Animacja środowisk lokalnych przez sztukę

nauki o sztuce

podstawowy

HS2_U01

HS2_U07

HS2_K01

HS2_K05

Ogólna znajomość współczesnej sceny artystycznej

Zajęcia mają zapoznać studentki/studentów z zasadami organizacji oraz przygotowywać do prowadzenia działań animacyjnych skierowanych do różnych grup społecznych i środowisk, a wykorzystujących sztukę i zaangażowanie twórców do uzyskiwania pozytywnych efektów społecznych.

Od dawna wierzono, że poprzez sztukę można dokonywać istotnych zmian społecznych. Dziś, choć nadzieja na powszechną przemianę świata za pośrednictwem sztuki wyraźnie osłabła, artyści i artystki realizują wiele działań korzystnie oddziałujących na rozmaite społeczności, także te najmniejsze, pomagając zmagać się w wieloma problemami, takimi jak rozpad więzi międzyludzkich, rozmaite formy wykluczenia, zacieranie się lokalnych tożsamości czy kwestie ekologiczne. Akcje artystyczne, często realizowane poza przestrzenią galerii czy muzeów, angażują także osoby i grupy społeczne na co dzień z różnych powodów niezaangażowane w życie kulturalne. Niejednokrotnie są to osoby z różnych powodów defaworyzowane.

Studenci/studentki zapoznają się na zajęciach z poszczególnymi studiami przypadków: inicjatywami i akcjami, w których szeroko pojęta sztuka wykorzystywana jest do osiągania pozytywnych efektów w rozmaitych społecznościach. Przykłady te przedstawiane są na tle założeń teoretycznych i ideowych, jakie przyświecają ich twórczyniom i twórcom. Analizowane są problemy, z jakimi borykają się aktywiści/aktywistki. Ponieważ istotą zajęć jest przygotowanie studentów/studentek do prowadzenia takich działań i poznanie ich praktycznych aspektów, ważną ich częścią są odwiedziny w instytucjach kultury, spotkania z artyst(k)ami, animator(k)ami, kurator(k)ami. Studentki/studentów zachęca się do realizacji własnych działań animatorskich (nawet jeśli ich zakres oddziaływania jest w tym przypadku ograniczony) bądź do zaangażowania się w działania już realizowane przez inne podmioty.

Proponowane tematy do opracowania:

1. Animacja, animator, społeczność lokalna. Animacja jako narzędzie pracy w środowisku lokalnym.

2. Ramy teoretyczne animacji poprzez sztukę. Historia animacji poprzez sztukę (wybrane przykłady).

3. Problemy i wyzwania w animacji. Metody i praktyki w animacji.

4. Animacja jako budowanie relacji transgranicznych (wybrane przykłady – Cieszyn, Zgorzelec i inne miasta).

5. Działalność Pawła Althamera - między animacją poprzez sztukę a terapią;

6. Wydarzenia lokalne a wydarzenia ogólnokrajowe.

7. Muzea w Polsce – podział, znaczenie i funkcje. Przykłady (wybrane) udanych wystaw i ich wpływ na kulturę.

8. Muzea pamięci i ich znaczenie w kulturze.

9. Kolekcje i muzea prywatne a animacja kulturalna (przykłady, sukcesy i porażki).

10. Mecenat państwa – mecenat kultury. Programy i projekty, ich oddziaływanie na sztukę, itp.

11. Domy kultury i Uniwersytety Trzeciego Wieku - ich wpływ na kształtowanie środowisk lokalnych przez sztukę.

LITERATURA PODSTAWOWA:

69 pomysłów na aktywność lokalną, Akademia Rozwoju Filantropii w Polsce, Warszawa 2001.

Bobrowicz W., Pedagogika i kultura – pomiędzy teorią a praktyką, UMCS, Lublin 2009,

Kargul J., Upowszechnienie. Animacja. Komercjalizacja kultury, Warszawa 2020.

Kargul J., Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Toruń 1997.

Kargul J. Czyżewski K., Krasnogrudzki most. Niezbędnik budowniczego, Sejny 2016.

Dąbkowska E., Osoba animatora i koncepcje jego kształcenia, UMCS, Lublin 2001.

Jedlewska B., Skrzypczak B., Dom kultury w XXI wieku – wizje, niepokoje, rozwiązania, Olsztyn 2009.

Kwiatkowski P. T., Nessel – Łukasik B., Grzonkowska J., Publiczność (w) muzeum, NIMOZ, Warszawa 2022.

Jasińska A., Jasiński A., Stare kolekcje – nowa architektura, NIMOZ, Warszawa 2020.

Kolekcjonerstwo polskie XX i XXI wieku, NIMOZ, Warszawa 2015.

Kłudkiewicz K., Mencfel M., Miłośnictwo rzeczy. Studia z historii kolekcjonerstwa na ziemiach polskich w XIX wieku, NIMOZ, Warszawa 2014.

- oraz teksty wskazywane na bieżąco podczas zajęć.

Efekty kształcenia jakie nabędzie student po zaliczeniu przedmiotu w zakresie:

wiedzy:

Student ma uporządkowaną wiedzę w zakresie objętym kursem przedmiotu.

Posiada umiejętność łączenia zdobytej wiedzy z różnych dyscyplin i jej zastosowania w różnych sytuacjach. Student umie formułować wnioski.

Student ma podstawową wiedzę o powiązaniach historii sztuki z innymi naukami humanistycznymi, w tym filozofii i literatury.

Student zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji dzieł sztuki dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych.

Student ma świadomość kompleksowych przemian kultury, złożoności i historycznej zmienności jej znaczeń.

umiejętności:

Student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje dotyczące sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł i sposobów, w tym umie korzystać z zasobów internetowych i komputerowych baz danych instytucji kultury.

Student posiada umiejętność integrowania wiedzy z różnych dyscyplin sztuki oraz umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, formułowania wniosków oraz tworzenia syntetycznych podsumowań.

Student potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie zarządzania dziedzictwem kulturowym oraz dziedzin nauki i dyscyplin naukowych pokrewnych oraz niespecjalistami, w języku polskim i języku angielskim, a także popularyzować wiedzę o humanistyce oraz wytworach kultury i jej instytucjach.

Student posiada pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych. Posiada umiejętność przekazywania na piśmie informacji oraz wyrażania swojego zdania podając argumenty za i przeciw.

Student posiada pogłębioną umiejętność przygotowania wystąpień ustnych w zakresie zarządzania dziedzictwem kulturowym lub w obszarze leżącym na pograniczu pokrewnych dyscyplin naukowych. Potrafi bronić swoich tez podczas dyskusji.

Student potrafi posługiwać się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię używaną do opisu i analizy zjawisk w obrębie sztuki.

Student posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, z powołaniem się na poglądy różnych badaczy.

Student posiada umiejętności organizacji wydarzeń społecznych i działań oświatowych połączonych z problematyką rekonstrukcyjną, oraz wydarzeń quasi naukowych i naukowych wykorzystujących archeologię doświadczalną;

kompetencji społecznych:

Student potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

Student potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego zadania.

Student aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym, korzystając z różnych jego form.

Ocena na podstawie ustalonego z prowadzącym zajęcia projektu zaliczeniowego, obecności i aktywności na zajęciach.

Obecność obowiązkowa (dopuszczalna liczba nieobecności - 2). Sytuacje szczególne do rozpatrzenia i wyjaśnienia przez prowadzącego.

Brak