Teoria kształcenia

podstawowy

symbole efektów uczenia się dla kierunku pedagogika, studia II stopnia:

NP2_W02; NP2_W10;

NP2_U07; NP2_U09;

NP2_U10;

Wykład ma na celu zaznajomienie z (samo)kształceniem, które stanowi konstytutywny składnik przedmiotu nowoczesnej pedagogiki, i unaocznienie konieczności brania go pod uwagę przy projektowaniu i realizowaniu interwencji pedagogicznych dostosowanych do zróżnicowanych potrzeb odbiorców działania pedagogicznego. Co prawda oddziaływania wychowawcze i edukacyjne, w tym również te dokonujące się w ramach instytucji pedagogicznych, takich jak rodzina, szkoła, środowisko społeczne, są niezbędnymi korelatami (samo)kształcenia, ale ich zadaniem jest zachęcanie/pobudzanie i wspieranie podmiotu w jego aktywności własnej, a nie wyręczanie go, a tym bardziej urabianie. To sprawia, że od działających pedagogicznie w nowoczesnym sensie tego słowa oczekuje się uznania podmiotowości i sprawczości dziecka/ucznia/wychowanka/podopiecznego/dorastającego oraz umiejętności wspierania go w aktywności własnej.

Wykład ma na celu zaznajomienie z (samo)kształceniem, które stanowi konstytutywny składnik przedmiotu nowoczesnej pedagogiki, i unaocznienie konieczności brania go pod uwagę przy projektowaniu i realizowaniu interwencji pedagogicznych dostosowanych do zróżnicowanych odbiorców działania pedagogicznego. Dość powszechnie i błędnie utożsamia się teorię kształcenia z teorią nauczania (dydaktyką). Kształcenie, a właściwie (samo)kształcenie, jest odrębnym komponentem działania pedagogicznego, w którym podmiotem działającym jest dziecko/uczeń/wychowanek/podopieczny/dorastający. Co prawda oddziaływania wychowawcze i edukacyjne, w tym również te dokonujące się w ramach instytucji pedagogicznych, takich jak rodzina, szkoła, środowisko społeczne, są niezbędnymi korelatami (samo)kształcenia, ale ich zadaniem jest zachęcanie/pobudzanie i wspieranie podmiotu w jego aktywności własnej, a nie wyręczanie go, a tym bardziej urabianie. Tak więc (samo)kształcenie należy rozumieć, z jednej strony, jako punkt odniesienia dla nowocześnie rozumianych działań pedagogicznych, z drugiej zaś jako nieprzekraczalną granicę wywierania wpływu na dziecko/ucznia/wychowanka/podopiecznego/dorastającego. To sprawia, że od działających pedagogicznie w nowoczesnym sensie tego słowa oczekuje się uznania podmiotowości i sprawczości dziecka/ucznia/wychowanka/podopiecznego/dorastającego oraz umiejętności wspierania go w aktywności własnej.

Absolwent zna i rozumie:

- współczesne kierunki rozwoju pedagogiki, jej nurty i systemy pedagogiczne;

- systemy edukacyjne innych krajów;

- w stopniu pogłębionym strukturę i funkcje polskiego systemu edukacji;

- historyczne i kulturowe uwarunkowania procesów edukacyjnych;

- założenia teorii kształcenia, w tym usytuowanie teorii kształcenia w zakresie pedagogiki, przedmiot i zadania teorii kształcenia oraz relacje dydaktyki ogólnej do dydaktyk szczegółowych;

- zagadnienie klasy szkolnej jako środowiska edukacyjnego;

- współczesne koncepcje nauczania i cele kształcenia, zagadnienie lekcji jako jednostki dydaktycznej, kompetencje i wymagania dotyczące pracy nauczyciela, pedagoga, wychowawcy;

- konieczność projektowania działań edukacyjnych dostosowanych do zróżnicowanych potrzeb i możliwości uczniów;

- potrzebę i sposoby wyrównywania szans edukacyjnych.

Absolwent potrafi:

- pracować z dziećmi i młodzieżą, indywidualizując działania i dostosowując metody, formy i środki adekwatnie do potrzeb i możliwości jednostek;

- pracować z uczniami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, wdrażając działania innowacyjne;

- rozpoznawać bariery i trudności uczniów w procesie uczenia się;

- planować i przeprowadzać zajęcia wychowawcze, opiekuńcze, profilaktyczne;

- twórczo animować pracę nad rozwojem uczestników procesów edukacyjnych; opiekuńczo-wychowawczych, działań resocjalizacyjnych oraz wspierać ich samodzielność w zdobywaniu wiedzy, a także inspirować do działań na rzecz uczenia się przez całe życie;

- stosować umiejętności językowe zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego, a w szczególności: porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych;

- przygotować teksty przydatne w pracy akademickiej (np. abstrakt, streszczenie, krótki artykuł);

- samodzielnie przygotować prezentację ustną, przedstawiając swoje poglądy w zakresie studiowanej dziedziny nauki;

- poprowadzić i podsumować dyskusję, motywując uczestników do aktywności i ustosunkowując się do wyrażanych opinii;

- korzystać z technologii informacyjnej w pracy pedagogicznej, skutecznie i świadomie komunikować się;

- radzić sobie ze stresem i stosować strategie radzenia sobie z trudnościami;

- samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności związane z działalnością zawodową, korzystając z rożnych źródeł i nowoczesnych technologii;

- zaplanować działania na rzecz rozwoju zawodowego na podstawie świadomej autorefleksji i informacji zwrotnej od innych osób;

- zaprojektować ścieżkę własnego rozwoju zawodowego.

Ocena bardzo dobry (5)

- 90%-100% maksymalnej liczby punktów możliwych do uzyskania.

Ocena dobry plus (4.5)

- 80%-89% maksymalnej liczby punktów możliwych do uzyskania.

Ocena dobry (4)

- 70%-79% maksymalnej liczby punktów możliwych do uzyskania.

Ocena dostateczny plus (3.5)

- 60%-69% maksymalnej liczby punktów możliwych do uzyskania.

Ocena dostateczny (3)

- 50%-59% maksymalnej liczby punktów możliwych do uzyskania.

Ocena niedostateczny

- mniej niż 50% maksymalnej liczby punktów możliwych do uzyskania.