The Eden - research of the first human ecosystem

Warsztat dotyczy wprowadzenia do jakościowych metod, technik i narzędzi badawczych ze szczególnym uwzględnieniem podejścia fenomenologicznego, na podstawie indywidualnego przypadku. Jest nim genezyjskie studium "Adama", jako podmiotu a zarazem przedmiotu samopoznania i samostanowienia.

Warsztat badawczy pt. "Eden - badanie pierwszego ekosystemu Człowieka", odwołuje się do początku powstania świata i istot żywych, rozumianego zarówno metodologicznie, jak i teologicznie. W tym pierwszym przypadku uwagę zwraca sposób (metoda) stworzenia świata z perspektywy obiektywistycznej (nomotetycznej), jak i subiektywistycznej (idiograficznej). Zarówno metafizyczny opis stworzenia świata jak i antropogeneza Adama stanowią wyczerpujące studium badania pierwszego ekosystemu człowieka. Była to kraina Eden i jako geograficznie i psychologicznie wyodrębnione terytorium, staje się atrakcyjnym polem badawczym. Na tym przykładzie studenci mogą zapoznać się z istotą metodologii jakościowej, jej technikami i narzędziami, mieszczącymi się w paradygmacie interakcyjnym.

K. Wojtyła, Osoba i Czyn, Lublin, 2000

Jan Paweł II, Mężczyzną i niewiastą stworzył ich, Lublin, 2008

Jan Paweł II, Przekroczyć próg nadziei, Lublin, 1994

M. Grabowski, Historia upadku. Ku antropologii adekwatnej, Kraków, 2006

J. Kupczak, Dar i komunia. Teologia ciała w ujęciu Jana Pawła II, Kraków, 2006

M. Paluch (2015), Odwracając perspektywę Kartezjusza, Sum ergo cogito. W: Człowiek w zmieniając się perspektywie, (red.) Z. Szarota, A. Biela, Kraków

M. Paluch (2018), W kiedy(m)iejscu mieszkamy pedagogicznie? Dialogi oikologiczne z Szewachem Weissem. W: U podstaw pedagogiki pamięci Auschwitz i Holokaustu (red.) A. Czajkowska, P. Trojański, Oświęcim

M. Paluch (2017), W kiedy(m)iejscu wieszamy flagę? Dialogi oikologiczne z Szewachem Weissem. W: Flaga, Naród, Tożsamość (red.) N. Aravot, Sz. Weiss, Warszawa

T. Sławek, A. Kunce, Z. Kadłubek, Oikologia. Nauka o domu. Katowice, 2013

O. Tokarczuk, Czuły narrator, Kraków, 2021

Student zna i rozumie: terminologię używaną w pedagogice oraz jej subdyscyplinach na poziomie rozszerzonym; źródła i miejsce pedagogiki w systemie nauk oraz o jej przedmiotowe i metodologiczne powiązania z innymi dyscyplinami nauk; współczesne kierunki rozwoju pedagogiki, jej nurty i systemy pedagogiczne, rozumie ich historyczne i kulturowe uwarunkowania; specyfikę rozwoju człowieka w cyklu życia w aspekcie społecznym,

społeczne podstawy kształcenia i wychowania, rodzaje więzi

społecznych i rządzące nimi prawidłowości, różne rodzaje struktur

społecznych i instytucje życia społecznego oraz zachodzące między

nimi relacje istotne z punktu widzenia procesów edukacyjnych; filozoficzne oraz etyczne podstawy kształcenia i wychowania; kulturowe uwarunkowania procesów edukacyjnych. Absolwent potrafi: rozpoznawać różnorodne zjawiska i problemy, w oparciu o wiedzę z różnych źródeł, w szczególności teorii z zakresu pedagogiki, jak również jej subdyscyplin; prezentować własne pomysły, wątpliwości i sugestie, popierać je rozbudować argumentację w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, w tym filozoficznych, poglądów różnych autorów, kierując się przy tym zasadami etycznymi; przygotowywać i prowadzić badania: rozróżniać orientacje w

metodologii badań pedagogicznych, formułować problemy

badawcze, dobierać adekwatne metody, techniki i konstruować

narzędzia badawcze; opracowywać, prezentować i interpretować

wyniki badań, wyciągać wnioski, wskazywać kierunki dalszych

badań, w obrębie wybranej subdyscypliny pedagogiki; twórczo animować prace nad własnym rozwojem oraz rozwojem

uczestników procesów edukacyjno-wychowawczych oraz wspierać

ich samodzielność w zdobywaniu wiedzy, a także inspirować do

działania na rzecz uczenia się przez całe życie. Absolwent jest gotowy do pogłębiania swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego

rozwoju osobistego i zawodowego, budowania warsztatu pracy

pedagoga oraz badacza; dostrzegania znaczenia wiedzy psychologicznej dla pracy z człowiekiem od okresu dzieciństwa do dorosłości; zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzegania zasad etyki

zawodowej; dostrzegania i formułowania problemów moralnych i

dylematów etycznych związanych z własną i cudzą pracą;

poszukiwania optymalnych rozwiązań i możliwości korygowania

nieprawidłowych zachowań jednostek; podtrzymywania odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego i historycznego regionu, kraju, Europy i świata oraz dostrzegania znaczenia kultury i sztuki w życiu człowieka,

wykazywania wrażliwości artystycznej oraz innych dziedzin wiedzy; ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności w zakresie

komunikowania interpersonalnego oraz językowych, zgłębiania ze

zrozumieniem tekstów ogólnych i specjalistycznych oraz oceniania

ich krytycznie pod względem przydatności do swojej pracy.

Metody prowadzenia zajęć:

Wykład konwersatoryjny z elementami burzy mózgów, metody ćwiczeniowo-praktyczne, w tym filmy, zdjęcia i obrazy dzieł sztuki; metoda projektów, referaty studentów.

Metody oceniania:

Ocena formacyjna, oparta na aktywności własnej studenta podczas zajęć, realizacji zadań domowych, wystąpień publicznych.

Ocena końcowa wystawiona na podstawie czynnego udziału w realizacji wspólnego projektu badawczego.

Brak.