Organic chemistry II

Druga część zajęć z chemii organicznej, podczas której omawiane są grupy związków organicznych, zawierających w swoim składzie, oprócz atomów węgla i wodoru również atomy tlenu, siarki i azotu.

Literatura podstawowa:

1. J. McMurry, Chemia organiczna, PWN, Warszawa 2003, 2007, 2010

2. S. McMurry, Chemia organiczna. Rozwiązania problemów, PWN, Warszawa 2012

Literatura uzupełniająca:

1. G. Patrick, Chemia organiczna, Krótkie wykłady, PWN, Warszawa 2008

2. D. Buza, W. Sas, P. Szczeciński, Chemia organiczna. Kurs podstawowy, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2006

3. J. Clayden, N. Greeves, S. Warren, P. Wothers, Chemia organiczna, WNT, Warszawa 2009-2011

Dla wykładów:

EK1: opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy

EK2: objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji

EK3: charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony

EK4: opanował zestaw umiejętności nabytych podczas ćwiczeń

Dla ćwiczeń:

EK1: nazywa, opisuje syntezę, oraz wymienia właściwości i zastosowania związków organicznych należących do do grup omawianych w trakcie wykładów.

EK2: objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji

EK3: charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony

EK4: posługuje się nomenklaturą związków organicznych

EK5: przewiduje podstawowe właściwości oraz reaktywność związków organicznych

EK6: proponuje metody syntezy związków organicznych

EK7: przewiduje produkty reakcji na podstawie znajomości omówionych mechanizmów reakcji

EK8: włącza się w rozwiązywanie problemów podczas ćwiczeń

EK1:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK2:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK3:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK4:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć opanował zestaw umiejętności właściwych dla ćwiczeń przewidzianych do przedmiotu

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie opanował zestaw umiejętności właściwych dla ćwiczeń przewidzianych do przedmiotu, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie opanował zestaw umiejętności właściwych dla ćwiczeń przewidzianych do przedmiotu, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie opanował zestaw umiejętności właściwych dla ćwiczeń przewidzianych do przedmiotu, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych opanował zestaw umiejętności właściwych dla ćwiczeń przewidzianych do przedmiotu, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że opanował zestaw umiejętności właściwych dla ćwiczeń przewidzianych do przedmiotu, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

Ocena końcowa x jest wyznaczana na podstawie wartości

st(w)= 5, jeśli 4,5 < w; st(w)= 4,5, jeśli 4,25 < w ≤ 4,5; st(w)= 4, jeśli 3,75 < w ≤ 4,25; st(w)= 3,5, jeśli 3,25 < w ≤ 3,75; st(w)= 3, jeśli 2,75 < w ≤ 3,25; st(w)= 2, jeśli w ≤ 2,75

oraz na bazie podanej niżej reguły:

● jeśli każda z ocen końcowych za zajęcia powiązane jest pozytywna i ich średnia wynosi y, to x wyznacza się ze wzoru x=st((y+z)/2), gdzie z jest średnią ważoną ocen z przeprowadzonych weryfikacji, w których wagi ocen z egzaminów wynoszą 2, a wagi ocen z innych form weryfikacji są równe 1

● jeśli choć jedną oceną końcową z zajęć powiązanych jest 2 lub nzal, to x=2.

Ćwiczenia: Dopuszczalne są dwie nieobecności, dla osób które uzyskają ocenę końcową 4.0 lub wyższą - trzy nieobecności.

Metody oceniania efektów kształcenia:

EK1-EK7: kolokwium, weryfikacja ciągła

EK8: weryfikacja ciągła

Kryteria oceny efektów kształcenia:

EK1:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że opisuje nomenklaturę, budowę, syntezę, właściwości i zastosowania związków organicznych należących do grup omawianych w trakcie zajęć, rozpoznaje monosacharydy, disacharydy i polisacharydy oraz aminokwasy, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK2:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że objaśnia mechanizmy addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej i związane z nimi reakcje kondensacji, rozpoznaje typowe dla omawianych grup związków reakcje utleniania, redukcji, przegrupowania, izomeryzacji i dehydratacji, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK3:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że charakteryzuje wolne rodniki, karbokationy i karboaniony, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK4:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć posługuje się nomenklaturą związków organicznych

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie posługuje się nomenklaturą związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie posługuje się nomenklaturą związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie posługuje się nomenklaturą związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych posługuje się nomenklaturą związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że posługuje się nomenklaturą związków organicznych, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK5:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć przewiduje podstawowe właściwości oraz reaktywność związków organicznych

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie przewiduje podstawowe właściwości oraz reaktywność związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie przewiduje podstawowe właściwości oraz reaktywność związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie przewiduje podstawowe właściwości oraz reaktywność związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że przewiduje podstawowe właściwości oraz reaktywność związków organicznych, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK6:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć proponuje metody syntezy związków organicznych

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie proponuje metody syntezy związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie proponuje metody syntezy związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie proponuje metody syntezy związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych proponuje metody syntezy związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że proponuje metody syntezy związków organicznych, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK7:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć przewiduje produkty reakcji na podstawie znajomości omówionych mechanizmów reakcji

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie przewiduje produkty reakcji na podstawie znajomości omówionych mechanizmów reakcji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych przewiduje podstawowe właściwości oraz reaktywność związków organicznych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie przewiduje produkty reakcji na podstawie znajomości omówionych mechanizmów reakcji, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że przewiduje produkty reakcji na podstawie znajomości omówionych mechanizmów reakcji, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

EK8:

(5.0) weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć włącza się w rozwiązywanie problemów podczas ćwiczeń

(4.5) weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie włącza się w rozwiązywanie problemów podczas ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(4.0) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie włącza się w rozwiązywanie problemów podczas ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.5) weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie włącza się w rozwiązywanie problemów podczas ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(3.0) weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych włącza się w rozwiązywanie problemów podczas ćwiczeń, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę

(2.0) weryfikacja nie wykazuje, że włącza się w rozwiązywanie problemów podczas ćwiczeń, ani że spełnia kryteria na wyższą ocenę

Ocena końcowa x jest wyznaczana na podstawie wartości

st(w)= 5, jeśli 4,5 < w; st(w)= 4,5, jeśli 4,25 < w ≤ 4,5; st(w)= 4, jeśli 3,75 < w ≤ 4,25; st(w)= 3,5, jeśli 3,25 < w ≤ 3,75; st(w)= 3, jeśli 2,75 < w ≤ 3,25; st(w)= 2, jeśli w ≤ 2,75

oraz na bazie podanej niżej reguły:

● jeśli każda z ocen końcowych za zajęcia powiązane jest pozytywna i ich średnia wynosi y, to x wyznacza się ze wzoru x=st((y+z)/2), gdzie z jest średnią ważoną ocen z przeprowadzonych weryfikacji, w których wagi ocen z egzaminów wynoszą 2, a wagi ocen z innych form weryfikacji są równe 1

● jeśli choć jedną oceną końcową z zajęć powiązanych jest 2 lub nzal, to x=2.