Theories of Culture Texts

Zajęcia koncentrują się wokół problematyki kultury jako tekstu oraz funkcjonowania tekstu w kulturze. Zajęcia odbywać się będą na MS Teams pod linkiem:

https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a1b7231d71d254075ba611b209886bac2%40thread.tacv2/conversations?groupId=7ef191dc-3c83-4137-ba39-f00510e3655c&tenantId=12578430-c51b-4816-8163-c7281035b9b3

Zajęcia koncentrują się wokół problematyki kultury jako tekstu oraz funkcjonowania tekstu w kulturze. Jednocześnie analizy tekstualne i sposoby jej uprawiania będą pokazywały możliwość opisywania zjawisk kulturowych.

R. Barthes, Mitologie, przeł. A. Dziadek, Warszawa 2008.

J. Butler, Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości, przeł. K. Krasuska, Warszawa 2008.

J. Derrida, Struktura, znak i gra w dyskursie nauk humanistycznych, przeł. M. Adamczyk, „Pamiętnik Literacki” 1986, z. 2.

D. Draaisma, O wyparciu, w tegoż: Księga zapominania, przeł. R. Pucek, Warszawa 2012.

U. Eco, R. Rorty [i inni], Interpretacja i nadinterpretacja, przeł. T. Bieroń, Kraków 1996.

M. Foucault, Nietzsche, Freud, Marks, przeł. K. Matuszewski, „Literatura na Świecie” 1988, nr 6.

M. Foucault, Panny dworskie (Las Meninas), w tegoż: Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych, t. 1, przeł. T. Komendant, Gdańsk 2000.

S. Freud, Fragment analizy pewnej histerii, w tegoż: Histeria i lęk, przeł. R. Reszke, Warszawa 2014.

S. Freud, Poza zasadą przyjemności, przeł. J. Prokopiuk, Warszawa 2012.

S. Freud, Wstęp do psychoanalizy, przeł. S. Kempnerówna i W. Zaniewicki, Warszawa 2000.

L. Gandhi, Teoria postkolonialna. Wprowadzenie krytyczne, przeł. J. Serwański, Poznań 2008.

J. Lacan, Mit indywidualny neurotyka, przeł. T. Gajda, J. Kotara, J. Waga, Warszawa 2015.

J. Łotman, Kultura i eksplozja, przeł. B. Żyłko, Warszawa 1999.

P. Nora, Między pamięcią i historią: „Les lieux de Mémoire”, przeł. P. Mościcki, w: „Tytuł roboczy: archiwum”, red. A. Leśniak, M. Ziółkowska, nr 2, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2009.

B. Olsen, Kultura materialna jako tekst. Sceny z kłopotliwego związku, w tegoż: W obronie rzeczy. Archeologia i ontologia przedmiotów, przeł. B. Shallcross, Warszawa 2013.

Ch.S. Peirce, Jak uczynić nasze myśli jasnymi?, w tegoż: Wybór pism semiotycznych, wybór H.B. Garewicz, Warszawa 1997.

R. Rorty, Przygodność, ironia, solidarność, przeł. W.J. Popowski, Warszawa 2009.

E. Said, Orientalizm, przeł. W. Kalinowski, Warszawa 1991.

P. Sloterdijk, Kryształowy pałac. O filozoficzną teorię globalizacji, przeł. B. Cymbrowski, Warszawa 2011.

J. Tischner, Polski kształt dialogu, Kraków 2002.

W. Szkłowski, Sztuka jako chwyt, w: Teoria badań literackich za granicą. Antologia, pod

red. S. Skwarczyńskiej, Kraków 1986, t. 2, cz. 3 lub w: Teorie literatury XX wieku. Antologia,

pod red. A. Burzyńskiej i M. P. Markowskiego, Kraków 2006.

- J. Mukařowský, Wśród znaków i struktur. Wybór szkiców, wybór, red. i słowo wstępne J.

Sławiński, Warszawa 1970 [teksty: O strukturalizmie; Czas w filmie oraz Próba strukturalnej

analizy fenomenu aktorstwa (Chaplin w „Światłach wielkiego miasta”)].

- R. Barthes, Podstawy semiologii, Kraków 2009.

- A. J. Greimas, Elementy gramatyki narracyjnej, „Pamiętnik Literacki” 1984, z. 4 lub w:

Narratologia, red. M. Głowiński, Gdańsk 2004.

W. Iser, Apelatywna struktura tekstów. Nieokreśloność jako warunek oddziaływania prozy

literackiej, "Pamiętnik Literacki" 1980, z. 1 lub w: Współczesna teoria badań literackich za

granicą. Antologia, oprac. H. Markiewicz, t. 4, cz. 1, Kraków 1992. Ten sam tekst pt.

Apelacyjna struktura tekstów. Niedookreślenie jako warunek oddziaływania prozy literackiej,

w: Współczesna myśl literaturoznawcza w Republice Federalnej Niemiec. Antologia, wybór,

oprac. i wstęp H. Orłowski, Warszawa 1986 lub w: Teorie literatury XX wieku. Antologia,

pod red. A. Burzyńskiej i M. P. Markowskiego, Kraków 2006.

M. Bachtin, Estetka twórczości słownej, oprac. i wstęp E. Czaplejewicz, Warszawa 1986,

rozdz. IV: Problem tekstu w lingwistyce, filologii i innych naukach humanistycznych.

J. Kristeva, Słowo, dialog i powieść, w: M. Bachin, Dialog – język – literatura, red. E.

Czaplejewicz i E. Kasperski, Warszawa 1983.

R. Barthes, Teoria tekstu, w: Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia,

oprac. H. Markiewicz, t. IV, cz. 2, Kraków 1992.

H. White, Interpretacja tekstów, w: tegoż, Poetyka pisarstwa historycznego, red. E.

Domańska i M. Wilczyński, Kraków 2000.

P. de Man, Autobiografia jako od-twarzanie, „Pamiętnik Literacki” 1988, z. 2 lub w:

Dekonstrukcja w badaniach literackich, red. R. Nycz, Gdańsk 2000.

S. Fish, Czy na tych ćwiczeniach jest tekst?, w: tegoż, Interpretacja, retoryka, polityka.

Eseje wybrane, pod red. A. Szahaja, Kraków 2002, wyd. 2: tamże, 2008.

S. Greenblatt, Oddźwięk i zachwyt, w: Poetyka kulturowa. Pisma wybrane, red. i wstęp K.

Kujawińska-Courtney, Kraków 2006.

E. W. Said, Kultura i imperializm, Kraków 2009 [rozdz. 2, cz. III (Kulturowa integralność

imperium; rozdz. 2, cz. IV (Imperium w akcji: „Aida” Verdiego)].

E. Showalter, Przedstawiając Ofelię: kobiety, szaleństwo i zadania krytyki feministycznej, w:

Ciało i tekst. Feminizm w literaturoznawstwie - antologia szkiców, pod red. A. Nasiłowskiej,

Warszawa 2001.

E. Hobsbawm, Masowa produkcja tradycji: Europa, lata 1870-1914, w: Tradycja

wynaleziona, red. E. Hobsbawm i T. Ranger, Kraków 2008.

R. Barthes, Przyjemność tekstu, przeł. A. Lewańska, Warszawa 1997.

M. Głowiński, Dzieło wobec odbiorcy. Szkice z komunikacji literackiej, Kraków

1998.

H.R. Jauss, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Warszawa

1999.

W zakresie wiedzy studenci poznają główne metody i sposoby analizowania tekstu kultury, a także kultury jako tekstu.

Umiejętnościami pozyskanymi na tych zajęciach będą umiejętności formułowania własnych myśli, umiejętność problematyzacji obserwowanych zjawisk. Jednocześnie studenci posiądą umiejętność dostosowania wyspecjalizowanej wiedzy teoretycznej do analizy praktycznej. Zajęcia wykształcą również umiejętność formułowania myśli, udziału w dyskusji, przedstawiania argumentacji oraz obalania argumentów przeciwnych.

Studenci nauczą się również dyskusji w grupie, współpracy w analizie i opisie wybranych zjawisk kulturowych (to w zakresie kompetencji społecznych).

Bardzo dobry – student zna definicje tekstu kultury, umie wymienić autorów koncepcji. Zna i rozumie główne teorie i metody opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych. Umie wymienić głównych myślicieli i autorów tych koncepcji. Umie zastosować poszczególne koncepcje teoretyczne do wybranych przez siebie problemów.

Dobry - student zna definicje tekstu kultury, umie wymienić autorów koncepcji. Zna i rozumie główne teorie i metody opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych. Umie wymienić głównych myślicieli i autorów tych koncepcji.

Dostateczny - student zna definicje tekstu kultury, umie wymienić autorów koncepcji. Zna i rozumie główne teorie i metody opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych.

Niedostateczny – student nie zna definicji tekstu kultury, nie umie wymienić autorów koncepcji. Nie zna i nie rozumie głównych teorii i metod opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych. Nie umie wymienić głównych myślicieli i autorów tych koncepcji. Nie umie zastosować poszczególnych koncepcji teoretycznych do wybranych przez siebie problemów

Bardzo dobry – student zna definicje tekstu kultury, umie wymienić autorów koncepcji. Zna i rozumie główne teorie i metody opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych. Umie wymienić głównych myślicieli i autorów tych koncepcji. Umie zastosować poszczególne koncepcje teoretyczne do wybranych przez siebie problemów.

Dobry - student zna definicje tekstu kultury, umie wymienić autorów koncepcji. Zna i rozumie główne teorie i metody opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych. Umie wymienić głównych myślicieli i autorów tych koncepcji.

Dostateczny - student zna definicje tekstu kultury, umie wymienić autorów koncepcji. Zna i rozumie główne teorie i metody opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych.

Niedostateczny – student nie zna definicji tekstu kultury, nie umie wymienić autorów koncepcji. Nie zna i nie rozumie głównych teorii i metod opisywania tekstu kultury i zastosowania ich do opisu zjawisk kulturowych. Nie umie wymienić głównych myślicieli i autorów tych koncepcji. Nie umie zastosować poszczególnych koncepcji teoretycznych do wybranych przez siebie problemów

Nie dotyczy.