Hospital infections

pojęcie zakażeń związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, w tym zakażeń szpitalnych, z uwzględnieniem źródeł i rezerwuaru drobnoustrojów w środowisku pozaszpitalnym i szpitalnym, w tym dróg ich szerzenia;

- sposoby kontroli szerzenia się, zapobiegania i zwalczania zakażeń szpitalnych;

- mechanizm i sposoby postępowania w zakażeniu krwi, zakażeniu ogólnoustrojowym, szpitalnym zapaleniu płuc, zakażeniu dróg moczowych i zakażeniu miejsca operowanego.

Umiejętności

absolwent potrafi:

- wdrażać standardy postępowania zapobiegającego zakażeniom szpitalnym,

- stosować środki ochrony własnej, pacjentów i współpracowników przed zakażeniami;

- interpretować i stosować założenia funkcjonalne systemu informacyjnego z wykorzystaniem zaawansowanych metod i technologii informatycznych w wykonywaniu i kontraktowaniu świadczeń zdrowotnych;

- posługiwać się w praktyce dokumentacją medyczną oraz przestrzegać zasad bezpieczeństwa i poufności informacji medycznej oraz prawa ochrony własności intelektualnej.

Literatura podstawowa:

1. Dzierżanowska D. (red.): Zakażenia szpitalne. α-Medica Press, Bielsko-Biała 2008

2. Dzierżoniowska D. (red.) Patogeny zakażeń szpitalnych Medica press Warszawa 2007.

3. Fleischer M. Bober-Gheek B. Podstawy pielęgniarstwa epidemiologicznego, Urban Wrocław 2006.

4. Heczko P. (red.): Mikrobiologia. Podręcznik dla pielęgniarek, położnych i ratowników medycznych,. PZWL, Warszawa 2006

5. Wytyczne WHO dotyczące higieny rąk w opiece zdrowotnej – podsumowanie. WHO, 2009 (dostępny na stronie: http://www.cmj.org.pl)

6. Patient Safety and Quality: An Evidence-Based Handbook for Nurses. Hughes RG, editor. Rockville (MD): Agency for Healthcare Research and Quality (US); 2008 Apr. Chapter 41. Preventing Health Care–Associated Infections. Amy S. Collins.

Wykład:

Metoda informacyjna realizowana poprzez wykład konwencjonalny, czyli słowne przekazywanie określonych treści kształcenia w postaci wypowiedzi ciągłej opartej na prezentacji multimedialnej z wykorzystaniem dużej liczby schematów, ilustracji czy filmów dotyczących omawianego zagadnienia.

Metoda wykładu problemowego dotyczącego omawianych zagadnień, podczas którego nawiązywany jest stały kontakt wykładowcy ze słuchaczami, czego wyrazem jest ich stałe aktywne podążanie za tokiem myślenia wykładowcy, odpowiadanie na pytania dotyczące omawianego problemu jak też odwołujące się do już posiadanej wiedzy przekazanej w toku nauczania przedmiotu.

Metoda wykładu konwersatoryjnego, w którym wykładowca przedstawia problem, który następnie jest rozwiązywany poprzez ukierunkowany dialog wykładowcy ze słuchaczami.

Samokształcenie

Formy samokształcenia:

zgodnie z wytycznymi koordynatora przedmiotu, wybrane spośród niżej wymienionych:

- przygotowanie pracy poglądowej

- przygotowanie referatu

- przygotowanie prezentacji multimedialnej

oraz praca własna (np. przygotowanie do: zajęć, kolokwium, egzaminu; studiowanie literatury; powtarzanie materiału, prace domowe itd.).

Warunek dopuszczenia do egzaminu: zaliczenie samokształcenia

Wykład:

kolokwium końcowe w formie pytań testowych jednokrotnego wyboru oraz punktowanych pytań otwartych z zagadnień programowych wykładów i ćwiczeń. Student otrzymuje ocenę z egzaminu wg następujących progów punktowych:

50 – 60 % - dostateczny

61 – 70 % - dostateczny plus

71 – 80 % - dobry

81 – 90 % - dobry plus

91 – 100 % - bardzo dobry

Samokształcenie:

zaliczenie bez oceny.

Samokształcenie obejmuje treści z podanej literatury przedmiotu.