Seminarium licencjackie. Wybrane problemy sztuki XIX-XXI wieku

zaawansowany

wpisz symbol/symbole efektów kształcenia

Celem seminarium jest wstępne przygotowanie do samodzielnej pracy badawczej historyczki/historyka sztuki.

Seminarium poświęcone jest wybranym problemom sztuki nowoczesnej i współczesnej. Uszczegółowienie zagadnień związane będzie z wyborem konkretnych problemów przez seminarzystki i seminarzystów. Każda osoba będzie przechodziła przez proces kształtowania pracy począwszy od wyboru problemu badawczego, a skończywszy na przygotowaniu pracy o objętości około 1 arkusza (40.000 znaków).

W 1 semestrze

- dyskusja nad wyborem zakresu i problematyki poszczególnych prac (w obszarze zagadnień artystycznych XIX i XXI wieku),

- określenie problemów badawczych poszczególnych prac (w tym postawienie wstępnej hipotezy badawczej)

- przedstawienie wstępnego planu pracy

- przygotowanie stanu badań

- prezentacja koncepcji pracy (wraz z dyskusją i przedstawieniem konspektu pracy)

- wybór stosowanych metod badawczych

- omówienie zasad przygotowywania pracy (wybór metody, konstrukcja pracy, zasady przygotowywania przypisów itd.)

- ustalenie i zgłoszenie tematu pracy (do końca stycznia)

W 2 semestrze

- bieżące prezentowanie postępów prac i dyskusja nad problemami

- przygotowanie tekstu pracy wraz z aparatem naukowym i jego korekta. Poszczególne fragmenty tekstu powinny być na bieżąco oddawanane i konsutowane, tak aby do końca kwietnia oddana była całość pracy (bez wstępu i zakończenia), zaś- do końca maja całość pracy do ostatecznej korekty.

Wymagania wstępne:

Zakres wiadomości i umiejętności metodologicznych wynikający z dotychczas zrealizowanego programu studiów. Sprecyzowane zainteresowania badawcze związane ze sztuką nowoczesną i współczesną.

Poziom przedmiotu:

Zaawansowany

Literatura pomocnicza

1. Bätschmann O.- Historia sztuki na przejściu od ikonologii do hermeneutyki , w: Artium Questiones III, 1986.

2. Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980.

3. Zeitler R., Historia sztuki jako nauka historyczna, przeł. S. Michalski, [w:] Pojęcia, problemy i metody współczesnej nauki o sztuce, wybrał, przekłady przejrzał, wstępem opatrzył J. Białostocki, Warszawa 1976, s. 368-389.

4. Białostocki J., Metoda ikonologiczna w badaniach nad sztuką, "Przegląd Humanistyczny", I (1957), nr 2, s. 46-59; nr 3, s. 9-18 [lub w: tegoż, Pięć wieków myśli o sztuce, wyd. II, Warszawa 1976, s. 249-274].

5. Białostocki J., Skubiszewski P., Pojęcia, kierunki i metody historii sztuki, [w:] Wstęp do historii sztuki, t. 1: Przedmiot - metodologia - zawód, red. P. Skubiszewski, Warszawa 1973, s. 197-265.

6. Bryl M., Historia sztuki wobec Derridy, w: Historia sztuki po Derridzie. Materiały seminarium z zakresu teorii historii sztuki, Rogalin, kwiecień 2004 r. Pod red. Łukasza Kiepuszewskiego, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 53-77.

7. Bryl M., New Art History: nauka, polityka, obyczaj, "Artium Quaestiones", VII (1995), s. 185-215.

8. Bryl M., Płaszczyzna, ogląd, absolut. Inspiracje hermeneutyczne we współczesnej historii sztuki, "Artium Quaestiones", VI (1993), s. 55-82.

9. Bryl M., Suwerenność dyscypliny, Poznań 2009.

10. D’Alleva A., Metody i teorie historii sztuki, Kraków 2008.

11. Dobrowolski T., Strukturalizm w historii sztuki, "Studia Metodologiczne", VI (1969), s. 3-45.

12. Etlinger L., Historia sztuki jako historia, przeł. S. Michalski, [w:] Pojęcia, problemy i metody współczesnej nauki o sztuce, wybrał, przekłady przejrzał, wstępem opatrzył J. Białostocki, Warszawa 1976, s. 443-464.

13. Gołaszewska M., Zagadnienie rozumienia dzieła sztuki, "Studia Estetyczne", I (1964), s. 41-60.

14. Heinrich N., Socjologia sztuki, Warszawa 2010.

15. Interpretacja dzieła sztuki. Studia i dyskusje , red. J. Kębłowski, Warszawa-Poznań 1976.

16. Kalinowski L., Ikonografia czy ikonologia? Termin ikonologia w badaniach nad sztuką Erwina Panofsky'ego, (="Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego", t. CCCII, "Prace z historii sztuki", nr 10), Kraków 1972, s. 5-31.

17. Kmita J., Interpretacja, [hasło w:] Filozofia a nauka. Zarys encyklopedyczny, Wrocław 1987, s. 261-269.

18. Ławniczak W., Teoretyczne podstawy interpretacji dzieł sztuki plastycznej, Warszawa 1975.

19. Ostrowicki M., Dzieło sztuki jako system, Warszawa - Kraków 1997.

20. Panofsky E., Ikonografia i ikonologia, w: Studia z historii sztuk, Warszawa 1971.

21. Pojęcia, problemy współczesnej nauki o sztuce, p. red. J. Białostockiego, Warszawa 1976.

22. Poprzęcka M., Język historii sztuki a język polityki, "Artium Quaestiones", IV (1990), s. 90-101.

23. Skubiszewski P., Dzieło sztuki a źródło historyczne, [w:] Proces historyczny w literaturze i sztuce, Warszawa 1967, s. 277-298.

24. Skubiszewski P., O dwóch podstawowych sposobach uprawiania historii sztuki, "Teksty", V (1974), nr 17, s. 57-85.

25. Wstęp do historii sztuki. Przedmiot, metodologia, zawód, pod red. P. Skubiszewskiego, Warszawa 1973.

WIEDZA

Absolwent ma zaawansowaną wiedzę o wybranym zagadnieniu z zakresu problematyki seminarium.

UMIEJĘTNOŚCI

Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje dotyczące zjawisk artystycznych z wykorzystaniem różnych źródeł i sposobów, w tym umie korzystać z zasobów internetowych instytucji kultury. Potrafi posługiwać się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię używaną do opisu i analizy dzieł sztuki.

Posiada podstawowe umiejętnosci badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów, dobór metod i narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników.

Posiada umiejętność skonstruowanej logicznie wypowiedzi pisemnej i ustnej połączonej z poprawnym opracowaniem maszynopisu i prezentacji fotografii dzieł sztuki.

Kierując się wskazówkami opiekuna naukowego umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje umiejętności.

Potrafi przeprowadzić krytyczną analizę dzieł sztuki, poddając je interpretacji z zastosowaniem typowych metod z historii sztuki, dla określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym.

Potrafi korzystać z literatury obcojęzycznej, dotyczącej szczegółowych zagadnień z historii sztuki.

Potrafi porozumiewać się płynnie i spontanicznie, z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych w stopniu umożliwiającym w miarę swobodną konwersację z obcokrajowcami na tematy ogólne oraz związane ze studiowaną specjalnością

KOMPETENCJE

Rozumie potrzebę konfrontowania zdobytej wiedzy teoretycznej w praktyce zawodowej.

ECTS: 5

60 godz. zajęcia dydaktyczne

60 godz. praca własna w tym: kwerendy, gromadzenie i opracowywanie materiałów

Metody oceny:

Zaliczenie każdego semestru na podstawie:

1) obecności (dopuszcza się dwie nieobecności w semestrze)

2) terminowej realizacji zadań przewidzianych w 1 i 2 semestrze (por. opis seminarium)

Po 15 maja będą przeprowadzane jedynie korekty pracy, osoby które nie przygotują pracy w tym terminie nie będą dopuszczone do obrony w czerwcu.

Osoby, które nie zdążą oddać pracy do końca maja będą musiały przedłużyć termin składania pracy do 30 września.

Osoby przedłużające składanie prac na wrzesień zobowiązane do oddania całości pracy do korekty nie później niż 30 sierpnia. W dalszym etapie będą przeprowadzane jedynie konsultacje tekstu. Ostateczna wersja tekstu musi zostać przekazana nie później niż 15 września.

W przypadkach indywidualnych (choroba, problem z dostępem do materiałów z przyczyn obiektywnych itp.) dopuszczam zmianę harmonogramu oddawania pracy. Wszelkie opóźnienia związane z przyczynami losowymi muszą być zgłaszane na bieżąco.

Student:

- na ocenę 3 (dst): umie w stopniu podstawowym samodzielnie gromadzić, przetwarzać i opracowywać informacje oraz prezentować wyniki;

- na ocenę 4 (db): umie samodzielnie gromadzić, przetwarzać i opracowywać informacje oraz prezentować wyniki; korzysta z wielu źródeł wiedzy, potrafi ocenić ich wiarygodność; konsekwentnie i poprawnie stosuje wybraną metodę badawczą;

- na ocenę 5 (bdb): umie samodzielnie gromadzić, przetwarzać i opracowywać informacje oraz prezentować wyniki; korzysta z wielu źródeł wiedzy, potrafi ocenić ich wiarygodność; konsekwentnie i poprawnie stosuje wybraną metodę badawczą; formułuje własne wnioski badawcze, potrafi je przekonująco uzasadnić.