(in Polish) Konstytucje instytutu zakonnego prawo własne

Poziom przedmiotu - średni i zaawansowany

Metody dydaktyczne: Praca z tekstem konstytucji zakonnych, reguł zakonnych , a także zbiorów drugorzędnych poszczególnych instytutów życia konsekrowanego i dokumentów kościelnych dotyczących zbiorów prawa zakonnego, rozważanie kazusów prawa instytutów, przygotowywanie krótkich wypowiedzi dotyczących zagadnień tematycznych wykładu.

Wymagania wstępne: Praca z Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1983 roku, wykorzystanie odpowiednich materiałów źródłowych i literatury.

Cele przedmiotu: Absolwenci potrafią samodzielnie dokonać rewizji konstytucji zakonnych, rozwiązać konkretny problem dotyczący zagadnień w nich ujętych i przeprowadzić procedurę zmierzającą do przygotowania projektu zmiany konstytucji, przegłosowania ich na kapitułach generalnych oraz przesłania do odpowiedniej władzy kościelnej do zatwierdzenia przez nią.

Treści merytoryczne:

Tematem zajęć są zagadnienia dotyczące konstytucji zakonnych czyli fundamentalnego zbioru prawa poszczególnych instytutów zakonnych, oraz zbiorów drugorzędnych prawa własnego (dyrektoria, typki, statuty, regulaminy) historia powstawania konstytucji i zbiorów drugorzędnych w prawie kanonicznym oraz treści konieczne do zawarcia w nich. Inne problemy to rewizja tychże zbiorów dokonywana przez poszczególne instytuty zakonne - najczęstsze kwestie do aktualizacji obecnie po promulgacji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku, a także procedura zatwierdzania konstytucji i innych zbiorów prawa własnego przez odpowiednią władzę kościelną tj. kapitułę generalną, biskupa diecezjalnego albo Stolicę Apostolską.

WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU:

Warunkiem uzyskania świadectwa ukończenia kursu jest obecność na 80% zajęć.

FORMA ZALICZENIA ZAJĘĆ:

weryfikacja wiedzy w ramach dyskusji wykładowych prowadzonych w małych grupach

KRYTERIA ZALICZENIA:

wiedza pozytywna, aktywność na wykładach

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. J.R. BAR, J. KAŁOWSKI, Prawo o instytutach życia konsekrowanego, Warszawa 1985.

2. B.W. ZUBERT, Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, Księga II. Lud Boży. Część III, Lublin 1990.

3. E. GAMBARI, Życie zakonne po Soborze Watykańskim II, Kraków 1998.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. SOBÓR WATYKAŃSKI II, Dekret o przystosowanej do współczesności odnowie życia zakonnego «Perfectae caritatis», w: SOBÓR WATYKAŃSKI II, Konstytucje, dekrety, deklaracje. Tekst polski. Nowe tłumaczenie, Poznań 2002, s. 259-275.

2. J. Kałowski, Konstytucje jako zabezpieczenie celu i zadań instytutów życia konsekrowanego,

Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 36(1993), nr 3-4, s. 5-19. file:///C:/Users/Bozena/Downloads/4748-4300.pdf

WIEDZA: KP_W02 absolwent pogłębia wiedzę dotyczącą prawa własnego instytutów zakonnych, także w zakresie zasad dokonywania obecnie częstych rewizji tegoż prawa.

UMIEJĘTNOŚCI:KP_U02 absolwent potrafi samodzielnie rozwiązać konkretny problem dotyczący priorytetowych zagadnień w życiu zakonnym, i wskazać właściwą procedurę zmierzającą do podjęcia odpowiednich rozstrzygnięć także tych uwzględniających przepisy prawa cywilnego.

KOMPETENCJE: KP_K03 absolwent jest zdolny do przewodniczenia komisjom instytutu mającym na celu dokonanie rewizji prawa własnego instytutu przez przygotowanie projektu zmian tego prawa.

EFEKTY WIEDZY:

wykład problemowy, analiza poszczególnych zagadnień dotyczących konstytucji;

weryfikacja: ocena odpowiedzi na zadawane pytania

EFEKTY UMIEJĘTNOŚCI:

dyskusja w kwestiach problematycznych,

weryfikacja: poprawność spostrzeżeń i odpowiedzi na kwestie wynikające z omawianych zagadnień

EFEKTY KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH:

indywidualna lektura tekstów, zajęcia dialogowane,

weryfikacja: ocena zaangażowania w czasie zajęć