Fundamentals of Morality

Poziom przedmiotu:

Poziom podstawowy. Wykład jest przeznaczony dla studentów pierwszego roku Wydziału Nauk o Rodzinie,

Cele przedmiotu:

Na wykładzie dokonuje się analizy podstawowych pojęć moralnych, szuka źródeł współczesnej wiedzy o moralności, podaje definicje oraz uczy rozpoznawania dobra i zła moralnego u siebie i w życiu społecznym. Po zaliczeniu student powinien nie tylko umieć oceniać swoje postępowanie moralne, ale także nabyć zdolności krytycznych przydatnych do oceny moralnej innych.

Wymagania wstępne:

Zakłada się zdolność krytycznego myślenia i podstawową orientację w wartościowaniu moralnym.

Jan Paweł II, Reconciliatio et paenitentia, Rzym 1984; Jan Paweł II, Veritatis splendor, Rzym 1993; Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994, cz. III; E.C. Merino, R. G. dr Haro, Teologia moralna fundamentalna, Kraków 2004; Ks. B. Jurczyk, Red., Veritatis splendor. Przesłanie moralne Kościoła. Materiały z sympozjum. KUL 1993, Lublin 1994; Ks. E. Janiak, Red., W prawdzie ku wolności. W kręgu encykliki Veritatis splendor, Wrocław 1994; K. Demmer, Wprowadzenie do teologii moralnej, Kraków 1996; Th. Pinckaers OP, Źródła moralności chrześcijańskiej. Jej metoda, treść, historia, Poznań 1994; J. Nagórny, A. Derdziuk, Tożsamość i metodyka nauczania teologii moralnej, Lublin 1997; S. Olejnik, Dar. Wezwanie. Odpowiedź. Teologia moralna, t. 1-3, Warszawa 1988; Tenże, Teologia moralna fundamentalna, Włocławek 1998; G.W. Hunold i in., Hrsg., Theologische Ethik. Ein Werkbuch, Tuebingen 2000; I. Mroczkowski, Zło i grzech. Studium filozoficzno-teologiczne, Lublin 2002;, Z. Chlewiński, Dojrzałość: osobowość, sumienie, religijność, Poznań 2001; A. Szostek MIC, Natura – rozum - wolność. Filozoficzna analiza koncepcji twórczego rozumu we współczesnej teologii moralnej, Rzym 1990; T. Ślipko SJ, Zarys etyki ogólnej, Kraków 2002; L. P. Pervin, Psychologia osobowości, Gdańsk 2002; J. Strelau, Red., Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 2, Psychologia ogólna, Gdańsk 2000.

WIEDZA:

EK 1 - Student identyfikuje język i metody dyskursu o moralności w Biblii i we współczesnych szkołach etycznych.

EK 2 - Student definiuje najważniejsze doświadczenia moralne człowieka w kontekście światopoglądowym.

EK 3 - Student rozpoznaje kryteria ocen czynu ludzkiego w świetle podstaw sumienia prawdziwego i podstawowych zasad prawa naturalnego.

UMIEJĘTNOŚCI:

EK 4 - Student analizuje specyfikę definiowania moralności ludzkiej na tle jej opisu kulturowego i społecznego.

EK 5 - Student rozróżnia między świeckim i religijnym wyjaśnianiem moralności.

EK 6 - Student ocenia czyny ludzkie przy zachowaniu autonomii sumienia i zachowaniu powszechnych praw moralnych.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

EK 7 - Student zachowuje ostrożność w ocenie moralnej innych, zwłaszcza w ich krytyce.

EK 8 - Student docenia głos swego sumienia w relacjach społecznych.

EK 9 - Student jest bardziej odpowiedzialny za innych i ich wybory moralne.

ECTS [1 ECTS = 30 (25) godz.]

Udział w wykładzie: 30 godz.

Metody realizacji i weryfikacji efektów kształcenia:

Efekty wiedzy (EK 1-3):

Realizacja: metody dydaktyczne – wykład konwersatoryjny, dyskusja, indywidualna lektura literatury przedmiotu

weryfikacja: zaliczenie ustne treści programowych, przygotowanie do kolejnych wykładów oraz aktywny udział w dyskusjach;

Efekty umiejętności (EK 4-6):

Realizacja: metody dydaktyczne – wykład konwersatoryjny, analiza indywidualnych przypadków, praca z tekstem

weryfikacja - zaliczenie ustne, obserwacja aktywności studentów;

Efekty kompetencji społecznych (EK 7-9):

Realizacja: metody dydaktyczne – dyskusja, analiza tekstów

weryfikacja – obserwacja pracy i aktywności studentów podczas ćwiczeniach, bieżąca informacja zwrotna

Do zaliczenia wykładu wymagane jest:

1. obecność i aktywny udział w zajęciach - dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności;

2. zaliczenie ustne treści programowych.

Zaliczenie przedmiotu bez oceny w sesji zimowej.

Egzamin w sesji letniej.

Kryteria zaliczenia ustnego treści programowych w sesji zimowej:

Poprawne odpowiedzi na min. 55% pytań odnoszących się do efektów kształcenia w zakresie wiedzy i umiejętności.

Wiedza (EK 1-3):

– student identyfikuje język i metody dyskursu o moralności, posiada wiedzę na temat doświadczeń moralnych człowieka w kontekście światopoglądowym oraz na temat zasad oceny czynu ludzkiego.

Umiejętności (EK 4-6):

– student potrafi analizować specyfikę definiowania moralności ludzkiej; potrafi dokonać rozróżnienia między świeckim i religijnym wyjaśnianiem moralności; posiada umiejętność oceny czynów ludzkich przy zachowaniu autonomii sumienia i praw moralnych.

nie dotyczy