Aesthetics of spoken word

Kod do zespołu:

ghcm1qw

Przedmiot służy wykształceniu świadomego posługiwania się językiem z uwzględnieniem jego sprawności, przyjętych norm i poprawności.

Przedmiot obejmuje wybrane zagadnienia dotyczące sprawności i poprawności językowej, a mianowicie: ustalenia terminologiczne, grzeczność w języku, komunikację językową i przyczyny jej zakłóceń (np. błędy językowe, uzus, zapożyczenia z języków obcych oraz wpływy gwar rodzimych).

Plan zajęć

1. Wprowadzenie; podstawowe pojęcia: „błąd językowy”, „kodyfikacja normy językowej”, „kryteria poprawności językowej”, „kultura języka”, „norma językowa”, „poprawność językowa”, „postawy wobec języka”, „sprawność językowa”, „uzus językowy” (KJP 2005, s. 61-70);(Markowski 2005, s. 14-16, 103-104, 126-142).

2. Jak zwracamy się do innych? Formy mianownika występujące w funkcji wołacza. Odmiana nazwisk i imion (JP, s. 116-136). Kulturowe znaczenie nazwiska w polskiej antroponimii.

3. Estetyka słowa. Grzeczność językowa. Wulgaryzmy w języku (Markowski 2005, s. 96-102). Zróżnicowanie współczesnej polszczyzny. Typologia odmian współczesnej polszczyzny. Gwary i język ogólny (KJP 2005, s. 24-42).

4. Gwara warszawska (Wieczorkiewicz, 1974, s. 12-20).

5. Kwestie normatywne związane z leksyką współczesnej polszczyzny (KJP 2005, s. 131-154).

6. Język mówiony (KJP 2005, s. 42-49). Mowa ciała (gesty i ruchy ciała, mimika, postawa, ruchy oczu, sposób używania przestrzeni interpersonalnej).

7. Sprawdzian.

8. Ćwiczenia praktyczne: wymowa, akcent, intonacja (PJ; s. 257-284).

Bajerowa I., 1996, Język polski czasu II wojny światowej, PWN, Warszawa.

Bralczyk J., Mosiołek-Kłosińska K., (red.), Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, Warszawa 2001.

Butler D., Kurkowska H., Satkiewicz H., 1970-71, Kultura języka polskiego, Warszawa.

Frycie S., Jurkowski M., Sicińska K., 2005, Kultura języka polskiego, Warszawa (dalej KJP).

Grabias S., 1981, O ekspresywności języka. Ekspresja a słowotwórstwo, Wyd. Lubelskie, Lublin.

Grybosiowa A., 2003, Język wtopiony w rzeczywistość, Wyd. UŚ., Katowice.

Język polski. Poradnik prof. Markowskiego, Markowski A., Langenscheidt, Warszawa. (dalej PJ)

Klemensiewicz Z., 2002, Historia języka polskiego, Warszawa.

Markowski A., 2005, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa.

Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia, Rzeszów 2001, Biblioteka FRAZY, s. 75-84.

Toczyska B., 2003, Łamańce z dedykacją, czyli makaka ma Kama, Gdańsk.

Wieczorkiewicz B., 1966, Gwara warszawska dawniej i dziś, PIW, Warszawa.

NP2_W17, absolwent zna i rozumie zasady ochrony własności intelektualnej i prawa autorskiego.

NP2_W19, absolwent zna i rozumie zagadnienia z zakresu jęz. polskiego wymagane do prowadzenia edukacji dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym.

NP2_U14, absolwent potrafi poprawnie komunikować się w języku ojczystym ze zróżnicowanymi kręgami odbiorców, prowadzić debatę, wypowiadać się na tematy specjalistyczne w sposób precyzyjny i spójny, spełniający wymagania norm językowych, z użyciem różnych metod i technik komunikacyjnych a także wykazuje troskę o kulturę i etykę wypowiedzi własnej i uczniów zgodnie z zasadami emisji głosu.

NP2_K05 absolwent przygotowany jest do porozumiewania się z osobami z różnych środowisk.

Przy ocenie (zaliczenie na stopień) liczy się aktywność na zajęciach, obecność i uzyskanie pozytywnej oceny ze sprawdzianu pisemnego.