Etyka
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WS-PO-EU-ETYKA |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Etyka |
Jednostka: | Instytut Politologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się: | nauki o polityce i administracji |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | K_W08, K_W011, KU_08, K_K06 |
Wymagania wstępne: | Umiejętność logicznego myślenia. Minimalna wrażliwość moralna. Podstawowa wiedza z zakresu filozofii. |
Skrócony opis: |
Poziom przedmiotu: Podstawowy Cele przedmiotu: Zdobycie podstawowej wiedzy teoretyczno-praktycznej z zakresu etyki. W trakcie zajęć student zdobywa teoretyczną wiedzę na temat istoty etyki jako samodzielnej dyscypliny naukowej oraz na temat umiejętności podejmowania moralnie dobrych i słusznych decyzji życiowych a także etycznej analizy zjawisk społecznych i politycznych. Wymagania wstępne: |
Pełny opis: |
Zajęcia składają z 3 zasadniczych części z których każda trwa około 10 godzin wykładowych. Część pierwsza poświęcona jest prezentacji etyki jako nauki. Omawia naukowy status etyki a więc cel i metody jej badań. Opisuje relacje między etyką a etosem, moralnością i metaetyką. Przybliża elementy oceny moralnej czynu (intencje, skutki, okoliczności, etc). Wskazuje podstawowe nurty etyczne Europy: deontonomizm, teleologizm, personalimz, egzystencjalizm, utylitaryzm. Część druga wskazuje słuchaczom (studentom politologii) podstawy etyki społecznej i politycznej. W jej trakcie przedstawiane są główne nurty etyki politycznej: podejście moralistyczne, real politik i instytucjonalne. Przywołana jest koncepcja etyki politycznej B. Sutora jak o etyki cnót i instytucji. Ostatnia trzecia część wykładu poświęcona jest identyfikacji najważniejszych historycznych źródeł wrażliwości etycznej w Europie, od starożytnej Grecji p o czasy współczesne. |
Literatura: |
Andersen S., Wprowadzenie do etyki, Warszawa 2003. Bocheński J., Dzieła zebrane. Etyka, t. 5, Kraków 1995. Bourke V.J., Historia etyki, Toruń 1994. Brandt R.B., Etyka. Zagadnienia etyki normatywnej i metaetyki, Warszawa 1996. Hartman J., Woleński J., Wiedza o etyce, Warszawa 2008. Kalita Z. (red.), Etyka. Antologia tekstów, Wrocław 1995. Lazari Pawłowska I., Etyka. Pisma wybrane, Wrocław 1992. MacIntyre A., Krótka historia etyki, Warszawa 2000. R. Spaemann, Szczęść a życzliwość. Esej o etyce, Lublin 1997. R. Spaemann, Podstawowe pojęcia moralne, Lublin 2000. Spaemann R., Osoby. O różnicy miedzy czymś a kimś, Warszawa 2001. E. Picker, Godnosć człowieka a życie ludzkie, Warszawa 2007. Ricken F., Etyka ogólna, Kęty 2001. Singer P. (red.), Przewodnik po etyce, Warszawa 1998. Styczeń T., Marecki J., ABC etyki, Lublin 1996. Szawarski Z., Rozmowy o etyce, Warszawa 1987. Ślipko T., Zarys etyki ogólnej, Kraków 2002. Wojtyła K., Elementarz etyczny, Wrocław 1982. A. MacIntyre, Etyka i polityka, Warszawa 2009. A. MacItyre, Dziedzictwo cnoty, Warszawa 1996. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
Wiedza: EK1 - posiada podstawową wiedzę teoretyczną wiedzę na temat istoty etyki jako samodzielnej dyscypliny naukowej EK2 - zna i rozumie kluczowe pojęcia etyczne oraz ma wiedzę o normach etycznych, prawnych i politycznych Umiejętności: EK3 - potrafi wyjaśnić oraz uzasadnić istotę moralnie dobrych i słusznych decyzji w pracy zawodowej EK4 - umie zastosować przyjęty system aksjonormatywny do rozpoznawania i oceny analizowanych zjawisk społeczno-politycznych Kompetencje społeczne: EK5 - ma świadomość znaczenia postawy etycznej i profesjonalizmu w trakcie wykonywania pracy jak i działalności publicznej Opis ECTS: udział w zajęciach - 30 godzin zapoznanie się z lekturami przedmiotowymi - 15 godzin przygotowanie do egzaminu - 15 godzin łącznie 60 godzin/30 = 2 ECTS |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody oceny: Egzamin ustny stacjonarny lub online. Pytania dotyczące treści wykładu. Jedno- sprawdzające wiedzy teoretyczną. Drugie - sprawdzające umiejętność jej aplikacji. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.