Medieval art of Europe

Studenci poznają najważniejsze zjawiska artystyczne i reprezentujące je dzieła rzeźby i malarstwa romanizmu i gotyku.

Na wykładzie omawiane są najważniejsze zjawiska i procesy rozwojowe w sztuce średniowiecza europejskiego. W semestrze zimowym - od czasów przedkarolińskich po początek XIII w.; w semestrze letnim - od połowy XII w. po początek XVI. Uwzględniane są głównie dzieła i dokonania najbardziej charakterystyczne dla czasów ich powstania, przede wszystkim o znaczeniu innowacyjnym - te, które maiły znaczący wpływ na rozwój rzeźby, malarstwa i rzemiosła artystycznego (m.in. naczynia liturgiczne, odlewnictwo). Zwraca się uwagę także na osiągnięcia najbardziej oryginalne, stanowiące osiągnięcia indywidualne. Na te dwa aspekty - wzajemne relacje formalne pozwalające prześledzić procesy rozwojowe w sztuce wraz z ich uwarunkowaniami społecznymi i historycznym oraz indywidualne osiągnięcia wybitnych twórców - zwraca się szczególną uwagę w toku wykładów.

J. Le Goff, Kultura średniowiecznej Europy, Warszawa 1970 (i następne wydania)

G. Duby, Czasy katedr. Sztuka i społeczeństwo 980 - 1420, Warszawa 1986 (i następne wydania)

Z. Świechowski, L. Nowak, B. Gumińska, Sztuka romańska, Warszawa 1976

W. Sauerlander, Rzeźba średniowieczna, Warszawa 1978

J. Białostocki, Sztuka XV wieku. Od Parlerów do Durera, Warszawa 2011

T. Mroczko, Sztuka przedromańska i romańska w Polsce, Warszawa 1980

Malarstwo otyckie w Polsce, red. A. Labuda, K. Secomska, t. 1-3, Warszawa 2004

Z. Świechowski, Romanizm, (Sztuka polska t. 1), Warszawa 2004

s. Skibiński, K. Zalewska-Lorkiewicz, Gotyk (Sztuka polska t. 2), Warszawa 2010.

WIEDZA

Student ma wiedzę o miejscu historii sztuki wśród nauk humanistycznych i jej specyfice przedmiotowej i metodologicznej. Ma też wiedzę o jej powiązaniach z innymi naukami humanistycznymi.

Student ma uporządkowaną wiedzę szczegółową o rozwoju sztuki średniowiecznej, obejmującą zaawansowaną terminologię oraz podstawowe metody badawcze historii sztuki.

Ma podstawową wiedzę o wybranych zagadnieniach sztuki świata i jej związkach ze sztuką średniowiecznej Europy.

UMIEJĘTNOŚCI

W zakresie sztuki średniowiecznej potrafi potrafi rozwiązywać problemy przez wyszukiwanie, selekcjonowanie, analizowanie i ocenianie właściwych informacji w zasobach drukowanych i cyfrowych. Potrafi dokonać ich syntezy posługując się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię używaną do opisu i analizy dzieł sztuki.

Posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów, dobór metod i narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, w tym posiada podstawowe umiejętności dokonywania analizy obiektów in situ.

Potrafi rozpoznać różne rodzaje i typy dzieł sztuki oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego i miejsca w procesie cywilizacyjnym

Kierując się wskazówkami opiekuna, rozwija swoje umiejętności i umie samodzielnie zdobywać wiedzę, a także pracować w grupie. Komunikując się z z otoczeniem potrafi uzasadniać merytorycznie swoje stanowisko.

Potrafi rozpoznać różne rodzaje i typy dzieł sztuki oraz wytwory kultury wizualnej, a także przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem typowych metod. Posiada umiejętności rozumienia różnorodnych zjawisk sztuki w kontekście społecznym.

Posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, z powołaniem się na poglądy badaczy. Umie formułować wnioski.

KOMPETENCJE

Rozumie znaczenie wiedzy w rozwiązywaniu problemów. Jest gotów do współpracy i działań na rzecz środowiska społecznego.

Jest świadom skutków własnych działań i związanej z nimi odpowiedzialności.

1 ECTS: wykłady 30 godzin

2 ECTS; praca własna studenta i przygotowanie do egzaminu

Podstawą zaliczenia zajęć jest egzamin w postaci testu pozwalającego poznać umiejętności studenta w zakresie identyfikacji i datowania najważniejszych dzieł sztuki europejskiego średniowiecza prezentowanych podczas wykładów.

Osoby chcące uzyskać ocenę bardzo dobrą (5) muszą wykazać się, podczas egzaminu ustnego, umiejętnością problemowego kojarzenia zjawisk artystycznych tej epoki.