Patomorfologia

podstawowy

WMKL_C.W26, WMKL_C.W31, WMKL_C.W32

wiedza z anatomii, cytofizjologii i histologii

Poznanie definicji, klasyfikacji oraz mechanizmów powstawania zmian

patologicznych z zakresu patomorfologii ogólnej. Poznanie klasycznych obrazów morfologicznych (makro-

i mikroskopowych) najczęstszych chorób poszczególnych narządów i układów oraz umiejętność odniesienia do informacji klinicznych. Zapoznanie z podstawową nomenklaturą medyczną dotyczącą patologii w języku

polskim i łacińskim/angielskim. Zapoznanie się z metodami stosowanymi w diagnostyce patomorfologicznej.

Poznanie definicji, klasyfikacji oraz mechanizmów powstawania zmian

patologicznych z zakresu patomorfologii ogólnej. Poznanie klasycznych obrazów morfologicznych (makro-

i mikroskopowych) najczęstszych chorób poszczególnych narządów i układów oraz umiejętność odniesienia do informacji klinicznych. Zapoznanie z podstawową nomenklaturą medyczną dotyczącą patologii w języku

polskim i łacińskim/angielskim. Zapoznanie się z metodami stosowanymi w diagnostyce patomorfologicznej.

Wykłady/seminaria i ćwiczenia obejmują następującą tematykę:

Treść zajęć: (proszę wpisać tematykę poszczególnych zajęć, pamiętając, aby przekładała się ona na

zamierzone efekty kształcenia)

1. Krótki rys historyczny, metody diagnostyczne stosowane w patologii, zasady przeprowadzania sekcji i elementy prawne dotyczące patomorfologii; przyczyny chorób i podstawowe pojęcia patomorfologiczne.

2. Uszkodzenie komórki: apoptoza, martwica, autofagia, patologia macierzy pozakomórkowych

3. Skrzep, zakrzep, zawały, zatory

4. Krwotok i wstrząs, miażdżyca

5. Ostre zapalenia

6. Przewlekłe zapalenia

7. Swoiste zapalenia (gruźlica) oraz AIDS

8. Immunopatologia (schorzenia autoimmunologiczne, przeszczepy, choroby alergiczne, mikrochimeryzm)

9. Zaburzenia i wady rozwojowe – wpływ zakażeń wewnątrzmacicznych na obraz patomorfologiczny płodu i noworodka, nowotwory wieku noworodkowego i dziecięcego

10. Naprawa i regeneracja, stany przedrakowe, zmiany nowotworopodobne, zespoły paraneoplastyczne

11. Nowotwory – wstęp do nowotworów pochodzenia nabłonkowego i mezenchymalnego; nowoczesna metody diagnozowania nowotworów i ich leczenia

12. Choroby układu oddechowego i nowotwory płuc

13. Serce i schorzenia układu krążenia (choroba wieńcowa, choroby naczyniowe i nowotwory naczyń)

14. Neuropatologia – nowotwory OUN

15. Przewód pokarmowy – część I

16. Przewód pokarmowy – część II

17. Nowotwory układu dokrewnego i wybrane schorzenia min wole, otyłość

18. Cukrzyca

19. Hematopatologia

20. Choroby kości, stawów i mięśni

22. Schorzenia dróg moczowych i nerek

23. Męski układ płciowy oraz gruczoł piersiowy

24. Żeński układ płciowy

25. Choroby skóry

26. Cyfryzacja i nowoczesne technologie w diagnostyce patomorfologicznej.

Kumar V., Cotran R.S., Robbins S.L. Patologia. Wyd. I polskie. Wyd. Medyczne Urban & Partner; Wrocław 2005.

Literatura uzupełniająca:

Domagała W., Chosia M., Urasińska E. Podstawy Patologii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie I, Warszawa 2010

C. W16, C. U6, zna nazewnictwo patomorfologiczne

zna podstawowe mechanizmy uszkodzenia komórek i tkanek - USZKODZENIE I ŚMIERĆ KOMÓRKI, PROCESY ADAPTACYJNE I ZWYRODNIENIOWE

C. W16, C. U6, C. U7, zna nazewnictwo patomorfologiczne; zna podstawowe mechanizmy uszkodzenia komórek i tkanek - ZAPALENIA

C. W16, C. U6 - zna nazewnictwo patomorfologiczne, zna podstawowe mechanizmy uszkodzenia komórek i tkanek - ZABURZENIA HEMODYNAMICZNE, GOJENIE I NAPRAWA TKANEK.

C. W16, C. U6, C. U7 - zna nazewnictwo patomorfologiczne; zna podstawowe mechanizmy uszkodzenia komórek i tkanek - IMMUNOPATOLOGIA

C. W16, C. U6, zna nazewnictwo patomorfologiczne

zna podstawowe mechanizmy uszkodzenia komórek i tkanek - NOWOTWORY

C. W17 zna nazewnictwo patomorfologiczne, potrafi powiązać obrazy uszkodzeń tkankowych i narządowych z objawami klinicznymi choroby, wywiadem i wynikami oznaczeń laboratoryjnych;

opisuje konsekwencje rozwijających się zmian patologicznych dla sąsiadujących topograficznie narządów - TECHNIKA SEKCYJNA, NIENOWOTWOROWE CHOROBY DZIECI

C. W16, C. U6, C. U7,

zna nazewnictwo patomorfologiczne

zna podstawowe mechanizmy uszkodzenia komórek i tkanek;

zna zagadnienia z zakresu szczegółowej patologii narządowej, obrazy makro- i mikroskopowe oraz przebieg kliniczny zmian patomorfologicznych w poszczególnych narządach;

potrafi powiązać obrazy uszkodzeń tkankowych i narządowych z objawami klinicznymi choroby, wywiadem i wynikami oznaczeń laboratoryjnych;

opisuje konsekwencje rozwijających się zmian patologicznych dla sąsiadujących topograficznie narządów;

PATOMORFOLOGIA SZCZEÓŁOWA:

• UKŁAD SERCOWO – NACZYNIOWY i UKŁAD ODDECHOWY

• CHOROBY GŁOWY I SZYI

• UKŁAD POKARMOWY

• NERKI, UKŁAD MOCZOWY, UKŁAD PŁCIOWY MĘSKI

• UKŁAD ROZRODCZY

• DERMATOPATOLOGIA

Egzamin końcowy odbywa się w formie egzaminu testowego 100 pytań (w tym min. 10% pytań z wykorzystaniem zdjęć mikro lub makroskopowych).