Contemporary problems of conservator mean

Celem zajęć jest poznanie współczesnych tendencji w ochronie i konserwacji zabytków.

Celem zajęć jest poznanie współczesnych tendencji w ochronie i konserwacji zabytków.

Zakres zajęć:

1-2. Omówienie zakresu wykładu „Współczesne problemy myśli konserwatorskiej”.

3-6. Konserwacji zabytków i architektury w XXI wieku.

7-10. Ochrona zabytków XX wieku w Polsce i na świecie w XXI wieku.

11-14. Waloryzacja zabytków w Polsce.

15-20. Współczesne problemy ochrony zabytków w Polsce.

20-24. Współczesne problemy ochrony zabytków na świecie.

25-30. Wybrane polskie realizacje konserwatorskie w XX i XXI wieku.

W ramach zajęć są planowane zajęcia terenowe - zapoznanie się z przykładami prac konserwatorskich. W miarę możliwości planowane są co najmniej dwa wyjścia w teren (Warszawa) i w miarę możliwości jeden wyjazd na obszar Mazowsza.

OPIS ECTS

Udział w zajęciach: 30 godz.

Przygotowanie do zajęć: 10 godz.

Konsultacje: 5 godz.

Samodzielna lektura: 20 godz.

Przygotowanie do egzaminu: 20 godz.

Łącznie: 85 godz. / 3 pkt. ECTS

1. Podstawowa:

- Zakładka ze strony NID - podpunkty dotyczące ochrony i konserwacji zabytków.

- Zasady konserwatorskie – zakładka ze strony NID

- Vademecum konserwatora zabytków ze strony ICOMOS-u.

- Zarys problematyki ochrony zabytków. Skrypt dla uczestników kursów Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, Warszawa 1996.

Andrzej Kadłuczko, Ochrona zabytków architektury, T. I, Zarys doktryn i teorii (Vademecum), Warszawa 2000.

Mieczysław Kurzątkowski, Mały słownik ochrony zabytków, Warszawa 1989.

2. Pomocnicza:

- Edmund Małachowicz, Konserwacja i rewaloryzacja architektury w środowisku kulturowym, Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2007 - także inne prace tego autora.

- Edmund Małachowicz, Ochrona środowiska kulturowego, T. 1-2, Wrocław 1982; wyd. 2, Warszawa 1988.

- Władysław Borusiewicz, Konserwacja zabytków budownictwa murowanego, Warszawa 1985.

Ochrona i konserwacja zabytków w Polsce w latach 1944-89. Uwarunkowania polityczne i społeczne, T. 1, red. Andrzej Tomaszewski, Warszawa 1996.

Janusz St., Pasierb Ochrona zabytków sztuki kościelnej, Warszawa 1968 (wyd. 1); Warszawa 1971 (wyd. 2); Warszawa 1995 (wyd. popr. i uzup.).

Pruszyński Jan, Dziedzictwo kultury Polski. Jego straty i ochrona prawna, T. 1-2, Zakamycze 2001.

Wiedza

HS2_W01 - Ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej historii sztuki, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w życiu zawodowym.

HS2_W02 - Zna podstawową terminologię nauk humanistycznych oraz terminologię z zakresu historii sztuki na poziomie rozszerzonym i umie stosować ją praktycznie.

HS2_W03 - Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę, obejmującą zaawansowane metody badawcze historii sztuki.

HS2_W07 - Ma pogłębioną znajomość i umiejętność stosowania zaawansowanych metod analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwych dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych.

HS2_W08 - Zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu prawa autorskiego oraz konieczność zarządzania zasobami własności intelektualnej.

HS2_W10 - Ma pogłębioną znajomość instytucji kultury i orientację we współczesnym życiu kulturalnym. Ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury.

Umiejętności

HS2_U08 - Potrafi porozumiewać się ze specjalistami w zakresie humanistyki oraz dziedzin pokrewnych historii sztuki w języku polskim i języku obcym. Umie popularyzować wiedzę o humanistyce oraz wytworach kultury i jej instytucjach.

Wykład - referat i zaliczenie w formie pracy testowej studenta. Na pozytywną ocenę całościową składa się wartość merytoryczna wypowiedzi (30%), poprawność wypowiedzi (30%), podawane przykłady (30%), forma pracy (10%).

Brak uczestnictwa w 3 zajęciach skutkuje nie zaliczeniem przedmiotu.

Kryteria oceny:

- na ocenę 2 (nast..): nie umie zaprezentować przyswojonego materiału lub jest on nie na temat; uzyskano mniej niż 50 % wymaganych punktów.

- na ocenę 3 (dst.): poprawnie wykorzystuje część przyswojonego materiału; uzyskano co najmniej 50 % wymaganych punktów.

- na ocenę 4 (db.): poprawnie wykorzystuje przyswojony materiał oraz potrafi go porównać; uzyskano co najmniej 65 wymaganych punktów.

- na ocenę 5 (bdb.): potrafi poprawnie wykorzystać zaproponowany w trakcie zajęć materiał, potrafi go porównać i przeanalizować; uzyskano co najmniej 80 % wymaganych punktów.

Brak.