Contemporary trends and directions in education

Student ma zdobyć pogłębioną wiedzę na temat współczesnych nurtów występujących w pedagogice, ich źródeł filozoficznych, zależności ideologicznych, podstawowych tez i zależności. Tematem będą nurty związane z New Age, pragmatyzmem, szkołą frankfurcką i postmarksizmem, tzw. pedagogie alternatywne, pedagogika postmodernistyczna i wreszcie współczesne oblicze pedagogiki personalistycznej (pedagogii osoby).

Przedmiot realizowany w formie on-line, synchronicznej na aplikacji MS Teams.

1. Źródła współczesnej pedagogiki – filozoficzne i ideologiczne

2. Przełom ’68 – kontestacja, kontrkultura

3. Filozofie, ideologie wychowania – wstęp, przegląd.

4. New age - szkoły waldorfskie

5. Pragmatyzm – J. Dewey

6. Pedagogia krytyczna

7. Pedagogiki „alternatywne”

- antyautorytarna

- antypedagogika

8. Pedagogika emancypacyjna

9. Nurty konserwatywne

10. Postmodernizm

11. Transhumanizm

12. Nurty klasyczne

13. Pedagogika personalistyczna

- źródła

- współczesność

14. Pedagogia osoby

15. Podsumowanie, pytania, kontrowersje, perspektywy

Bloom Allan, Umysł zamknięty, Zysk i S-ka, Poznań 2012; Największa cnota naszych czasów (28-53); Egocentryzm (s. 103-111).

Dewey J, Moje pedagogiczne credo, przeł. J. Pieter, Żak, Warszawa 2005.

Giussani L. Ryzyko wychowawcze, przeł. A. Surdej, Jedność, Kielce 2002.

Gordon T. Wychowanie bez porażek, tłum. A. Makowska, E. Sujak, Warszawa 1991, IW Pax, rozdział XI Rozwiązywanie konfliktów metodą bez porażek, s. 184-223

Kohn Alfie, Wychowanie bez nagród i kar. Rodzicielstwo bezwarunkowe, Wydawnictwo MiND, Podkowa Leśna 2013.

Pedagogika. Podręcznik akademicki, pod red. Z. Kwiecińskiego i B. Śliwerskiego, cz. 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006

Speck O., Trudności wychowawcze. Być nauczycielem w czasie zmian społeczno-kulturowych, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2007;

Starnawski W., Bycie osobą, UKSW, Warszawa 2011, III część

Witold Starnawski, Pedagogia osoby Jana Pawła II. Interpretacja egzystencjalna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW – Centrum Myśli Jana Pawła II, 2020.

Link

https://wydawnictwo.uksw.edu.pl/img/cms/e-booki/Starnawski-EBOOK.pdf

Śliwerski B., Pedagogika ogólna, Impuls, Kraków 2012 (Pseudowychowanie)

Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, wyb. i opr. S. Wołoszyn, t. III, Dom Wydawniczy „Strzelec”, Kielce 1998

wiedza

EK 1: Student ma wiedzę dotyczącą źródeł i zależności między współczesnymi nurtami występującymi w pedagogice

EK 2: Zna podstawowe problemy i kontrowersje związane z tymi nurtami

Umiejętności

EK 3: Student potrafi rozróżniać współczesne nurty i kierunki pedagogiczne i potrafi oceniać ich teoretyczną wartość i analizować problemy z nimi związane.

EK 4: Posługuje się sprawnie kryteriami klasyfikowania i oceniania przydatności tych nurtów w praktyce pedagogicznej

Kompetencje społeczne

EK 5: Potrafi rozpoznawać i oceniać problemy moralne występujące w omawianych nurtach

EK 6: Stosuje kryteria naukowej rzetelności i moralnej odpowiedzialności w zdobywaniu i stosowaniu wiedzy.

liczba ECTS - 3 (1 ECTS = 25/30 godz.)

wykłady - 30 godz.

przygotowanie do zajęć, lektury - 25 godz.

przygotowanie do egzaminu - 35 godz.

suma godzin - 90

Sprawdzian - test na platformie Moodle

Kryteria ogólne:

- znajomość tematyki;

- umiejętność formułowania problemów;

- zdolność krytycznej lektury tekstów etycznych;

Oceny

niedostateczna (2) - (student) nie zna terminologii nie potrafi wskazać różnic i zależności między nurtami; nie potrafi analizować problemów pedagogicznych;

dostateczna (3) - zna częściowo prezentowaną tematykę, potrafi w dostatecznym stopniu wskazać różnice i zależności między nurtami; potrafi analizować problemy pedagogiczne w sposób nie pogłębiony;

dobra (4) - ma dobrze ugruntowaną wiedzę na temat współczesnych nurtów pedagogicznych, potrafi w sposób rzetelny wskazywać zależności i różnice między nurtami, ocenia i uzasadnia ich przydatność teoretyczną i praktyczną.

bardzo dobra (5) - ma rozległą i dobrze ugruntowaną wiedzę na temat współczesnych nurtów pedagogicznych, potrafi w sposób wnikliwy analizować występujące między nimi zależności i różnice, trafnie ocenia i wszechstronnie uzasadnia ich przydatność teoretyczną i praktyczną, potrafi analizować prezentowane problemy w sposób krytyczny, umiejętnie przedstawia racje w problemach kontrowersyjnych.