(in Polish) Warsztat pedagogiczny - Komunikacja alternatywna i wspomagająca w pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami

1. Rozwój mowy dziecka.

2. Komunikacja.

3. Komunikacja wspomagająca i alternatywna (definicje, funkcja, klasyfikacja systemu AAC).

4. Użytkownicy AAC (potrzeby i możliwości).

5. Wybrane systemy niewspomagane: język migowy, język migany, daktylografia.

6. Wybrane systemy niewspomagane: fonogesty, Coghamo.

7. Wybrane systemy wspomagane: Makaton, Piktogramy.

8. Wybrane systemy wspomagane: PCS, Mówik, BoardMaker.

9. Pismo Blissa.

10. Komunikowanie się z osobami niewidomymi i głuchoniewidomymi.

11. Wykorzystanie metod komunikacji alternatywnej w praktyce - fragmenty filmów.

12. Metoda Knill’ów.

1. Rozwój mowy dziecka.

2. Komunikacja.

3. Komunikacja wspomagająca i alternatywna (definicje, funkcja, klasyfikacja systemu AAC).

4. Użytkownicy AAC (potrzeby i możliwości).

5. Wybrane systemy niewspomagane: język migowy, język migany, daktylografia.

6. Wybrane systemy niewspomagane: fonogesty, Coghamo.

7. Wybrane systemy wspomagane: Makaton, Piktogramy.

8. Wybrane systemy wspomagane: PCS, Mówik, BoardMaker.

9. Pismo Blissa.

10. Komunikowanie się z osobami niewidomymi i głuchoniewidomymi.

11. Wykorzystanie metod komunikacji alternatywnej w praktyce - fragmenty filmów.

12. Metoda Knill’ów.

Błeszyński J., Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Kraków 2009.

Brzdęk E., Komunikacja alternatywna i wspomagająca - zagadnienia wybrane w: Gunia G., Plutecka K., Wyczesany J., Tradycja, osiągnięcia, perspektywy pedagogiki specjalnej

w kontekście zmian edukacyjnych, Kraków 2007.

Gralińska M., Współpraca logopedów i rodziców w procesie stymulacji mowy u dzieci

ze specyficznym rozwojem mowy w: Dykcik W., Twardowski A. (red.), Wspomaganie rozwoju i rehabilitacji dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń, Poznań 2004.

Grycman M., Kaczmarek B. B., Podręczny słownik terminów AAC (komunikacja alternatywna i wspomagająca), Kraków 2014.

Grycman M., Porozumiewam się, choć nie mówię - skuteczność metod wspomagających

i alternatywnych w rehabilitacji dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń

w: Dykcik W., Twardowski A. (red.), Wspomaganie rozwoju i rehabilitacji dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń, Poznań 2004.

Gunia G., Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy, Kraków 2013.

Jakoniuk-Diallo A., Wykorzystywanie metody audytywno-werbalnej w terapii dzieci

z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń w: Dykcik W., Twardowski A. (red.), Wspomaganie rozwoju i rehabilitacji dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń, Poznań 2004.

Kaczmarek B., Metoda Makaton we wspomaganiu porozumiewania się dzieci z zaburzeniami mowy i języka w: Dykcik W., Twardowski A. (red.), Wspomaganie rozwoju i rehabilitacji dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń, Poznań 2004.

Konieczna A. (red.), Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych dziecka, Warszawa 2010.

Krakowiak K., Sękowska J., Mówimy z fonogestami Przewodnik dla rodziców i przyjaciół dzieci i młodzieży z uszkodzonym słuchem, Warszawa 1996.

Stasiakiewicz M. P., Zastosowanie aktywności rysunkowej we wspomaganiu rozwoju poznawczego dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń w: Dykcik W., Twardowski A. (red.), Wspomaganie rozwoju i rehabilitacji dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń, Poznań 2004.

Tetzchner S. von, Martinsen H., Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Warszawa 2002.

Warrick A., Porozumiewanie się bez słów: komunikacja wspomagająca i alternatywna na świecie

Zaorska M. (red.), Komunikacja alternatywna osób głuchoniewidomych, Toruń 2008.

Wiedza:

- student zna podstawowe pojęcia związane z komunikacją alternatywną i wspomagającą

- potrafi opisać podstawowe główne metody i formy komunikacji alternatywnej i wspomagającej, sposoby ich wprowadzania

Umiejętności:

- student umie posługiwać się terminologią dotyczącą komunikacji alternatywnej i wspomagającej

- potrafi poszukiwać wiedzy o metodach komunikacji alternatywnej i wspomagającej

- umie tworzyć pomoce do komunikowania się

- potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do analizowania i interpretowania problemów w komunikacji

Kompetencje społeczne:

- student jest wrażliwy na potrzeby osób niemówiących,

- ma świadomość konieczności poszerzania wiedzy dotyczącej różnych form komunikacji alternatywnej i wspomagającej

- ma właściwe podejście do osób z niepełnosprawnościami

Punkty ECTS - 4

Godziny kontaktowe - ćwiczenia - 30

Przygotowanie się do zajęć - 20

Przygotowanie pracy końcowej - 25

Przygotowanie zadań domowych - 25

Metoda podająca, pokaz, dyskusja

Ocena aktywności na zajęciach, ocena zadań wykonywanych na zajęciach, ocena zadań wykonywanych w domu, przygotowanie i prezentacja pomocy do komunikacji

Kryteria oceniania (Określenie poziomu osiągniecia - wg skali ocen - założonych dla

przedmiotu efektów kształcenia; opis składowych oceny końcowej):

Ocena niedostateczna (2) - brak lub niewielka aktywność na zajęciach (20%), niewykonanie lub nieprawidłowe wykonanie zadań na zajęciach i w domu, nieprzygotowanie pomocy do komunikacji lub przygotowanie ich w niewłaściwy sposób.

Ocena dostateczna (3) - aktywność na połowie zajęć zajęciach (50%), częściowe przygotowanie zadań na zajęciach i w domu lub przygotowanie ich nie w pełni poprawnie, przygotowanie pomocy do komunikacji z kilkoma błędami.

Ocena dobra (4) - aktywność na zajęciach w 70%, przygotowanie zadań na zajęciach i w domu, w których pojawiły się drobne błędy, przygotowanie pomocy do komunikacji wymagających poprawek.

Ocena bardzo dobra (5) - aktywność na większości zajęć (80%), właściwe przygotowanie zadań na zajęciach i w domu, przygotowanie prawidłowych pomocy do komunikacji oraz odpowiednie ich zaprezentowanie.