Latin neography

Celem przedmiotu jest zapoznanie studenta z nowożytnym pismem łacińskim, wdrożenie go w umiejętność odczytywania tekstów źródłowych oraz zapoznanie go z najważniejszymi abrewiacjami.

Zajęcia w roku akademickim 2020/2021 odbywają się zdalnie przy użyciu platformy MS Teams

Podczas zajęć student zapoznaje się z nowożytnym pismem łacińskim.

Treści merytoryczne:1. Teoria paleograficzna

1.1. Uwagi wstępne

1.2. neografia– pojecie, podział, przedmiot i zakres

1.3. Guttenberg i jego wynalazek

1.4. Druk i drukarnie w Polsce

1.12. Antykwa

1.13. Szwabacha

2. Praktyka paleograficzna

1. Pismo humanistyczne

2-3 Listy Erazma z Rotterdamu

4. Fragment tekstu Pacta inter regiam

5. Fragment tekstu Herbarium

6. Albert Wielki- fragmenty

7-8. Fragmenty: Anna di Bretagna

9-11. Fragmenty: Wilanów 1-3

12. Listy

13-14. Circa instans Plateariusza

Gieysztor A., Zarys dziejów pisma łacińskiego, Warszawa 2009.

Górski K., Neografia gotycka. Podręcznik pisma neogotyckiego XVI-XX w., Warszawa 1978

Semkowicz W., Paleografia łacińska, Kraków 2011.

Szymański J., Nauki pomocnicze historii od schyłku IV do końca XVIII w., Warszawa 1972 (lub inne wydania)

HI2_W04: Student posiada pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o

warsztacie naukowym historyka, pogłębioną wiedzę z zakresu

metodologii historii.

HI2_W12: Student zna słowniki językowe stosowane w analizie tekstów źródłowych, Zna, w sposób pogłębiony, abrewiacje występujące w źródłach innych epok. W zakresie prowadzącym do specjalizacji zna zasady tworzenia narracji w tekstach naukowych o tematyce historycznej.

HI2_U03: Student posiada pogłębione umiejętności rozpoznawania różnych rodzajów wytworów kultury właściwych dla historii i jej studiowanej specjalności, stosując oryginalne podejście, uwzględniające nowe osiągnięcia

humanistyki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego

oraz miejsca w procesie historyczno– kulturowym.

HI2_K01: Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności. Rozumie potrzebę ciągłego samokształcenia. Potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób.

Ponadto student:

1. ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z zakresu nauk pomocniczych historii.

2. potrafi prawidłowo odczytać odręczne pismo łacińskie epoki nowożytnej, zna najczęściej występujące abrewiacje.

3. potrafi prawidłowo odczytać pierwsze starodruki łacińskie, zna rodzaje pisma drukowanego i potrafi je określić.

Student otrzymuje 3 punkty ECTS:

1. Obecność na zajęciach 30 godz. = 1 pkt

2. Czytanie i przepisywanie tekstów w czasie zajęć = 1 pkt

3. Nauka wiedzy teoretycznej z zakresu neografii = 1 pkt

Konsultacje na temat zagadnień poruszanych na zajęciach odbywają się na dyżurze

Kryteria oceniania: Warunki dla osiągnięcia oceny:

- ocena 3 (dst): Student zna zaledwie podstawowe abrewiacje występujące w źródłach innych epok. Student z trudnością odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student z trudnością odczytuje pierwsze starodruki zaledwie i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.

- ocena 4 (db): Student zna podstawowe abrewiacje występujące w źródłach innych epok. Student odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student odczytuje pierwsze starodruki i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.

- ocena 5 (bdb): Student zna najczęściej stosowane abrewiacje występujące w źródłach innych epok i potrafi je skwalifikować. Student prawidłowo odczytuje odręczne pismo z epoki humanistycznej i nowożytnej. Student prawidłowo odczytuje pierwsze starodruki i potrafi określić rodzaj zastosowanej czcionki.

Nie dotyczy