Propaganda i manipulacja w mediach

obowiązkowy

nie dotyczy

Seminarium licencjackie prowadzone jest dla osób, które zainteresowanie propagandą i manipulacją w mediach łączą ze znajomością nie tylko zasad języka polskiego, ale także z biegłą obsługą komputera (pakietu Ms Office). Realizacja opracowanego z promotorem planu pracy dyplomowej poprzedzona jest gruntownym przygotowaniem metodologicznym - od zapoznania studentów z zasadami organizacji warsztatu pracy indywidualnej, przez zasady sporządzania kwerendy bibliotecznej, po sposoby sporządzania przypisów oraz wykazów bibliograficznych.

Na zajęciach początkowo poruszone będę wszystkie z poniżej wymienionych tematów:

Określenie szczegółowych zakresów zainteresowań naukowych. Organizacja własnego warsztatu pracy.

Podstawowe zagadnienia z zakresu edycji tekstów.

Język pracy naukowej.

Metodologia prowadzenia badań naukowych, które mogą być włączone do pracy dyplomowej.

Gromadzenie i selekcja materiału źródłowego oraz pozycji bibliograficznych.

Zasady wykorzystywania cytatów i nawiązywania do cudzej myśli naukowej.

Czym jest plagiat? Podstawowe zasady etyczne przy pracy naukowej.

Konstruowanie tematu pracy dyplomowej.

Zasady sporządzania bibliografii naukowej.

Zasady sporządzania przypisów.

Przygotowanie planu pracy.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: wstęp.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: struktura poszczególnych rozdziałów.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: zakończenie i aneksy.

Po omówieniu podstawowych kwestii formalnych zajęcia przyjmą formę konsultacji poszczególnych ich uczestników z promotorem oraz innymi słuchaczami seminarium licencjackiego.

Adamski A., Media w analogowym i cyfrowym świecie, Warszawa 2012.

Almeida F., Manipulacja: w polityce, w reklamie, w miłości, Gdańsk 2005.

Bajka Z., Historia mediów, Kraków 2008

Chrapek J., Góral J., Zarys historii ważniejszych wynalazków z dziedziny masowego komunikowania oraz wypowiedzi Kościoła na temat środków społecznego przekazu, w: Chrapek J. (red.), Kościół a środki społecznego przekazu, Warszawa 1990, s. 197-208.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Sopot 2016.

Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1999.

Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne. Podręcznik akademicki, Warszawa 2006.

Dyczewski L., Działalność wydawnicza Kościoła katolickiego w Polsce międzywojennej, „Homo Dei” 1972 nr 4, s. 289-294.

Dziadzia B., Wpływ mediów: konteksty społeczno-edukacyjne, Kraków 2007.

Dziki S., Prasa w rozwoju historycznym, w: Bauer Z., Chudziński E., Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000, s. 32-82.

Gackowski T., Dziedzic J., Manipulacja w mediach: media o manipulacji, Warszawa 2011.

Gluza R. (red.), Media w Polsce w XX wieku, Poznań 1999.

Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów od malowideł naskalnych do multimediów, Kraków 2001.

Grzelewska D. i in., Prasa, radio i telewizja w Polsce. Zarys dziejów, Warszawa 2001.

Habielski R., Polityczna historia mediów w Polsce XX wieku, Warszawa 2009.

Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło: o manipulacji w mediach, Lublin 2003.

Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2007.

Lankau J., Prasa staropolska na tle rozwoju prasy w Europie 1513 – 1729, Kraków 1960.

Lechicki Cz., Rzut oka na sto lat polskiego czasopiśmiennictwa katolickiego (1833-1939), „Novum” 1975 nr 1-3, s. 76-92.

Łojek J., Myśliński J., Władyka W. (red.), Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988.

Myśliński J., Kalendarium polskiej prasy, radia i telewizji, Warszawa 2004.

Paczkowski A., Prasa polska w latach 1918-1939, Warszawa 1980.

Pratkanis A., Wiek propagandy: używanie i nadużywanie propagandy na co dzień, Warszawa 2003.

Pułło A., Prace magisterskie i licencjackie: wskazówki dla studentów, Warszawa 2003.

Russell J. Thomas, Lane W. Ronald, Reklama według Ottona Kleppnera, Wydawnictwo Felberg, bmw, 2000, s. 4-25.

Słownik wiedzy o mediach, E. Chudziński (red.), Pabianice 2009.

Thomson O., Historia propagandy, Warszawa 2001.

Warecki M., Warecki W., Woda z mózgu: manipulacja w mediach, Warszawa 2011.

Wimmer R.D., Dominick J.R., Mass media. Metody badań, Kraków 2008.

Wolert W., Szkice z dziejów prasy światowej, Kraków 2005.

Studenci zobowiązani są do formalnego usprawiedliwienia każdej nieobecności,

Studenci zobowiązani są do wywiązywania się ze zleconych im zadań w czasie, jaki uzgodniono z promotorem,

Części pracy, które przedkładane są do oceny promotorowi muszą nosić znamiona pracy samodzielnej, mają być oparte o konkretną literaturę,

Studenci zobowiązani są do stosowania w swojej pracy formalnych wymogów edytorskich określonych w Zarządzeniu Dziekana Wydziału Teologicznego UKSW w sprawie przebiegu studiów i studiów stacjonarnych.

obowiązkowy

nie dotyczy

Seminarium licencjackie prowadzone jest dla osób, które zainteresowanie propagandą i manipulacją w mediach łączą ze znajomością nie tylko zasad języka polskiego, ale także z biegłą obsługą komputera (pakietu Ms Office). Realizacja opracowanego z promotorem planu pracy dyplomowej poprzedzona jest gruntownym przygotowaniem metodologicznym - od zapoznania studentów z zasadami organizacji warsztatu pracy indywidualnej, przez zasady sporządzania kwerendy bibliotecznej, po sposoby sporządzania przypisów oraz wykazów bibliograficznych.

Na zajęciach początkowo poruszone będę wszystkie z poniżej wymienionych tematów:

Określenie szczegółowych zakresów zainteresowań naukowych. Organizacja własnego warsztatu pracy.

Podstawowe zagadnienia z zakresu edycji tekstów.

Język pracy naukowej.

Metodologia prowadzenia badań naukowych, które mogą być włączone do pracy dyplomowej.

Gromadzenie i selekcja materiału źródłowego oraz pozycji bibliograficznych.

Zasady wykorzystywania cytatów i nawiązywania do cudzej myśli naukowej.

Czym jest plagiat? Podstawowe zasady etyczne przy pracy naukowej.

Konstruowanie tematu pracy dyplomowej.

Zasady sporządzania bibliografii naukowej.

Zasady sporządzania przypisów.

Przygotowanie planu pracy.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: wstęp.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: struktura poszczególnych rozdziałów.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: zakończenie i aneksy.

Po omówieniu podstawowych kwestii formalnych zajęcia przyjmą formę konsultacji poszczególnych ich uczestników z promotorem oraz innymi słuchaczami seminarium licencjackiego.

Adamski A., Media w analogowym i cyfrowym świecie, Warszawa 2012.

Almeida F., Manipulacja: w polityce, w reklamie, w miłości, Gdańsk 2005.

Bajka Z., Historia mediów, Kraków 2008

Chrapek J., Góral J., Zarys historii ważniejszych wynalazków z dziedziny masowego komunikowania oraz wypowiedzi Kościoła na temat środków społecznego przekazu, w: Chrapek J. (red.), Kościół a środki społecznego przekazu, Warszawa 1990, s. 197-208.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Sopot 2016.

Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1999.

Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne. Podręcznik akademicki, Warszawa 2006.

Dyczewski L., Działalność wydawnicza Kościoła katolickiego w Polsce międzywojennej, „Homo Dei” 1972 nr 4, s. 289-294.

Dziadzia B., Wpływ mediów: konteksty społeczno-edukacyjne, Kraków 2007.

Dziki S., Prasa w rozwoju historycznym, w: Bauer Z., Chudziński E., Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000, s. 32-82.

Gackowski T., Dziedzic J., Manipulacja w mediach: media o manipulacji, Warszawa 2011.

Gluza R. (red.), Media w Polsce w XX wieku, Poznań 1999.

Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów od malowideł naskalnych do multimediów, Kraków 2001.

Grzelewska D. i in., Prasa, radio i telewizja w Polsce. Zarys dziejów, Warszawa 2001.

Habielski R., Polityczna historia mediów w Polsce XX wieku, Warszawa 2009.

Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło: o manipulacji w mediach, Lublin 2003.

Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2007.

Lankau J., Prasa staropolska na tle rozwoju prasy w Europie 1513 – 1729, Kraków 1960.

Lechicki Cz., Rzut oka na sto lat polskiego czasopiśmiennictwa katolickiego (1833-1939), „Novum” 1975 nr 1-3, s. 76-92.

Łojek J., Myśliński J., Władyka W. (red.), Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988.

Myśliński J., Kalendarium polskiej prasy, radia i telewizji, Warszawa 2004.

Paczkowski A., Prasa polska w latach 1918-1939, Warszawa 1980.

Pratkanis A., Wiek propagandy: używanie i nadużywanie propagandy na co dzień, Warszawa 2003.

Pułło A., Prace magisterskie i licencjackie: wskazówki dla studentów, Warszawa 2003.

Russell J. Thomas, Lane W. Ronald, Reklama według Ottona Kleppnera, Wydawnictwo Felberg, bmw, 2000, s. 4-25.

Słownik wiedzy o mediach, E. Chudziński (red.), Pabianice 2009.

Thomson O., Historia propagandy, Warszawa 2001.

Warecki M., Warecki W., Woda z mózgu: manipulacja w mediach, Warszawa 2011.

Wimmer R.D., Dominick J.R., Mass media. Metody badań, Kraków 2008.

Wolert W., Szkice z dziejów prasy światowej, Kraków 2005.

Studenci zobowiązani są do formalnego usprawiedliwienia każdej nieobecności,

Studenci zobowiązani są do wywiązywania się ze zleconych im zadań w czasie, jaki uzgodniono z promotorem,

Części pracy, które przedkładane są do oceny promotorowi muszą nosić znamiona pracy samodzielnej, mają być oparte o konkretną literaturę,

Studenci zobowiązani są do stosowania w swojej pracy formalnych wymogów edytorskich określonych w Zarządzeniu Dziekana Wydziału Teologicznego UKSW w sprawie przebiegu studiów i studiów stacjonarnych.

Udział w seminarium 30 godzin

Samodzielne pisanie pracy dyplomowej 240 godzin

Lektura wybranych pozycji bibliograficznych 240 godzin

Konsultacje (indywidualne - bezpośrednie lub online) z promotorką 10 godzin

suma 520 godzin = 6 ECTS

obowiązkowy

nie dotyczy

Seminarium licencjackie prowadzone jest dla osób, które zainteresowanie propagandą i manipulacją w mediach łączą ze znajomością nie tylko zasad języka polskiego, ale także z biegłą obsługą komputera (pakietu Ms Office). Realizacja opracowanego z promotorem planu pracy dyplomowej poprzedzona jest gruntownym przygotowaniem metodologicznym - od zapoznania studentów z zasadami organizacji warsztatu pracy indywidualnej, przez zasady sporządzania kwerendy bibliotecznej, po sposoby sporządzania przypisów oraz wykazów bibliograficznych. Na seminarium obowiązują wewnętrzne standardy pokrywające się z przyjętymi na uczelni wymogami. Ich znajomość oraz przestrzeganie w praktyce są konieczne.

Zasady naboru:

w przypadku dużej liczby chętnych (przekraczającej wyznaczone na dany rok akademicki limity miejsc na seminariach dyplomowych) prowadząca zastrzega sobie prawo do przeprowadzenia testu kwalifikacyjnego, którego rezultaty będą wiążące; test odbędzie się na pierwszych zajęciach w semestrze i nie będzie powtarzany; test zostanie przeprowadzony w formie pisemnej - konieczne będzie udzielenie odpowiedzi na kilka (maksymalnie 10) pytań otwartych; wyniki podane zostaną drogą uzgodnioną z zainteresowanymi.

Na zajęciach początkowo poruszone będę wszystkie z poniżej wymienionych tematów:

Określenie szczegółowych zakresów zainteresowań naukowych. Organizacja własnego warsztatu pracy.

Podstawowe zagadnienia z zakresu edycji tekstów.

Język pracy naukowej.

Metodologia prowadzenia badań naukowych, które mogą być włączone do pracy dyplomowej.

Gromadzenie i selekcja materiału źródłowego oraz pozycji bibliograficznych.

Zasady wykorzystywania cytatów i nawiązywania do cudzej myśli naukowej.

Czym jest plagiat? Podstawowe zasady etyczne przy pracy naukowej.

Konstruowanie tematu pracy dyplomowej.

Zasady sporządzania bibliografii naukowej.

Zasady sporządzania przypisów.

Przygotowanie planu pracy.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: wstęp.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: struktura poszczególnych rozdziałów.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: zakończenie i aneksy.

Po omówieniu podstawowych kwestii formalnych zajęcia przyjmą formę konsultacji poszczególnych ich uczestników z promotorem oraz innymi słuchaczami seminarium licencjackiego.

Adamski A., Media w analogowym i cyfrowym świecie, Warszawa 2012.

Almeida F., Manipulacja: w polityce, w reklamie, w miłości, Gdańsk 2005.

Bajka Z., Historia mediów, Kraków 2008

Chrapek J., Góral J., Zarys historii ważniejszych wynalazków z dziedziny masowego komunikowania oraz wypowiedzi Kościoła na temat środków społecznego przekazu, w: Chrapek J. (red.), Kościół a środki społecznego przekazu, Warszawa 1990, s. 197-208.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Sopot 2016.

Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1999.

Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne. Podręcznik akademicki, Warszawa 2006.

Dyczewski L., Działalność wydawnicza Kościoła katolickiego w Polsce międzywojennej, „Homo Dei” 1972 nr 4, s. 289-294.

Dziadzia B., Wpływ mediów: konteksty społeczno-edukacyjne, Kraków 2007.

Dziki S., Prasa w rozwoju historycznym, w: Bauer Z., Chudziński E., Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000, s. 32-82.

Gackowski T., Dziedzic J., Manipulacja w mediach: media o manipulacji, Warszawa 2011.

Gluza R. (red.), Media w Polsce w XX wieku, Poznań 1999.

Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów od malowideł naskalnych do multimediów, Kraków 2001.

Grzelewska D. i in., Prasa, radio i telewizja w Polsce. Zarys dziejów, Warszawa 2001.

Habielski R., Polityczna historia mediów w Polsce XX wieku, Warszawa 2009.

Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło: o manipulacji w mediach, Lublin 2003.

Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2007.

Lankau J., Prasa staropolska na tle rozwoju prasy w Europie 1513 – 1729, Kraków 1960.

Lechicki Cz., Rzut oka na sto lat polskiego czasopiśmiennictwa katolickiego (1833-1939), „Novum” 1975 nr 1-3, s. 76-92.

Łojek J., Myśliński J., Władyka W. (red.), Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988.

Myśliński J., Kalendarium polskiej prasy, radia i telewizji, Warszawa 2004.

Paczkowski A., Prasa polska w latach 1918-1939, Warszawa 1980.

Pratkanis A., Wiek propagandy: używanie i nadużywanie propagandy na co dzień, Warszawa 2003.

Pułło A., Prace magisterskie i licencjackie: wskazówki dla studentów, Warszawa 2003.

Russell J. Thomas, Lane W. Ronald, Reklama według Ottona Kleppnera, Wydawnictwo Felberg, bmw, 2000, s. 4-25.

Słownik wiedzy o mediach, E. Chudziński (red.), Pabianice 2009.

Thomson O., Historia propagandy, Warszawa 2001.

Warecki M., Warecki W., Woda z mózgu: manipulacja w mediach, Warszawa 2011.

Wimmer R.D., Dominick J.R., Mass media. Metody badań, Kraków 2008.

Wolert W., Szkice z dziejów prasy światowej, Kraków 2005.

Zainteresowania naukowe pokrywające się z obszarem tematycznym seminarium.

Zaliczony test kompetencji językowych.

Zaliczone zajęcia z metodologii pracy naukowej.

Zaliczone zajęcia z edycji i obiegu dokumentów elektronicznych.

Udział w seminarium 30 godzin

Samodzielne pisanie pracy dyplomowej 240 godzin

Lektura wybranych pozycji bibliograficznych 240 godzin

Konsultacje (indywidualne - bezpośrednie lub online) z promotorką 10 godzin

suma 520 godzin

obowiązkowy

nie dotyczy

Seminarium licencjackie prowadzone jest dla osób, które zainteresowanie propagandą i manipulacją w mediach łączą ze znajomością nie tylko zasad języka polskiego, ale także z biegłą obsługą komputera (pakietu Ms Office). Realizacja opracowanego z promotorem planu pracy dyplomowej poprzedzona jest gruntownym przygotowaniem metodologicznym - od zapoznania studentów z zasadami organizacji warsztatu pracy indywidualnej, przez zasady sporządzania kwerendy bibliotecznej, po sposoby sporządzania przypisów oraz wykazów bibliograficznych. Na seminarium obowiązują wewnętrzne standardy pokrywające się z przyjętymi na uczelni wymogami. Ich znajomość oraz przestrzeganie w praktyce są konieczne.

Zasady naboru:

w przypadku dużej liczby chętnych (przekraczającej wyznaczone na dany rok akademicki limity miejsc na seminariach dyplomowych) prowadząca zastrzega sobie prawo do przeprowadzenia testu kwalifikacyjnego, którego rezultaty będą wiążące; test odbędzie się na pierwszych zajęciach w semestrze i nie będzie powtarzany; test zostanie przeprowadzony w formie pisemnej - konieczne będzie udzielenie odpowiedzi na kilka (maksymalnie 10) pytań otwartych; wyniki podane zostaną drogą uzgodnioną z zainteresowanymi.

Na zajęciach początkowo poruszone będę wszystkie z poniżej wymienionych tematów:

Określenie szczegółowych zakresów zainteresowań naukowych. Organizacja własnego warsztatu pracy.

Podstawowe zagadnienia z zakresu edycji tekstów.

Język pracy naukowej.

Metodologia prowadzenia badań naukowych, które mogą być włączone do pracy dyplomowej.

Gromadzenie i selekcja materiału źródłowego oraz pozycji bibliograficznych.

Zasady wykorzystywania cytatów i nawiązywania do cudzej myśli naukowej.

Czym jest plagiat? Podstawowe zasady etyczne przy pracy naukowej.

Konstruowanie tematu pracy dyplomowej.

Zasady sporządzania bibliografii naukowej.

Zasady sporządzania przypisów.

Przygotowanie planu pracy.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: wstęp.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: struktura poszczególnych rozdziałów.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: zakończenie i aneksy.

Po omówieniu podstawowych kwestii formalnych zajęcia przyjmą formę konsultacji poszczególnych ich uczestników z promotorem oraz innymi słuchaczami seminarium licencjackiego.

Adamski A., Media w analogowym i cyfrowym świecie, Warszawa 2012.

Almeida F., Manipulacja: w polityce, w reklamie, w miłości, Gdańsk 2005.

Bajka Z., Historia mediów, Kraków 2008

Chrapek J., Góral J., Zarys historii ważniejszych wynalazków z dziedziny masowego komunikowania oraz wypowiedzi Kościoła na temat środków społecznego przekazu, w: Chrapek J. (red.), Kościół a środki społecznego przekazu, Warszawa 1990, s. 197-208.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Sopot 2016.

Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1999.

Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne. Podręcznik akademicki, Warszawa 2006.

Dyczewski L., Działalność wydawnicza Kościoła katolickiego w Polsce międzywojennej, „Homo Dei” 1972 nr 4, s. 289-294.

Dziadzia B., Wpływ mediów: konteksty społeczno-edukacyjne, Kraków 2007.

Dziki S., Prasa w rozwoju historycznym, w: Bauer Z., Chudziński E., Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000, s. 32-82.

Gackowski T., Dziedzic J., Manipulacja w mediach: media o manipulacji, Warszawa 2011.

Gluza R. (red.), Media w Polsce w XX wieku, Poznań 1999.

Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów od malowideł naskalnych do multimediów, Kraków 2001.

Grzelewska D. i in., Prasa, radio i telewizja w Polsce. Zarys dziejów, Warszawa 2001.

Habielski R., Polityczna historia mediów w Polsce XX wieku, Warszawa 2009.

Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło: o manipulacji w mediach, Lublin 2003.

Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2007.

Lankau J., Prasa staropolska na tle rozwoju prasy w Europie 1513 – 1729, Kraków 1960.

Lechicki Cz., Rzut oka na sto lat polskiego czasopiśmiennictwa katolickiego (1833-1939), „Novum” 1975 nr 1-3, s. 76-92.

Łojek J., Myśliński J., Władyka W. (red.), Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988.

Myśliński J., Kalendarium polskiej prasy, radia i telewizji, Warszawa 2004.

Paczkowski A., Prasa polska w latach 1918-1939, Warszawa 1980.

Pratkanis A., Wiek propagandy: używanie i nadużywanie propagandy na co dzień, Warszawa 2003.

Pułło A., Prace magisterskie i licencjackie: wskazówki dla studentów, Warszawa 2003.

Russell J. Thomas, Lane W. Ronald, Reklama według Ottona Kleppnera, Wydawnictwo Felberg, bmw, 2000, s. 4-25.

Słownik wiedzy o mediach, E. Chudziński (red.), Pabianice 2009.

Thomson O., Historia propagandy, Warszawa 2001.

Warecki M., Warecki W., Woda z mózgu: manipulacja w mediach, Warszawa 2011.

Wimmer R.D., Dominick J.R., Mass media. Metody badań, Kraków 2008.

Wolert W., Szkice z dziejów prasy światowej, Kraków 2005.

obowiązkowy

nie dotyczy

Seminarium licencjackie prowadzone jest dla osób, które zainteresowanie propagandą i manipulacją w mediach łączą ze znajomością nie tylko zasad języka polskiego, ale także z biegłą obsługą komputera (pakietu Ms Office). Realizacja opracowanego z promotorem planu pracy dyplomowej poprzedzona jest gruntownym przygotowaniem metodologicznym - od zapoznania studentów z zasadami organizacji warsztatu pracy indywidualnej, przez zasady sporządzania kwerendy bibliotecznej, po sposoby sporządzania przypisów oraz wykazów bibliograficznych. Na seminarium obowiązują wewnętrzne standardy pokrywające się z przyjętymi na uczelni wymogami. Ich znajomość oraz przestrzeganie w praktyce są konieczne.

Zasady naboru:

w przypadku dużej liczby chętnych (przekraczającej wyznaczone na dany rok akademicki limity miejsc na seminariach dyplomowych) prowadząca zastrzega sobie prawo do przeprowadzenia testu kwalifikacyjnego, którego rezultaty będą wiążące; test odbędzie się na pierwszych zajęciach w semestrze i nie będzie powtarzany; test zostanie przeprowadzony w formie pisemnej - konieczne będzie udzielenie odpowiedzi na kilka (maksymalnie 10) pytań otwartych; wyniki podane zostaną drogą uzgodnioną z zainteresowanymi.

Na zajęciach początkowo poruszone będę wszystkie z poniżej wymienionych tematów:

Określenie szczegółowych zakresów zainteresowań naukowych. Organizacja własnego warsztatu pracy.

Podstawowe zagadnienia z zakresu edycji tekstów.

Język pracy naukowej.

Metodologia prowadzenia badań naukowych, które mogą być włączone do pracy dyplomowej.

Gromadzenie i selekcja materiału źródłowego oraz pozycji bibliograficznych.

Zasady wykorzystywania cytatów i nawiązywania do cudzej myśli naukowej.

Czym jest plagiat? Podstawowe zasady etyczne przy pracy naukowej.

Konstruowanie tematu pracy dyplomowej.

Zasady sporządzania bibliografii naukowej.

Zasady sporządzania przypisów.

Przygotowanie planu pracy.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: wstęp.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: struktura poszczególnych rozdziałów.

Konstrukcja poszczególnych części pracy: zakończenie i aneksy.

Po omówieniu podstawowych kwestii formalnych zajęcia przyjmą formę konsultacji poszczególnych ich uczestników z promotorem oraz innymi słuchaczami seminarium licencjackiego.

Analizie poddawane będą konkretne teksty przygotowane przez uczestników seminarium. Wspólne omawianie naniesionych uwag i poprawek ma na celu podniesienie jakości prac dyplomowych oraz skłonienie studentów do uczenia się nie tylko na swoich, ale i na cudzych błędach. Z tego powodu konieczne są:

- uczestnictwo w zajęciach,

- terminowe nadsyłanie konkretnych partii tekstu pracy dyplomowej,

- otwartość na przyjmowanie uzasadnionych, krytycznych uwag - dojrzałość naukowa,

- chęć uczenia się i podnoszenia własnych kompetencji językowych oraz komunikacyjnych.

Adamski A., Media w analogowym i cyfrowym świecie, Warszawa 2012.

Almeida F., Manipulacja: w polityce, w reklamie, w miłości, Gdańsk 2005.

Bajka Z., Historia mediów, Kraków 2008

Chrapek J., Góral J., Zarys historii ważniejszych wynalazków z dziedziny masowego komunikowania oraz wypowiedzi Kościoła na temat środków społecznego przekazu, w: Chrapek J. (red.), Kościół a środki społecznego przekazu, Warszawa 1990, s. 197-208.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Sopot 2016.

Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1999.

Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne. Podręcznik akademicki, Warszawa 2006.

Dyczewski L., Działalność wydawnicza Kościoła katolickiego w Polsce międzywojennej, „Homo Dei” 1972 nr 4, s. 289-294.

Dziadzia B., Wpływ mediów: konteksty społeczno-edukacyjne, Kraków 2007.

Dziki S., Prasa w rozwoju historycznym, w: Bauer Z., Chudziński E., Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000, s. 32-82.

Gackowski T., Dziedzic J., Manipulacja w mediach: media o manipulacji, Warszawa 2011.

Gluza R. (red.), Media w Polsce w XX wieku, Poznań 1999.

Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów od malowideł naskalnych do multimediów, Kraków 2001.

Grzelewska D. i in., Prasa, radio i telewizja w Polsce. Zarys dziejów, Warszawa 2001.

Habielski R., Polityczna historia mediów w Polsce XX wieku, Warszawa 2009.

Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło: o manipulacji w mediach, Lublin 2003.

Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2007.

Lankau J., Prasa staropolska na tle rozwoju prasy w Europie 1513 – 1729, Kraków 1960.

Lechicki Cz., Rzut oka na sto lat polskiego czasopiśmiennictwa katolickiego (1833-1939), „Novum” 1975 nr 1-3, s. 76-92.

Łojek J., Myśliński J., Władyka W. (red.), Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988.

Myśliński J., Kalendarium polskiej prasy, radia i telewizji, Warszawa 2004.

Paczkowski A., Prasa polska w latach 1918-1939, Warszawa 1980.

Pratkanis A., Wiek propagandy: używanie i nadużywanie propagandy na co dzień, Warszawa 2003.

Pułło A., Prace magisterskie i licencjackie: wskazówki dla studentów, Warszawa 2003.

Russell J. Thomas, Lane W. Ronald, Reklama według Ottona Kleppnera, Wydawnictwo Felberg, bmw, 2000, s. 4-25.

Słownik wiedzy o mediach, E. Chudziński (red.), Pabianice 2009.

Thomson O., Historia propagandy, Warszawa 2001.

Warecki M., Warecki W., Woda z mózgu: manipulacja w mediach, Warszawa 2011.

Wimmer R.D., Dominick J.R., Mass media. Metody badań, Kraków 2008.

Wolert W., Szkice z dziejów prasy światowej, Kraków 2005.