Philosophical Anthropology

Antropologia filozoficzna zakorzeniona jest przede wszystkim w metafizycznym ujęciu człowieka jako osoby. Głównym celem wykładu jest nauczenie rozpoznawania ostatecznych powodów realności człowieka i docierania do nich. W tym pokazanie sensu i znaczenia aktu istnienia oraz przejawiających go własności transcendentalnych. W takim odniesieniu odkrywa się aktywność osoby, którą stanowią relacje osobowe nawiązywane pomiędzy ludźmi a Bogiem i między ludźmi wzajemnie. Kolejnym celem dydaktycznym jest wyjaśnienie właściwie pojętej osobowej aktywności człowieka przez odwołanie się do zapomnianego już doświadczenia mowy serca. Mowa serca wyrasta z aktywności własności transcendentalnych prawdy i dobra i dlatego informuje nas o osobowej aktywności tych własności. Poprzez kontemplację i sumienie przemawia do nas osobowa prawda i osobowe dobro. Wykład antropologii filozoficznej w swoim założeniu ma służyć odkryciu wspaniałości i niezwykłości osoby człowieka stworzonego i powołanego przez Boga.

Treści programowe:

1. Filozofia człowieka jako dyscyplina filozoficzna.

2. Historia problematyki antropologicznej.

3. Platoński, arystotelesowski i św. Tomasza sposób ujęcia bytu ludzkiego.

4. Chrześcijańskie modyfikacje antropologiczne.

5. Antropologizacja filozofii w nowożytności.

6. Niektóre współczesne modele antropologii filozoficznej.

7. Zarys klasycznej filozofii człowieka.

8. Genetyczne ujęcie człowieka - byt ludzki w aspekcie przyczyn.

9. Strukturalne ujęcie człowieka - problem duszy i ciała.

10. Człowiek jako osoba - relacje osobowe.

11. Władze - sprawności. Relacja poznania.

12. Decydowanie i uczucia.

13. Cnoty moralne - umiarkowanie, męstwo, roztropność i sprawiedliwość.

14. Niektóre filozoficzne konsekwencje filozoficznego ujęcia człowieka.

15. Etyka i pedagogika. Wspólnoty osób.

Literatura obowiązkowa: M. Gogacz, Człowiek i jego relacje, 1985. T.Stępień, ks., Podstawy tomistycznego rozumienia człowieka, 2004. P.Mielcarek, Teoria ciała ludzkiego, 1994. Dudzik, Muszyńska, Nowik, O duszy. Arystoteles.Tomasz z Akwinu, 1996. Jedna z wymienionych niżej pozycji:. M. Gogacz, Wprowadzenie do etyki chronienia osób, 1998. M. Gogacz, Osoba zadaniem pedagogiki. Wykłady bydgoskie, 1997. A. Andrzejuk, Filozofia moralna w tekstach Tomasza z Akwinu, 1999. A. Andrzejuk, Prawda o dobru. Problem filozoficznych podstaw etyki tomistycznej, Warszawa 2000. M.A.Krąpiec, Ja - człowiek, Lublin 1991.

Literatura uzupełniająca: Arystoteles, O duszy, tł. P. Siwek, 1988. Św. Tomasz z Akwinu, Traktat o człowieku, tł. S. Swieżawski, 1957. Kwestia o duszy, tł. Z. Włodek, W. Zega, 1996. J.Woroniecki, Katolicka etyka wychowawcza, 1985. M.A.Krąpiec, Ja - człowiek, 1991. K.Wojtyła, Osoba i czyn, 1994. J.Maritain, Człowiek i państwo, 1993. M.Gogacz, Wokół problemu osoby, 1974. S.Kowalczyk, Zarys filozofii człowieka, 1990. R. Darowski, Filozofia człowieka. Zarys problematyki. Antologia tekstów, 2002.

Wiedza:

EK_1 student wie, co jest istotą człowieka i jakie są różne koncepcje człowieka i z jakich powodów pojawiają się te różnice,

EK_2 zna różne przejawy osobowej aktywności człowieka,

Umiejętności:

EK_3 student potrafi czytać i interpretuje teksy filozoficzne,

EK_4 słucha ze zrozumieniem ustnej prezentacji idei i argumentów filozoficznych,

Kompetencje:

EK_5 jest otwarty na możliwość racjonalnej argumentacji w sprawie istoty człowieka i potrafi argumentować za właściwą koncepcją człowieka,

EK_6 w życiu społecznych student angażuje się na rzecz promocji godności człowieka od poczęcia aż do naturalnej śmierci.

ECTS 4

udział w wykładzie - 18 godzin;

przygotowanie się do wykładu i przeczytanie zaproponowanych lektur - 60 godzin;

przygotowanie do egzaminu - 30 godzina;

egzamin - 2 godziny

Wiedza:

student wie, co jest istotą człowieka i jakie są różne koncepcje człowieka i z jakich powodów pojawiają się te różnice, zna także różne przejawy osobowej aktywności człowieka,

Umiejętności:

student potrafi czytać i interpretuje teksy filozoficzne, słucha ze zrozumieniem ustnej prezentacji idei i argumentów filozoficznych,

Kompetencje:

jest otwarty na możliwość racjonalnej argumentacji w sprawie istoty człowieka i potrafi argumentować za właściwą koncepcją człowieka, w życiu społecznych student angażuje się na rzecz promocji godności człowieka od poczęcia aż do naturalnej śmierci.

Metody realizacji i weryfikacji efektów kształcenia:

Efekty wiedzy

Realizacja: metody dydaktyczne – wykład informacyjny, indywidualna lektura literatury przedmiotu

- weryfikacja: kolokwium pisemne

Efekty umiejętności

Realizacja: metody dydaktyczne – wykład indywidualna lektura literatury przedmiotu

-weryfikacja - kolokwium pisemne, obserwacja aktywności studentów

Efekty kompetencji społecznych

Realizacja: metody dydaktyczne – dyskusja

- weryfikacja – obserwacja pracy i aktywności studentów podczas wykładów, bieżąca informacja zwrotna