Radiochemistry

Podstawowy kurs chemii jądrowej i radiochemii oraz zastosowań preparatów zawierających pierwiastki promieniotwórcze.

Zawiera omówienie podstaw fizycznych, występowania i pochodzenia pierwiastków promieniotwórczych w naturze, wytwarzania izotopów, metod rozdzielania mieszanin izotopów. Szeregi promieniotwórcze, rodzaje promieniowania jądrowego i metody ich detekcji. Efekty chemiczne promieniowania jądrowego oraz wpływ wiązań chemicznych na właściwości jader atomowych.

Znakowanie izotopowe, izotopy promieniotwórcze w zastosowaniach biomedycznych.

Karl Heinrich Lieser - Nuclear and Radiochemistry, Fundamentals and Applications, Wiley-VCH

oraz każdorazowo wskazywane źródła aktualnych wiadomości

EU1: tłumaczy podstawy radiochemii

EU2: opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie

EU3: opisuje zastosowania radionuklidów

EU4: ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości

EU1:

5.0: weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć tłumaczy podstawy radiochemii

4.5: weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

4.0: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.5: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.0: weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych tłumaczy podstawy radiochemii, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

2.0: weryfikacja nie wykazuje, że tłumaczy podstawy radiochemii, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EU2:

5.0: weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie

4.5: weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

4.0: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.5: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.0: weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

2.0: weryfikacja nie wykazuje, że opisuje powstawanie pierwiastków chemicznych i cząsteczek w przyrodzie, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EU3:

5.0: weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć opisuje zastosowania radionuklidów

4.5: weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie opisuje zastosowania radionuklidów, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

4.0: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie opisuje zastosowania radionuklidów, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.5: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie opisuje zastosowania radionuklidów, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.0: weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych opisuje zastosowania radionuklidów, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

2.0: weryfikacja nie wykazuje, że opisuje zastosowania radionuklidów, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EU4:

5.0: weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości

4.5: weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

4.0: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.5: weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

3.0: weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

2.0: weryfikacja nie wykazuje, że ocenia zagrożenia związane ze zjawiskiem promieniotwórczości, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

Ocena końcowa x jest wyznaczana na podstawie wartości

st(w)= 5, jeśli 4,5 < w; st(w)= 4,5, jeśli 4,25 < w ≤ 4,5; st(w)= 4, jeśli 3,75 < w ≤ 4,25; st(w)= 3,5, jeśli 3,25 < w ≤ 3,75; st(w)= 3, jeśli 2,75 < w ≤ 3,25; st(w)= 2, jeśli w ≤ 2,75

oraz na bazie podanej niżej reguły:

x wyznacza się ze wzoru x=st(z), gdzie z jest średnią ważoną ocen z przeprowadzonych weryfikacji, w których wagi ocen z egzaminów wynoszą 2, a wagi ocen z innych form weryfikacji są równe 1