History of Polish Literature - Romanticism

Poziom przedmiotu: podstawowy.

Cele przedmiotu: poznanie najważniejszych dzieł literackich powstałych w epoce romantyzmu, umiejętność samodzielnej lektury dzieł z epoki, rozumienie przemian literatury i kultury polskiego i europejskiego romantyzmu.

Wymagania wstępne: zaliczenie przedmiotów historycznoliterackich z roku I (literatura staropolska, oświecenie), ogólna orientacja w literaturze romantyzmu na poziomie humanistycznego liceum ogólnokształcącego.

Treści merytoryczne:

Wykład łączy podstawowe elementy wykładu kursowego (przegląd najważniejszych zjawisk literackich oraz indywidualności pisarskich tego czasu) z wyborem kilku problemów istotnych z punktu widzenia aktualnych kierunków badań epoki, takich jak: swoiste cechy romantyzmu polskiego, uniwersalizm i rodzimość, sytuacja i kierunki przemian wybranych gatunków literackich, miejsce epoki w procesie historycznym kultury polskiej.

Pełny wykaz lektur obowiązkowych do egzaminu znajduje się na stronie:http://www.polonistyka.wnh.uksw.edu.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=290&Itemid=177

Najważniejsze próby ujęć syntetycznych i ogólnych. Podręczniki, słowniki (obowiązujące)

• M. JANION, Gorączka romantyczna, Warszawa 1975 (lub późniejsze);

• M. JANION, M. ŻMIGRODZKA, Romantyzm i historia. Warszawa 1978;

• Z. ŁEMPICKI, Renesans, oświecenie, romantyzm i inne szkice z historii kultury, Warszawa 1966 (część poświęcona romantyzmowi);

• M. MACIEJEWSKI, Poetyka. Gatunek - obraz. W kręgu poezji romantycznej, Wrocław 1977;

• I. OPACKI, W środku niebokręga. Poezja romantycznych przełomów, Katowice 1995;

• Problemy polskiego romantyzmu. Red. M. Żmigrodzka. Wrocław 1979;

• M. PRUSSAK, Czy słychać jeszcze głos romantyzmu?, Warszawa 2007;

• Religijny wymiar literatury polskiego romantyzmu. Red. D. Zamącińska, M. Maciejewski. Lublin 1995;

• Style zachowań romantycznych. Propozycje i dyskusje. Red. M. Janion i M. Zielińska, Warszawa 1986;

• A. WITKOWSKA, Romantyzm;

• TEJŻE: Wielcy romantycy polscy, Warszawa 1980;

• D. ZAMĄCIŃSKA, Słynne-nieznane. Wiersze późne Mickiewicza, Słowackiego i Norwida, Lublin 1985;

• Cz. ZGORZELSKI, Obserwacje, Warszawa 1993;

• TEGOŻ: Romantyzm w Polsce, Lublin 1957 oraz Zarysy i szkice literackie, Warszawa 1988;

• Wstępy do poszczególnych autorów i dzieł w serii BN.

• F. CLAUDON i inni, Encyklopedia romantyzmu, Warszawa 1997;

• Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. 1-2, Warszawa 1984-1985. (Biogramy i hasła dotyczące romantyzmu);

• Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku, seria 3, Literatura krajowa w okresie romantyzmu 1831-1863. Kraków 1975 - Warszawa 1992 (stąd sylwetki następujących autorów: A. Fredro, W. Pol, J. Kremer, T. Lenartowicz, N. Żmichowska, E. Dembowski, L. Sztyrmer, I. Chodźko, W. Syrokomla, J. I. Kraszewski);

• Słownik literatury polskiej XIX wieku, red. J. Bachórz i A. Kowalczykowa, Wrocław 1994;

• Studia o romantyzmie - przekłady, "Pamietnik Literacki" 1978, z. 1,3;

• Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700-1870. Oprac. E. Grabska i M. Poprzęcka, Warszawa 1974.

Student zna i rozumie podstawową terminologię nauk humanistycznych z zakresu, literaturoznawstwa, edytorstwa,

kulturoznawstwa, literatury w odniesieniu do literatury polskiej I poł. XIX w.

Student ma uporządkowaną wiedzę z zakresu historii Polski (ze szczególnym uwzględnieniem historii Polski i Europy XVIII i XIX w.) oraz rozumie jej wpływ na rozwój kultury, języka i literatury i polskiej

(ma podstawową wiedzę o najnowszych badaniach historycznych i ich

rezultatach).

Student ma uporządkowaną wiedzę o kryteriach periodyzacji literatury polskiej, kanonicznych dziełach literackich z okresu romantyzmu i epok wcześniejszych oraz ich kontekstach kulturowych (ma podstawową wiedzę o najnowszych badaniach z tego zakresu i ich rezultatach).

Student potrafi posługiwać się podstawowymi narzędziami badawczymi z zakresu literaturoznawstwa, potrafi samodzielnie przeprowadzić analizę i interpretację utworów romantycznych w celu odsłonięcia ich znaczeń, aksjologicznych horyzontów, kontekstowych odniesień do tradycji literackiej i kulturowej, społecznych uwikłań i miejsca w procesie historyczno-kulturowym.

Student potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi

przydatnymi do badania literatury okresu romantyzmu.

Student potrafi posługiwać się podstawowymi metodami edytorskiej analizy tekstu romantycznego.

Ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę uczenia się,

rozwoju osobistego i uczestniczenia w kulturze przez całe życie.

Ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa

kulturowego regionu, kraju, Europy i potrafi je wykorzystać we własnej praktyce zawodowej w wybranej sferze działalności edukacyjnej, naukowej, wydawniczej, medialnej, twórczej i krytycznoliterackiej.

Ma świadomość roli wiedzy o kulturze, języku i literaturze w budowaniu tożsamości narodowej i rozwijaniu dialogu społecznego na poziomie lokalnym, krajowym i globalnym.

Metody oceny: egzamin ustny, który sprawdza wiedzę z szeroko rozumianej historii literatury polskiego (i europejskiego) romantyzmu; obowiązuje znajomość materiału podanego na wykładzie, ćwiczeniach oraz lektur ujętych w osobnym spisie. Zaleca się obecność na wykładach. Do egzaminu można przystąpić po uzyskaniu zaliczenia z wykładu (w wymiarze 30 godzin) oraz z ćwiczeń (również 30 godzin). Egzamin ustny na koniec II (letniego) semestru.