(in Polish) Diagnoza w profilaktyce społecznej i resocjalizacji

Poziom przedmiotu: specjalistyczny.

Cel przedmiotu: przygotowanie do realizowania działań w zakresie diagnostyki resocjalizacyjnej i w profilaktyce społecznej.

Student zna definicje diagnozy i terminów pokrewnych, działania podejmowane na różnych etapach diagnozy resocjalizacyjnej, modele diagnozy diagnozy resocjalizacyjnej, metody i narzędzia diagnostyczne odnoszące się do różnych obszarów życia jednostek i grup społecznych. Potrafi wykorzystywać metody i narzędzia diagnostyczne, prawidłowo interpretować ich wyniki w ramach danej koncepcji teoretycznej oraz projektować odpowiednie działania resocjalizacyjne i profilaktyczne.

Po zrealizowaniu treści z tego przedmiotu, student zna definicje diagnozy i terminów pokrewnych z obszaru dziedzin pedagogicznych i nauk współpracujących z nimi, rozróżnia działania podejmowane na różnych etapach diagnozy resocjalizacyjnej, rozumie strukturę procesu diagnostycznego i miejsce diagnozy w procesie resocjalizacji oraz znaczenie i funkcję podmiotów realizujących działania resocjalizacyjne.

Umie umiejscowić poszczególne techniki i narzędzia badawcze w określonych koncepcjach teoretycznych. Zna rodzaje narzędzi diagnostycznych, potrafi je prawidłowo wykorzystywać oraz zinterpretować. Jednocześnie zna zasady tworzenia własnych narzędzi badawczych zgodnie z prawidłowościami i zasadami metodologicznymi obowiązującymi w naukach społecznych.

W wyniku zajęć student nabywa umiejętność diagnozowania problemów społecznych, określania ich przyczyn i skutków, a także potrafi w oparciu o diagnozę zastosować odpowiednie metody rozwiązywania sytuacji problemowych i projektować działania resocjalizacyjne w środowisku otwartym i zamkniętym.

Student rozumie odpowiedzialność, jaka spoczywa na diagnostach, przekłada się to na jego zaangażowanie i wnikliwość. Pamięta o zasadach etyki w diagnozie resocjalizacyjnej i w profilaktyce społecznej.

1. Wysocka E. (2013), Diagnoza w resocjalizacji. Warszawa, Wyd. PWN.

2. Pytka L. (2000), Pedagogika resocjalizacyjna. Warszawa, Wyd. APS.

3. Urban B. (2000), Zaburzenia w zachowaniu i przestępczość młodzieży. Kraków, Wyd. UJ.

4. Urban B., Stanik M. (red.) (2007), Resocjalizacja. Teoria i praktyka pedagogiczna. Warszawa, PWN.

5. Czapów Cz., Jedlewski S. (1971), Pedagogika resocjalizacyjna. Warszawa, PWN.

6. Pospiszyl K. (1998), Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań. Warszawa, Wyd. Akademickie "Żak”.

7. Jarosz E., Wysocka E. (2006), Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Wyd. Akademickie "Żak", Warszawa.

8. McGoldrick M., Gerson R. Shellenberger S. (2007), Genogramy. Rozpoznanie i interwencja, Wyd. Zysk i S-ka, Poznań.

Wiedza:

01 - Student zna definicje diagnozy z obszaru dziedzin pedagogicznych i nauk współpracujących z nimi, rodzaje działań poszczególnych etapów diagnozy resocjalizacyjnej w różnych obszarach;

02 - Zna rodzaje narzędzi diagnostycznych, procedury ewaluacyjne, podstawy prawne działań resocjalizacyjnych.

Umiejętności:

01 - Potrafi konstruować narzędzia diagnostyczne w zależności od określonej sytuacji społecznej oraz posługiwać się gotowymi narzędziami diagnostycznymi;

02 - Formułuje wnioski uogólniające i ewaluacyjne w każdym z badanych obszarów.

Kompetencje:

01 - Student w procesie diagnostycznym prezentuje postawę zaangażowania i kreatywności;

02 - Student wnikliwie i empatycznie diagnozuje problemy społeczne.

Uzasadnienie ECTS:

uczestnictwo w zajęciach - 15 godz.

przygotowanie się do zajęć - 10 godz.

zapoznanie się z literaturą - 15 godz.

przygotowanie pracy - praca z narzędziami diagnostycznymi - 15 godz.

15+10+15+15 = 55 godz. / 30 (25) godz = 2 ECTS

Student, który osiąga efekty kształcenia na poziomie:

niedostatecznym: nie zna podstawowych zagadnień terminologicznych, etapów diagnozy i związanych z nią działań, nie wymienia narzędzi diagnostycznych; nie potrafi ich konstruować, ani się nimi posługiwać; nie wykazuje zaangażowania w proces diagnozy;

dostatecznym: zna definicję diagnozy, wymienia etapy postępowania diagnostycznego, rozpoznaje narzędzia diagnostyczne i potrafi się nimi posługiwać, wyciąga poprawne wnioski, wykazuje zaangażowanie w proces diagnozy;

dobrym: zna i rozumie definicję diagnozy, wymienia i opisuje etapy postępowania diagnostycznego w różnych obszarach, potrafi odpowiednio dobrać i zastosować narzędzia diagnostyczne, wyciąga poprawne i kreatywne wnioski, wykazuje zaangażowanie w proces diagnozy i przejawia pożądane postawy względem diagnozowania zachowań problemowych;

bardzo dobrym: zna, rozumie i interpretuje w odniesieniu do różnych obszarów pedagogiki definicję diagnozy, wymienia, opisuje, wyjaśnia i analizuje etapy postępowania diagnostycznego w różnych obszarach, potrafi odpowiednio stworzyć, dobrać i zastosować narzędzia diagnostyczne, wyróżnia się kreatywnością i ostrożnością w wyciąganiu wniosków, odznacza się zaangażowaniem i aktywnością w procesie diagnozy i wyróżnia się pod względem prezentowanych postaw do diagnozowania zachowań problemowych.

Metodą weryfikacji zakładanych efektów kształcenia jest:

- obecność - jedna jest dopuszczalna, inne skutkuję obniżeniem oceny o 0,5 (nieobecność można zaliczyć odpowiednią kartą pracy lub odpowiedzią ustną)

- zaangażowanie czynne w zajęcia (karty pracy, aktywność, udział w dyskusji) - 60%

- indywidualna praca z wybranym narzędziem diagnostycznym - 40 %