-uczeniem się-pracą dydaktyczną na podstawie idei starożytnej paidei (Sokrates, Platon, Arystoteles),

- od antycznego doświadczenia-wiedzy-nauczania do nowożytnego programu wiedzy jako władzy i hipotetyczno-eksperymentalnej wykładni doświadczenia u Rousseau i Kanta,

- zróżnicowane formy doświadczenia i wiedzy w dwudziestowiecznych koncepcjach nauki: hermeneutyka, racjonalizm krytyczny, fenomenologia, transcendentalizm, pragmatyzm,

- pedagogiczne koncepcje kształcenia wychowującego. Stopnie nauczania i uczenia się, metody nauczania, zależność między wiedzą a kompetencjami, pluralizm form wiedzy,

- cele kształcenia i ich operacjonalizacja. Kształcenie jako proces. Planowanie w edukacji. Program i plan kształcenia,

- Krajowe Ramy Kwalifikacji w edukacji akademickiej (wiedza, umiejętności, kompetencje społeczne),

- metody i techniki dydaktyczne. Nowoczesne media w edukacji uniwersyteckiej,

- metoda projektów,

- sprawdzanie i ocenianie osiągnięć edukacyjnych. Określanie poziomów wymagań i kryteriów oceniania,

- Uniwersytet Klasy Światowej w Polsce.

Literatura:

Platon, Państwo, przeł. W. Witwicki, ks. VII 514a – 521b, Wydawnictwo AKME, Warszawa 1990, s. 358-370.

Platon, Menon, przeł. W. Witwicki, [w:] tenże, Dialogi, t. I, 79d 1 – 86c 4; 96b 7 – 100c 3, Wydawnictwo Antyk, Kęty 1999, s. 473-483; s. 496-502.

Arystoteles, Metafizyka, przeł. T. Żeleźnik, t. I, ks. 1 980a – 983a (s. 2-19), Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin 1996 i tenże, Fizyka, tłum. K. Leśniak, ks. 1 184 a-b, 189b-190b, ks. 2 192b, 194b-195a, [w:] tenże, Dzieła wszystkie, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.

F. Bacon, Novum organon scientiarum, przeł. J. Wikarjak, Przedmowa i ks. I (aforyzmy: I-XLIV, CXXVII-CXXIX), PWN, Warszawa 1955, s. 49-55; s. 57-69.

J.J. Rousseau, Emil, czyli o wychowaniu, tłum. W. Husarski, Przedmowa, ks. II (fragmenty), Zakład Narodowy im. Ossolińskich  Wydawnictwo PAN, Wrocław 1955.

I. Kant, Krytyka czystego rozumu, tłum. R. Ingarden, t. I, Przedmowa do drugiego wydania, B XII-XIV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1957, s. 26-32 oraz tenże, O pedagogice, tłum. D. Sztobryn, Wydawnictwo Dajas, Łódź 1999, s. 46-54.

K.R. Popper, Logika odkrycia naukowego, przeł. U. Niklas, r. I § 1, § 3, § 6, r. III wstęp, r. V § 28, § 30, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.

E. Husserl, Kryzys nowożytnej nauki.

. H.-G. Gadamer, Prawda i metoda, przeł. B. Baran, cz. II r. 2 A a, B d; r. 3 A-B, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, s. 367-375, s. 412-419, s. 465-487 (fragmenty).

J. Habermas, Technika i nauka jako „ideologia”, tłum. M. Łukaszewicz, [w:] Czy kryzys w socjologii?, red. J. Szacki, Czytelnik, Warszawa 1977, s. 342-395 (fragmenty).

J.F. Herbart, Pedagogika ogólna wywiedziona z celu wychowania, tłum. T. Stera, ks. II r. 1, r. 4 pkt. 1, 6, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2007, s. 58-63; s. 71-77; s. 121-127.

B. Niemierko, Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki, Warszawa 2007.

M.S. Szymański, O metodzie projektów, Warszawa 2000.

Efekty kształcenia i opis ECTS:

Wiedza

W wyniku przeprowadzonych zajęć student:

- zna podstawowe pojęcia dydaktyczne i teorie wyjaśniające proces nauczania i uczenia się,

- rozumie i wyjaśnia elementy składowe procesu nauczania i uczenia i jego wielorakie uwarunkowania.

Umiejętności

W wyniku przeprowadzonych zajęć student:

- potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi działaniami w obszarze kształcenia akademickiego,

- umie ustrukturyzować proces dydaktyczny, zaprojektować jego przebieg i poddać krytycznej ocenie,

- potrafi dokonywać analizy własnych działań dydaktycznych, wskazywać obszary wymagające modyfikacji, wdrażać działania innowacyjne.

Kompetencje społeczne

W wyniku przeprowadzonych zajęć student:

- jest przekonany o sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań edukacyjnych w odniesieniu do osób nie w pełni sprawnych i ich środowiska,

- jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych;

- wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w realizacji indywidualnych i zespołowych profesjonalnych działań zawodowych,

- odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy przez systematyczną obecność na zajęciach i wykonywanie zleconych zadań, współpracuje z innymi przy projektowaniu i wykonywaniu czynności dydaktycznych.

Metody i kryteria oceniania:

Metody nauczania:

- wykład konwersatoryjny,

- wykład problemowy,

- blended learning,

- analiza i interpretacja tekstów źródłowych,

- prezentacja z wykorzystaniem środków multimedialnych.

Metody sprawdzania:

- prowadzona będzie lista obecności na wykładach. Warunkiem przystąpienia do egzaminu końcowego jest obecność na co najmniej połowie wykładów. Za pełną frekwencję przewidziany jest bonus w formie 0,5 stopnia,

- dyskusja,

- testy zaliczeniowe,

- esej,

- egzamin ustny.

Kryteria oceniania:

5.0 (bardzo dobry)

Student:

- ma pogłębioną wiedzę na temat procesu nauczania i uczenia się,

- porównuje teorie wyjaśniające zależności między doświadczeniem-wiedzą-nauką a uczeniem się-nauczaniem-pracą dydaktyczną,

- rozwiązuje problemy dydaktyczne,

- przewiduje konsekwencje własnych i cudzych czynności dydaktycznych,

- inicjuje współpracę w grupie,

- uczestniczył w co najmniej 90% wykładów.

4.0 (dobry)

Student:

- ma ugruntowaną wiedzę na temat procesu nauczania i uczenia się oraz jego determinantów,

- charakteryzuje cele i efekty nauczania i uczenia się,

- projektuje własne działanie dydaktyczne,

- projektuje własne działanie dydaktyczne i potrafi je profesjonalnie uzasadnić,

- koordynuje współpracę przy wykonywaniu zleconych zadań,

- uczestniczył w co najmniej 70% wykładów.

3,0 (dostateczny)

Student:

- zna podstawowe pojęcia i teorie wyjaśniające proces nauczania i uczenia się,

- charakteryzuje uwarunkowania, cele i efekty kształcenia,

- właściwie dobiera metody, formy i środki dydaktyczne do treści kształcenia,

- projektuje własne działanie dydaktyczne,

- współpracuje z innymi w realizacji zleconych zadań,

- uczestniczył w co najmniej 50% wykładów.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
ul. Dewajtis 5,
01-815 Warszawa
tel: +48 22 561 88 00 https://uksw.edu.pl
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)