Nauki o komunikowaniu

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	WT-DKS-P-NK
Kod Erasmus / ISCED:	15.1 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0321) Dziennikarstwo Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Nauki o komunikowaniu
Jednostka:	Instytut Edukacji Medialnej I Dziennikarstwa
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się:	DL_W05 DL_W08 DL_W12 DL_W19 DL_K08
Skrócony opis:	Poziom przedmiotu: podstawowy Cele przedmiotu: Zapoznanie z klasycznymi teoriami komunikowania z różnych dziedzin naukowych. Interdyscyplinarne wprowadzenie do wiedzy o komunikowaniu. Opis przedmiotu: Rola komunikowania w życiu indywidualnym i społecznym. Definicje, zakres i zasięg komunikowania. Rozwój procesów komunikacji społecznej od pisma i druku do komunikacji opartej na nowych mediach. Teorie i modele komunikacji z różnych dziedzin: socjologii, psychologii, semiotyki, antropologii, kulturoznawstwa, itp. Wymagania wstępne: Podstawowa znajomość pojęć socjologii, psychologii i kulturoznawstwa.
Pełny opis:	Podstawowe pojęcia nauki o komunikowaniu: nadawca, przekaz, odbiorca, środki komunikowania Poziomy i rodzaje komunikowania Typologia środków komunikowania. Podstawowe etapy w historii środków komunikowania. Modele komunikowania: Lasswella, Lewina, Lazarsfelda, Hovlanda. Kompetencja komunikacyjna Znak i jego definicje (de Saussure i Peirce) Konotacja, denotacja i mit Społeczeństwo masowe – geneza i charakterystyka. Pojęcie i cechy kultury popularnej. Komunikowanie niewerbalne a werbalne. Definicja komunikowania niewerbalnego. Funkcje i systemy komunikowania niewerbalnego. Definicja języka, język a kod. Funkcje języka. Symboliczny interakcjonizm. Szkoła frankfurcka Metafora teatralna E. Goffmana Oralność a piśmienność wg W. Onga – cechy różnicujące. Koncepcja mediów wg M. McLuhana Cechy i funkcje stereotypu. Spirala milczenia. Agenda setting. Założenia analizy funkcjonalnej wg R. Mertona Studia kulturowe o komunikacji Główne zasady podejścia użytkowania i korzyści. Kryteria selekcji informacji. Typologia funkcji mediów Przemoc w mediach Pojęcie doktryny medialnej i jej zakres przedmiotowy. Doktryny autorytarna, liberalna, leninowska, społecznej odpowiedzialności, katolicka, demokratycznego uczestnictwa.
Literatura:	Literatura podstawowa Baran S. J., Davis D. K., Teorie komunikowania masowego, Kraków 2007. Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe: teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa 2006. McQuail D., Teoria komunikowania masowego, Warszawa 2007. Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka i biznes, Warszawa 2001. Pisarek W., Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008. Taylor L., Willis A., Medioznawstwo. Kraków 2006. Literatura uzupełniająca: Dijk van J., Społeczne aspekty nowych mediów: analiza społeczna sieci, Warszawa 2010. McLuhan M., Wybór tekstów, Poznań 2001. Pokorna-Ignatowicz K., Kościół w świecie mediów. Historia-dokumenty-dylematy, Kraków 2002.
Efekty kształcenia i opis ECTS:	WIEDZA EK nr 1: zna poszerzoną terminologię z zakresu nauk o komunikowaniu, rozumie ich źródła oraz zastosowania EK nr 2: zna narzędzia nauk o komunikowaniu oraz czynników, które je kształtują UMIEJĘTNOŚCI EK nr 3: potrafi precyzyjnie określić i wykorzystać nauki o komunikowaniu i oraz posługiwać się nimi w pracy KOMPETENCJE EK nr 4: potrafi prawidłowo zastosować teorię z zakresu nauk o komunikowaniu do różnych mediów i je interpretować EK nr 5: projektuje i wykonuje działania związane z instytucjach medialnych 60 godz. – udział w wykładzie 10 godz. – przygotowanie do wykładu 20 godz. – przygotowanie do egzaminu, 90 godz. – razem ECTS: 2
Metody i kryteria oceniania:	Na poziomie wiedzy student powinien EK 1. opisać klasyczne teorie i modele komunikowania z różnych dziedzin naukowych (DL_W01, DL_W02) EK 2. identyfikować i porównywać teoretyczne podejścia do badania komunikacji (DL_W07, DL_W16, DL_W17) Na poziomie umiejętności student potrafi EK 3. oceniać zalety i wady różnych koncepcji teoretycznych dotyczących komunikowania (DL_K08, DL_K08) Na poziomie kompetencji student potrafi EK 4. kreatywnie wykorzystać wiedzę o komunikowaniu w praktycznym działaniu (K_K04) 60 godz. - aktywne uczestnictwo w wykładach 35 godz. - przygotowanie do egzaminu 5 godz. - konsultacje z prowadzącym wykład 100 godz. - razem 4 ECTS

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.