Rzecznictwo prasowe
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WT-DKS-RP |
Kod Erasmus / ISCED: |
15.1
|
Nazwa przedmiotu: | Rzecznictwo prasowe |
Jednostka: | Instytut Edukacji Medialnej I Dziennikarstwa |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Poziom przedmiotu: | średnio-zaawansowany |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | DL_W16 DL_U09 |
Skrócony opis: |
Poziom przedmiotu: podstawowy Cele przedmiotu: nabycie umiejętności: kompetentnego prowadzenia działu komunikacji w organizacji, zarządzania obiegiem informacji, reprezentowania organizacji lub jednostki na zewnątrz, troszczenia się o wizerunek organizacji, profesjonalnej reprezentcji jej, korzystania z nowoczesnych technik komunikacji interpersonalnej, zarządzania kryzysami i mediami, tworzenie tekstów i komunikatów PR Wymagania wstępne: brak |
Pełny opis: |
Treści merytoryczne: media relations, autoprezentacja werbalna i niewerbalna, organizacja biura prasowego i komórki PR, optymalizacja i zwiększanie funkcjonalności komunikacji przez internet, formy pisane w PR, inne podstawowe narzędzia PR pozawerbalne, monitoring mediów, zasady udzielania wywiadów, organizacja pracy rzecznika, sprostowanie, odpowiedź do mediów, follow up |
Literatura: |
LITERATURA PODSTAWOWA: Łaszyn A., Media i Ty. Jak zarządzać kontaktem osobistym z dziennikarzami, Warszawa 2016. Przybysz M., Rzecznictwo prasowe w instytucjach kościelnych w Polsce w kontekście mediów społecznościowych, Kielce 2013. LITERATURA POMOCNICZA: Andrzejewski P., Kot W., Medialne public relations, Poznań 2006. Binder E., Binder B., Reprezentuję firmę. Jestem rzecznikiem prasowym, PR, asystentem szefa, Warszawa 2001. Gajdka K., Rzecznik prasowy w otoczeniu mediów. Teoria i praktyka, KRaków 2012. Gajdka K., Widera Z. (red.), Rzecznictwo prasowe. Teoria, praktyka, konteksty, Katowice 2010. Gawroński S., Media relations. Współpraca dziennikarzy i specjalistów PR, Rzeszów 2006. Martela I., Rott D., Rzecznik prasowy: kompetencje interpersonalne - wybrane problemy i zagrożenia, Sosnowiec-Trnava 2011. Valls J.N., Rzecznik. Krok w krok za Janem Pawłem II, Warszawa 2010. Przybysz M., Kościół w kryzysie? Crisis management w Kościele w Polsce, Tarnów 2008. Pietrzak H., Hałaj J.B., Rzecznik prasowy. Teoria i praktyka, Rzeszów 2003. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
NAKŁAD PRACY STUDENTA: 30 godz. aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz prezentacja case study i materiałów prasowych na konferencję prasową 10 godz. przygotowuje projekt materiałów prasowych w zespole 10 godz. przygotowanie w domu krótkich materiałów na zajęcia 10 godz. przygotowanie się do symulacji konferencji prasowej / wywiadu / case study RAZEM: 60 godz. ECTS: 3 EFEKTY KSZTAŁCENIA: EK W_1: Rozróżnia poprawnie rodzaje narzędzi pracy rzecznika prasowego. EK W_2: Wybiera właściwe techniki i narzędzia efektywnej komunikacji w zakresie rzecznika prasowego. EK U_3: Umie zastosować narzędzia rzecznictwa prasowego. EK U_4: Potrafi tworzyć teksty i komunikat perswazyjne, planować i organizować działania w biurze prasowym, także przy współpracy zewnętrznych ekspertów. EK K_5: Pracuje w zespole, kieruje biurem prasowym, tworzy strategię komunikacyjną instytucji, stosuje odpowiednie narzędzia w komunikacji w social media. |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody oceny: praca nad samodzielnym projektem w grupach, ćwiczenia realizowane na zajęciach, ćwiczenia wykonywane w domu, symulacje i analizy sytuacyjne; aktywność na zajęciach; test końcowy z pytaniami otwartymi |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.