General didactics

Dydaktyka ogólna to przedmiot zajmujący się badaniem procesów kształcenia i wychowania, ich uwarunkowań, przebiegu, podmiotów w nim uczestniczących oraz poziomu tego uczestnictwa.

Dydaktyka ogólna to przedmiot o dużej tradycji. Niestety, w Polsce język dydaktyki uległ daleko idącym uproszczeniom na skutek sowietyzacji nauki w latach 50 ubiegłego wieku oraz jej westernizacji w latach 90. W wyniku tych procesów - kulturowo obcych - operujemy ograniczonym korpusem językowym, nie mogąc spójnie i dogłębnie wyrazić tego, czym jest zjawisko nauczania i wychowania, a w szczególności - jak jest doznawane. Dlatego podczas ćwiczeń, podejmujemy próbę rekonstrukcji słownika dydaktycznego sięgającego do polskiej myśli dydaktycznej XIX i początków XX wieku. Przedmiotem zajęć jest więc próba uchwycenia współczesnych paradygmatów w edukacji oraz odbudowanie pomostu łączącego współczesne pokolenie studentów z ich odpowiednikami w okresie odradzającej się państwowości II RP.

Śliwerski, B., Paluch, M., Uwolnić szkołę z systemu klasowo-lekcyjnego, Kraków, 2021

Klus-Stańska, D., Dydaktyka wobec chaosu pojęć i zdarzeń, Warszawa 2010

Klus-Stańska, D., Paradygmaty dydaktyki. Myśleć teorią o praktyce. Warszawa, 2018

Maliszewski, K., Bez-silna edukacja. O kształceniu kruchego, Katowice, 2021

Sławek, T., A jeśli nie trzeba się uczyć?, Katowice 2021

1) Student, na podstawie stworzenia autorskiej prezentacji, definiuje własnymi słowami podstawowe terminy i pojęcia z obszaru dydaktyki ogólnej, poznane podczas zajęć. Prezentacja jest dokumentem poddanym ocenie i zaliczeniu przedmiotu, zawierając na końcu słownik użytych pojęć.

4) Przeprowadza cześć zajęć eksponując wybrany (na podstawie literatury) fenomen dydaktyczny i jego zastosowanie.

2) Wyróżnia cechy charakterystyczne nurtów filozoficznych mogących wyjaśnić zawiłe zależności występujące wewnątrz i między podmiotami kształcenia.

3) Odnajduje we własnym doświadczeniu pracy z innymi osobami momenty uniesienia i olśnienia intelektualnego podczas nauczania i uczenia się.

Ocena efektów kształcenia zależna jest od poziomu zaangażowania poznawczego i ekspresji opanowanej wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta:

- na ocenę 2 (ndst..): nie wykazywał aktywności intelektualnej na zajęciach, nie podejmował dialogu z prowadzącym lub studentami, nie wywiązał się z obowiązku przygotowania autorskiej prezentacji oraz nie przeprowadził fragmentu zajęć.

- na ocenę 3 (dst.): własnymi słowami, poprawnie definiuje do 5 terminów i pojęć teoretycznych zawartych w autorskiej prezentacji.

- na ocenę 4 (db.): poprawnie definiuje większość poznanych na pojęć zawartych w autorskiej prezentacji, potrafi je ze sobą powiązać, znajdując w nich kluczowe zależności;

- na ocenę 5 (bdb.): definiuje zaproponowane w trakcie zajęć terminy, koncepcje, nurty teoretyczne na wielu poziomach wzajemnych powiązań i zależności. Podchodzi to tematu interdyscyplinarnie wskazując różne przyczyny analizowanego zjawiska i jego społeczne konsekwencje. Wykazuje asertywność i własną inicjatywę do podejmowania akademickiego dyskursu z prowadzącym i innymi studentami.