Konwersatorium pedagogiczne w języku angielskim - Promoting social inclusion: between dream and reality

podstawowy

Pedagogika:

NP1_W02, NP1_W04, NP1_W09, NP1_W13, NP1_U02, NP1_U03, NP1_K02, NP1_K03

Pedagogika specjalna:

PSI_W07, PSI_W10, PSI_W10, PSI_U01 PSI_U03, PSI_U12, PSI_K02, PSI_K03

Celem zajęć jest pogłębienie wiedzy i umiejętności z zakresu tzw. inkluzji społecznej i jej pedagogicznych podstaw, czy też szeroko rozumianej integracji społecznej oraz związanych z nią kluczowych paradygmatów naukowo-badawczych, edukacyjnych i społeczno-politycznych, ujętych w perspektywie porównawczej w różnych krajach. Systematyka wiedzy z tego zakresu pozwoli na poznanie badań naukowych, proaktywnych rozwiązań i oceny ich skuteczności. Idea włączenia społecznego, dostęp do zasobów i partycypacja w życiu codziennym, które czynią życie sprawiedliwym, produktywnym, zdrowym i szczęśliwym – analizowane jest w perspektywie jej znaczenia, zarówno na poziomie indywidualnym, na przestrzeni całego życia jednostki, jak w wymiarze społecznym, gwarantującym jakość życia społecznego we wszystkich jego wymiarach. Analizowane materiały naukowe bazują głównie na źódłach obcojęzycznych.

Głównym założeniem zajęć jest poznanie podstaw teoretyczno-badawczycjh i zasad organizacji pedagogiki i edukacji inkluzyjnej. Uwrażliwienie studiujących na możliwości wykorzystania edukacji włączającej w celu przeciwdziałania dyskryminacji i wykluczaniu osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi itp.. Analizowane koncepcje i strategie rozwiązań z zakresu inkluzji społecznej będą wyrazem poszukiwanych kompromisowych rozwiązań, między ideałem a tym, co możliwe. Przedstawione studium usystematyzuje występujące tu stanowiska na temat inkluzji społecznej, jej normatywnego wymogu o obowiązku wszystkich, ale też przedstawia inny punkt widzenia, w jaki sposób rządy, społeczności i firmy mogłyby współpracować i promować struktury, które pomagają osiągnąć integrację społeczną i zagwarantować jakość życia dla wszystkich.

Dotychczasowe badania wykazały, że społeczeństwu, a zwłaszcza szkole i innym instytucjom społeczno-kulturowym oraz polityczno-ekonomicznym, może być trudno negocjować praktyczne rozwiązania nie podlegając jednocześnie presji kategoryzacji lub diagnozowania osób o szczególnych potrzebach. Zajęcia poddają krytycznej refleksji wybrane zagadnienia teoretyczne, jak np. tożsamość vs. różnica, wspólnota vs. indywidualizacja jako podstawowe kategoria pedagogiki inkluzyjnej, przykładowe praktyki i przypadki, ilustrujące charakterystyczne instytucje i ich reakcje na rosnącą różnorodność wymogów jak i proponowane przez nie rozwiązania mające na celu wspieranie partycypacji w różnych obszarach działalności. Szeroki zakres zadań dla silniejszych społeczności, grupy zadaniowej instytucji oraz krajowej i międzynarodowej rady ds. Integracji społecznej zostaną przejrzane i omówione. Zajęcia ukazują również związki między agencją, kulturą i strukturą, ukazując w jaki sposób dzieci, młodzież i dorośli z różnymi potrzebami specjalnej troski aktywnie tworzą znaczenie w sieciach społecznościowych i relacyjnych, do których w różny sposób przyczyniają się, w zależności od przeszkód w działaniu i byciu, jakie każda sieć stwarza.

Wykorzystując wyniki badań, przedstawiamy koncepcje dobrych praktyk w różnych obszarach życia społecznego. Przykłady grup społecznych, instytucji edukacyjnych i kulturalnych, przedsiębiorstw i agencji rządowych zostaną poddane przeglądowi na poziomie innowacyjności, zaangażowania i ogólnie dobrych praktyk oraz pracy już na miejscu. Mówiona zostanie edukacja inkluzyjna w świetle międzynarodowych dokumentów oraz polskiego prawa oświatowego. Podjęte będą kwestie edukacji inkluzyjnej na rzecz uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

U podstaw nowych podejść sugeruje się znaczenie przejścia od modelu deficytu do modelu zasobów indywidualno-społecznych i aktywów dla ludzi i miejsc; promowanie rozwiązań dla instytucji w celu budowania zdolności i zrównoważonego rozwoju dla osób, grup i otoczenia; jak najszersze przekazywanie odpowiedzialności na szczeblu jednostkowym i lokalnym poprzez koncentrację na samostanowieniu i zarządzaniu własnym życiem oraz miejscem; wspieranie jednostki, rodzin w społecznościach, aby miały większy wybór i odpowiedzialność w stosunku do ich przyszłości oraz zmiana sposobu działania rządu.

Pedagogika integracyjna i inkluzyjna wobec globalnych wyzwań współczesnego świata.

Bliższej analizie poddane zostaną analizie doświadczenia konkretnych grup młodych ludzi, z doświadczeniem wykluczenia ze szkół ogólnodostępnych, aby przedstawić sposób, w jaki znaleźli drogę do edukacji w placówkach edukacyjnych, które są nazywane „elastycznym uczeniem się” centra ”,„ szkoły drugiej szansy ”i„ szkoły alternatywne ”.

Omówione zostaną również różne ujęcia badawcze pozwalające na eksplorację interaktywnych przestrzeni zawartych w otoczeniu społeczno-kulturowym i politycznym o różnych kulturach włączenia. Między innymi uwzględni się też światowy wzrost liczby uchodźców i osób ubiegających się o azyl, praktykowane rozwiązania różnych instytucji, którym powierzono przesiedlenia w krajach przyjmujących. W tym przypadku bliżej omówiona zostanie rola instytucji - szkoły - i jej wkład w pomyślne rozwiązania inkluzyjne dzieci uchodźców.

Systematyka wiedzy z tego zakresu pozwoli na poznanie badań naukowych, proaktywnych rozwiązań i oceny ich skuteczności.

Studiujący:

posiadają podstawową wiedzę na temat koncepcji teoretycznych i praktycznych, o podmiotach systemu i uczestnikach inkluzji.

orientują się w wybranych teoriach i koncepcjach antropologicznych stanowiących teoretyczne podstawy działalności pedagogicznej w zakresie edukacji włączającej.

rozumieją potrzebę pedagogiki włączającej dla utrzymania i rozwoju prawidłowych procesów partycypacji więzi w środowiskach społecznych

potrafi posługiwać się podstawowymi modelami pedagogiki w celu analizy zapotrzebowania, interpretacji oraz stosownego projektowania działań włączających.

Metodologia oceny:

Wymagany jest angielski w piśmie i czytaniu

Każdy temat zostanie najpierw dostarczony jako wykład na dany temat, a następnie omówiony zgodnie z dalszymi czytaniami.

Na ocenę końcową składają się:

- Udział w zajęciach i obecność na zajęciach (maksymalnie 1 nieobecność dozwolona) = do 25 pkt.

- Przygotowanie opracowania tematycznego (1500–2000 słów) = maks. 25 pkt.

- Egzamin pisemny z wykorzystaniem tekstów obcojęzycznych na koniec semestru = do 50 pkt.

Ocena końcowa jest sumą punktów oceny obecności, punktów przygotowania pracy i punktów egzaminu końcowego.

Kryteria oceny końcowej:

90–100 pt. - ocena 5

80–89 pkt. - klasa 4+

65–79 pkt - stopień 4

50–65 pkt - klasa 3+

40–49 pkt. - ocena 3