Onomastics - the Meaning of Names

Problematyka związana z genezą nazwisk łączy się z szeroko pojętą kulturą narodu. Dzięki starannie opracowanym słownikom onomastycznym możliwe jest ustalenie i doprecyzowanie etymologii danego antroponimu. Konwersatorium, dzięki swej formie, pozwala na wprowadzenie podstawowej terminologii onomastycznej, a następnie na analizę semantyczną i słowotwórczą podstaw leksykalnych nazwisk.

1. Nazwisko jako element języka.

2. Pierwsze nazwy własne.

3. Nazwy osobowe.

4. Nazwisko jako późne zjawisko historyczne.

5. Przykładowe etymologie poszczególnych nazwisk (praca ze słownikiem Kazimierza Rymuta).

6. Kontynuacja pracy ze Słownikiem nazwisk Polaków.

7. Nazwisko jako element prawa.

8. Nazwiska genetycznie polskie wywodzące się z wyrazów pospolitych.

9. Imiona jako podstawy nazwisk.

10. Miejscowe nazwy geograficzne jako źródła nazwisk.

11. Cechy gwarowe w nazwiskach.

12. Budowa i pisownia nazwisk.

13. Nazwiska obcego pochodzenia.

14. Onomastyka literacka.

15. Powtórzenie materiału.

1. Bystroń J. S., 1993, Nazwiska polskie, Warszawa.

2. Polskie nazwy własne, Encyklopedia, 2005, pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków.

3. Nazwy własne a kultura. Polska i inne kraje słowiańskie, 2003, red. nauk. Zofia Kaleta, Prace Slawistyczne, t. 115, Warszawa.

4. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość polskiej onomastyki, 2003, pod. red. Romy Łobodzińskiej, Wrocław.

5. Rymut K., 1999-2001, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. 1-2, Kraków.

FP1_W05

Student zna podstawową terminologię dotyczącą antroponimii.

FP1_U11

Student stosuje podstawową terminologię dotyczącą antroponimii.

FP1_K05

Student ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy. Nazwisko jako element języka, prawa, jako późne zjawisko historyczne wpisuje się w ten chroniony i ważny obszar.

udział w ćwiczeniach 30

przygotowanie do ćwiczeń 20

konsultacje 10

przygotowanie do kolokwium 25

suma 85/30 ~3

Niedostateczną ocenę uzyskuje student, który nie spełnia kryteriów, wymienionych w efektach kształcenia.

Dostateczną ocenę uzyskuje student, który:

- wybiórczo zna podstawową terminologię dotyczącą antroponimii;

- nie zawsze poprawnie stosuje podstawową terminologię dotyczącą antroponimii.

Dobrą ocenę uzyskuje student, który:

- dobrze zna podstawową terminologię dotyczącą antroponimii;

- poprawnie stosuje podstawową terminologię dotyczącą antroponimii.

Bardzo dobrą ocenę uzyskuje student, który:

- bardzo dobrze zna podstawową terminologię dotyczącą antroponimii;

- poprawnie stosuje podstawową terminologię dotyczącą antroponimii;

- ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy. Nazwisko jako element języka, prawa, jako późne zjawisko historyczne wpisuje się w ten chroniony i ważny obszar.

Ponadto:

Metody oceny:

Ćwiczenia praktyczne na zajęciach.

Zaliczenie semestru:

Kolokwium pisemne:

- interpretacja przykładów nazwisk - przeprowadzenie prawidłowej analizy budowy słowotwórczej,

- określenie nazwisk z zastosowaniem poznanej taksonomii;

- interpretacja etymologiczna (podanie prawdopodobnych przyczyn, jakie doprowadziły do takiej postaci).

Metoda oceny – 1 p. za każdą prawidłową odpowiedź.

Warunek zaliczenia – uzyskanie min 55% prawidłowych odpowiedzi