Supervision in the EU's Single Financial Market

Mechanizmy nadzoru finansowego na jednolitym rynku finansowym.

Charakterystyka systemu instytucjonalnego i regulacyjnego.

Warsztatowe opracowanie filarów Europejskiego Systemy Nadzoru Finansowego.

Charakterystyka sektorowa Europejskiego Związku Administracyjnego.

I. Nadzór makroostrożnościowy

Za nadzór makroostrożnościowy nad unijnym systemem finansowym odpowiada Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS).

Zadania i pozycja prawna organu w strukturze ESNF.

II. Nadzór mikroostrożnościowy

Jest to nadzór nad pojedynczymi instytucjami finansowymi, np. bankami, towarzystwami ubezpieczeniowymi czy funduszami emerytalnymi.

Europejskie Urzędy Nadzoru

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego – EUNB (ang. EBA)

Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych – EUNUiPPE (ang. EIOPA)

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych – EUNGiPW (ang. ESMA).

Zadania. Możliwości odwoławcze od decyzji ESAa. Komptencje regulacyjne. Prawo hybrydowe.

Fedorowicz M., 2010, Funkcje nowego europejskiego nadzoru finansowego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji nadzorczych w sektorze bankowym, "Kwartalnik Prawa Publicznego", nr 4.

Fedorowicz M., 2011, Porównanie koncepcji normatywnych nowego europejskiego nadzoru finansowego oraz Europejskiego Systemu Banków Centralnych - wybrane zagadnienia, Poznań.

Fedorowicz M., 2011, Współpraca między Europejskimi Urzędami Nadzoru Finansowego a Komisją Nadzoru Finansowego w zakresie nadzoru nad rynkiem finansowym w UE, [w:] E. Fojcik-Mastalska, E. Rutkowska-Tomaszewska (red.), Nadzór nad rynkiem finansowym: aktualne tendencje i problemy dyskusyjne, Wrocław.

Rozporządzenie PE i Rady nr 1092/2010 z 24.11.2010 w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego [Dz.Urz. UE L 331 z 15.12.2010].

Rozporządzenie PE i Rady nr 1093/ 2010 z 24.11.2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE, [Dz.Urz. UE L 331 z 15.12.2010].

Rozporządzenie PE i Rady nr 1094/2010 z 24.11.2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE, [Dz.Urz. UE L 331 z 15.12.2010].

EK 1: potrafi prawidłowo oceniać problemy związane ze zjawiskami zachodzącymi na europejskim rynku finansowym

EK 2: ma wiedzę z zakresu europejskiego prawa finansowego

EK 3: potrafi definiować pojęcia związane z rynkiem finansowym i jego mechanizmami, przedstawić klasyfikację rynków finansowych

EK 4: charakteryzuje mechanizmy zapewniające stabilność rynków finansowych w ramach tzw. sieci bezpieczeństwa finansowego (zarówno w wymiarze narodowym, jak i na szczeblu UE)

EK 5: ma wiedzę o procesach integracyjnych w ramach jednolitego rynku finansowego Unii Europejskiej

EK 6: rozumie konsekwencje intensyfikacji integracji finansowej w ramach Unii Europejskiej w kontekście kryzysu finansowego lat 2008-2012

EK 7: charakteryzuje główne kierunki regulacyjne podjęte przez Unię Europejską w konsekwencji kryzysu finansowego lat 2008-2012

Opis ECTS:

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem 30

Praca własna studenta lektura zadanej literatury 20

Praca własna studenta przygotowanie do zajęć 15

Praca własna studenta przygotowanie do egzaminu 35

SUMA GODZIN: 100

LICZBA PUNKTÓW ECTS: 100 h/25 = 4 efektów kształcenia

Metodami dydaktycznymi, służącymi osiągnięciu EK1 są: wykład problemowy i konwersatoryjny oraz metody problemowe (klasyczna metoda problemowa i metoda sytuacyjna). Sposobem weryfikacji efektu kształcenia jest ocenianie ciągłe oraz egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat.

Metodami dydaktycznymi, służącymi osiągnięciu EK2 są: wykład problemowy i konwersatoryjny oraz metody problemowe (klasyczna metoda problemowa i metoda sytuacyjna). Sposobem weryfikacji efektu kształcenia jest ocenianie ciągłe oraz egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat.

Metodami dydaktycznymi, służącymi osiągnięciu EK3 są: wykład problemowy i konwersatoryjny oraz metody problemowe (klasyczna metoda problemowa i metoda sytuacyjna). Sposobem weryfikacji efektu kształcenia jest ocenianie ciągłe oraz egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat.

Metodami dydaktycznymi, służącymi osiągnięciu EK4 są: wykład problemowy i konwersatoryjny oraz metody problemowe (klasyczna metoda problemowa i metoda sytuacyjna). Sposobem weryfikacji efektu kształcenia jest ocenianie ciągłe oraz egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat.

Metodami dydaktycznymi, służącymi osiągnięciu EK5 są: wykład problemowy i konwersatoryjny oraz metody problemowe (klasyczna metoda problemowa i metoda sytuacyjna). Sposobem weryfikacji efektu kształcenia jest ocenianie ciągłe oraz egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat.

Metodami dydaktycznymi, służącymi osiągnięciu EK6 są: wykład problemowy i konwersatoryjny oraz metody problemowe (klasyczna metoda problemowa i metoda sytuacyjna). Sposobem weryfikacji efektu kształcenia jest ocenianie ciągłe oraz egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat.

Metodami dydaktycznymi, służącymi osiągnięciu EK7 są: wykład problemowy i konwersatoryjny oraz metody problemowe (klasyczna metoda problemowa i metoda sytuacyjna). Sposobem weryfikacji efektu kształcenia jest ocenianie ciągłe oraz egzamin pisemny w formie eseju na zadany temat.

Weryfikacja EK na podstawie ciągłej pracy na zajęciach i wystąpienia 15 minutowego na zadany temat.