Photochemistry and spectroscopy

Przedstawione są ogólne podstawy spektroskopii, zilustrowane następnie przez ois technik rotacyjnych, oscylacyjnych i elektronowych. Druga część wykładu poświęcona jest elementgom fotofizyki i fotochemii. Wykład jest ściśle związany z praktycznymi ćwiczeniami, opracowanymi w formie projektów.

Podstawowa:

P. W. Atkins, Chemia Fizyczna, wyd.6, PWN, Warszawa 2001

J. Sadlej, Spektroskopia molekularna, WNT 2002

Uzupełniająca:

P.W. Atkins, Molekularna mechanika kwantowa, PWN, 1974

W. Kołos, J. Sadlej, Atom i cząsteczka, WNT, 1998

EU1: opisuje strukturę widm

EU2: wyjaśnia podstawy fotofizyki

EU3: wykazuje umiejętności nabyte w trakcie ćwiczeń

EU1:

5.0:

weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć opisuje strukturę widm

4.5:

weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie opisuje strukturę widm, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

4.0:

weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie opisuje strukturę widm, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.5:

weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie opisuje strukturę widm, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.0:

weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych opisuje strukturę widm, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

2

weryfikacja nie wykazuje, że opisuje strukturę widm, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EU2:

5.0:

weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć wyjaśnia podstawy fotofizyki

4.5:

weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie wyjaśnia podstawy fotofizyki, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

4.0:

weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie wyjaśnia podstawy fotofizyki, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.5:

weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie wyjaśnia podstawy fotofizyki, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.0:

weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych wyjaśnia podstawy fotofizyki, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

2

weryfikacja nie wykazuje, że wyjaśnia podstawy fotofizyki, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EU3:

5.0:

weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć wykazuje umiejętności nabyte w trakcie ćwiczeń

4.5:

weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie wykazuje umiejętności nabyte w trakcie ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

4.0:

weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie wykazuje umiejętności nabyte w trakcie ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.5:

weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie wykazuje umiejętności nabyte w trakcie ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.0:

weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych wykazuje umiejętności nabyte w trakcie ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

2

weryfikacja nie wykazuje, że wykazuje umiejętności nabyte w trakcie ćwiczeń, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

Ocena końcowa x jest wyznaczana na podstawie wartości st(w)= 5, jeśli 4,5 < w; st(w)= 4,5, jeśli 4,25 < w ≤ 4,5; st(w)= 4, jeśli 3,75 < w ≤ 4,25; st(w)= 3,5, jeśli 3,25 < w ≤ 3,75; st(w)= 3, jeśli 2,75 < w ≤ 3,25; st(w)= 2, jeśli w ≤ 2,75 oraz na bazie podanej niżej reguły: ● jeśli każda z ocen końcowych za zajęcia powiązane jest pozytywna i ich średnia wynosi y, to x wyznacza się ze wzoru x=st((y+z)/2), gdzie z jest średnią ważoną ocen z przeprowadzonych weryfikacji, w których wagi ocen z egzaminów wynoszą 2, a wagi ocen z innych form weryfikacji są równe 1 ● jeśli choć jedną oceną końcową z zajęć powiązanych jest 2 lub nzal, to x=2.