(in Polish) Lectio-disputatio-praedicatio. Czego i jak uczono na średniowiecznych uniwerytetach

Dlaczego praca magisterska wymaga obrony? Kto wymyślił sesję egzaminacyjną? Skąd się wzięły akademiki? Dlaczego nowo wypromowany doktor musi zapraszać wszystkich na obiad? Czy średniowieczni studenci wyjeżdżali na Erasmusa? Jak sobie radzili studenci bez skanerów i kserokopiarek? Na te i na wiele innych pytań postaramy się znaleźć odpowiedź podczas kursu poświęconego nauczaniu na średniowiecznych uniwersytetach.

Powstające od połowy XII wieku uniwersytety na stałe wpisały się w krajobraz europejskiej, nie tylko średniowiecznej kultury. Wiele elementów ich funkcjonowania, wypracowanych u zarania ich istnienia do dziś jest obecna uniwersyteckiej praktyce. Celem kursu jest zapoznanie studentów z przebiegiem i metodami nauczania na średniowiecznych uniwersytetach. Zdobyta na kursie wiedza pozwoli im na świadomą i pogłębioną lekturę spuścizny twórców związanych z kręgiem średniowiecznych uniwersytetów oraz lepsze zrozumienie jednego z najważniejszych i najbardziej żywotnych elementów europejskiego dziedzictwa kulturowego, jakim są uniwersytety.

Kurs będzie składał się z dwóch części. Teoretycznej i praktycznej. Część teoretyczna obejmowała będzie wprowadzenie w tematykę związaną z powstaniem i działalnością średniowiecznych uniwersytetów. Uczestnicy kursu będę mieli okazję zapoznać się z przebiegiem studiów, metodami pracy średniowiecznych uczonych oraz zajmującą ich tematyką. W części praktycznej podejmiemy próbę lektury tekstów powstałych w kręgu średniowiecznych uniwersytetów: komentarzy, kwestii dyskutowanych, mów i kazań. Teoretyczne wprowadzenie do tej lektury dostarczy studentom narzędzi do przeprowadzenia analizy formy i treści wybranych tekstów.

Literatura podstawowa:

1. L. Moulin, Średniowieczni szkolarze i ich mistrzowie, Gdańsk, Warszawa 2002.

2. M.-D. Chenu, Wstęp do filozofii św. Tomasza z Akwinu, Kety 2001.

3. W. Seńko, Jak rozumieć filozofię średniowieczną, Kęty 2001.

Literatura uzupełniająca:

1. J. Verger, Les universités au Moyen Age, Paris 1973.

2. O. Weijers, Le maniement du savoir : pratiques intellectuelles à l'époque des premières universités (XIIIe-XIVe siècles), Turnhout 1993.

3. H. Rashdall, Universities of Europe in the Middle Ages, vol. 1-3, London 1969.

Posiada uporządkowaną wiedzę szczegółową z zakresu historii literatury starożytnej Grecji i Rzymu, od okresu

archaicznego do późnego Cesarstwa, a także podstawową wiedzę o dziejach literatury chrześcijańskiej,

bizantyjskiej i neołacińskiej.

Posiada umiejętność jasnego i poprawnego formułowania myśli, budowania argumentacji, którą potrafi ująć w

przypisane do dyskursu naukowego formy pisemne tak w języku polskim, jak i obcym; formy te i ich styl

potrafi też rozpoznawać i rozróżniać.

Ma pogłębioną świadomość przynależności do europejskiego kręgu kulturowego

Kurs kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą oceny będzie kolokwium składające się z dwóch części: otwartego testu oraz analizy formalnej krótkiego fragmentu tekstu powstałego w kręgu średniowiecznych uniwersytetów.

Ocena końcowa będzie wystawiana według następującej zasady:

0-59,5%: ndst

60-67%: dst

67,5-74,5%: dst +

75-83%: db

83,5-91,5%: db+

92-100%: bdb