Clinical Psychology and Psychotherapy

Celem przedmiotu jest zapoznanie studenta z podstawami psychologii klinicznej i psychoterapii oraz nabycie umiejętności rozróżniania subdyscyplin psychologii klinicznej i szkół psychoterapeutycznych. Ma także służyć rozeznaniu studenta w pracy psychologa klinicznej i psychoterapeuty, tak aby mógł podjąć decyzję w sprawie ewentualnego kształcenia w tym kierunku. Obejmuje wprowadzenie do podstawowych zagadnień dotyczących psychoterapii i psychologii klinicznej jako dziedziny badań i praktyki. Przedstawione zostaną kluczowe subdyscypliny psychologii klinicznej, w tym psychologia kliniczna dzieci i młodzieży, neuropsychologia kliniczna, kliniczna psychologia zdrowia, psychologia niepełnosprawności i rehabilitacji oraz psychogerontologia.Program wykładów obejmuje także zapoznanie studentów z głównymi systemami i podejściami psychoterapeutycznymi (psychoanaliza i psychoterapia psychodynamiczna; terapia poznawczo-behawioralna; psychoterapia egzystencjalna i humanistyczna; koncepcje systemowe). Omówione zostanie znaczenie praktyki opartej na dowodach empirycznych.

Literatura podstawowa (obowiązkowa):

Cierpiałkowska, L. i Sęk, H. (red). (2020). Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Literatura uzupełniająca:

Feltham, C., Horton, I. (red.) (2013). Psychoterapia i poradnictwo. Tom 1 i 2. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Freyberger, H. J., Schneider, W. i Stieglitz, R. D. (red.). (2014). Kompendium psychiatrii, psychoterapii, medycyny psychosomatycznej. Warszawa: Wydawca: PZWL Wydawnictwo Lekarskie.

Grzesiuk, L. (red). (2005). Psychoterapia. Teoria. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Eneteia.

Grzesiuk, L. i Suszek, H. (red). (2011). Psychoterapia. Szkoły i metody. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Eneteia.

Kubitsky, J. (2008). Vademecum psychoterapeuty. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.

Wiedza:

W 1. Student zna i rozumie aspekty pracy psychologa klinicznego i psychoterapeuty.

W 2. Student posiada wiedzę na temat historycznego rozwoju psychologii klinicznej i psychoterapii oraz jej nurtów i twórców.

W 3. Student identyfikuje różne dziedziny psychologii klinicznej wraz z ich podstawowymi pojęciami i koncepcjami, służące analizowaniu i interpretowaniu roli czynników sprzyjających zachowaniom zdrowotnym,

jak i patologii w zakresie procesów psychicznych.

W 4. Student zna i rozumie na czym polega odmienność klinicznych interpretacji zachowań oraz psychoterapii z uwzględnieniem różnych perspektyw (m.in. psychoanalitycznej i psychodynamicznej, poznawczej i behawioralnej, humanistyczno-doświadczeniowej, systemowej).

W 5. Student rozróżnia wybrane metody diagnozy oraz interwencji psychologicznej w psychologii klinicznej oraz psychoterapii.

Umiejętności:

U 1. Student potrafi dopasować odpowiednią pomoc psychologiczną do specyficznych form psychopatologii.

Kompetencje społeczne:

K 1. Student jest wrażliwy na rozwiązywanie problemów życiowych oraz zorientowany na pomoc psychologiczną.

W1-W2

Na ocenę bardzo dobrą:

- student bezbłędnie: (a) identyfikuje specyfikę pracy psychologa klinicznego i psychoterapeuty, (b) wykazuje znajomość historycznego rozwoju psychologii klinicznej i psychoterapii oraz jej nurtów i twórców, (c) identyfikuje różne dziedziny psychologii klinicznej wraz z ich podstawowymi pojęciami i koncepcjami, (d) wyjaśnia na czym polega odmienność klinicznych interpretacji zachowań oraz psychoterapii z uwzględnieniem różnych perspektyw, (e) definiuje i rozróżnia omawiane pojęcia z zakresu różnych szkół psychoterapeutycznych, w tym stosowane narzędzia diagnozy, metody i interwencje (co odzwierciedla się w poprawnych odpowiedziach/zdobytych punktach na poziomie 100-92%)

Na ocenę dobrą:

- student w zdecydowanej większości poprawnie: (a) identyfikuje specyfikę pracy psychologa klinicznego i psychoterapeuty, (b) wykazuje znajomość historycznego rozwoju psychologii klinicznej i psychoterapii oraz jej nurtów i twórców, (c) identyfikuje różne dziedziny psychologii klinicznej wraz z ich podstawowymi pojęciami i koncepcjami, (d) wyjaśnia na czym polega odmienność klinicznych interpretacji zachowań oraz psychoterapii z uwzględnieniem różnych perspektyw, (e) definiuje i rozróżnia omawiane pojęcia z zakresu różnych szkół psychoterapeutycznych, w tym stosowane narzędzia diagnozy, metody i interwencje (co odzwierciedla się w poprawnych odpowiedziach/zdobytych punktach na poziomie 91-84% w przypadku oceny dobrej plus i na poziomie 83-76% w przypadku oceny dobrej)

Na ocenę dostateczną:

- student w większości poprawnie: (a) identyfikuje specyfikę pracy psychologa klinicznego i psychoterapeuty, (b) wykazuje znajomość historycznego rozwoju psychologii klinicznej i psychoterapii oraz jej nurtów i twórców, (c) identyfikuje różne dziedziny psychologii klinicznej wraz z ich podstawowymi pojęciami i koncepcjami, (d) wyjaśnia na czym polega odmienność klinicznych interpretacji zachowań oraz psychoterapii z uwzględnieniem różnych perspektyw, (e) definiuje i rozróżnia omawiane pojęcia z zakresu różnych szkół psychoterapeutycznych, w tym stosowane narzędzia diagnozy, metody i interwencje (co odzwierciedla się w poprawnych odpowiedziach/zdobytych punktach na poziomie 75-68% w przypadku oceny dostatecznej plus i na poziomie 67-60% w przypadku oceny dostatecznej)

U1:

Na ocenę bardzo dobrą:

- student w pełnie adekwatnie potrafi dopasować odpowiednią pomoc psychologiczną (z zakresu psychologii klinicznej lub psychoterapii) dla specyficznych problemów, w tym dzieci i młodzieży, osób starszych, osób niepełnosprawnych, osób w kryzysach rozwojowych, osób uzależnionych, osób z zaburzeniami psychicznymi (co odzwierciedla się w poprawnych odpowiedziach/zdobytych punktach na poziomie 100-92%)

Na ocenę dobrą:

- student w zdecydowanej większości potrafi adekwatnie dopasować odpowiednią pomoc psychologiczną (z zakresu psychologii klinicznej lub psychoterapii) dla specyficznych problemów, w tym dzieci i młodzieży, osób starszych, osób niepełnosprawnych, osób w kryzysach rozwojowych, osób uzależnionych, osób z zaburzeniami psychicznymi (co odzwierciedla się w poprawnych odpowiedziach/zdobytych punktach na poziomie 91-84% w przypadku oceny dobrej plus i na poziomie 83-76% w przypadku oceny dobrej)

Na ocenę dostateczną:

- student w większości potrafi adekwatnie dopasować odpowiednią pomoc psychologiczną (z zakresu psychologii klinicznej lub psychoterapii) dla specyficznych problemów, w tym dzieci i młodzieży, osób starszych, osób niepełnosprawnych, osób w kryzysach rozwojowych, osób uzależnionych, osób z zaburzeniami psychicznymi (co odzwierciedla się w poprawnych odpowiedziach/zdobytych punktach na poziomie 75-68% w przypadku oceny dostatecznej plus i na poziomie 67-60% w przypadku oceny dostatecznej)

K1:

Na ocenę bardzo dobrą, dobrą, dostateczną:

- student osiągnął efekt uczenia się (jest wrażliwy na rozwiązywanie problemów życiowych oraz zorientowany na pomoc psychologiczną)