Stylistics of television journalism

Celem przedmiotu jest wykształcenie w słuchaczach umiejętności gatunkowego i stylistycznego różnicowania przygotowywanych tekstów medialnych. W trakcie zajęć studenci nauczą się adiustować i redagować teksty, a także realizować w praktyce konwencje różnych gatunków dziennikarskich.

1. Podstawy warsztatu dziennikarskiego

2. Tytuł, lead, zdanie, akapit, opis, definicja, porównanie, streszczenie.

3. Ćwiczenia - podstawy warsztatu dziennikarskiego.

Język i styl tekstu dziennikarskiego.

4. Indywidualizacja języka i stylu, podstawowe sposoby organizacji tekstu dziennikarskiego.

5. Ćwiczenia - język i styl tekstu dziennikarskiego.

6. Obiektywizm i tendencyjność tekstu dziennikarskiego oraz sposoby ich wyrażania.

7. Ćwiczenia - obiektywizm i tendencyjność tekstu dziennikarskiego.

8. Język podstawowych gatunków dziennikarskich. Gatunki informacyjne (sygnał, news, wzmianka, notatka, sprawozdanie, sylwetka).

9. Język podstawowych gatunków dziennikarskich. Teksty zbiorcze (reportaż, wywiad). Gatunki publicystyczne (komentarz, artykuł, felieton, dziennik).

10. Ćwiczenia - język podstawowych gatunków dziennikarskich.

11. Główne etapy pracy nad tekstem dziennikarskim.

12. Ćwiczenia - główne etapy pracy nad tekstem dziennikarskim.

13. Nagłówek tekstu dziennikarskiego.

14. Ćwiczenia - nagłówek tekstu dziennikarskiego.

15. Adiustacja językowo-stylistyczna tekstu.

1. J. Fras, "Dziennikarski warsztat językowy", Wrocław 1999.

2. M.F. Mallette, "Poradnik dla dziennikarzy z Europy Środkowej i Wschodniej", 1999.

3. A. Markowski (red.), "Nowy słownik poprawnej polszczyzny", Warszawa 1999.

4. red. E. Bańkowska i A. Mikołajczuk, "Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów", Warszawa 2003.

5. red. Z. Bajer, E. Chudziński, "Dziennikarstwo i świat mediów", Kraków 2004.

6. B. Osuchowska, "Poradnik autora, tłumacza i redaktora", Warszawa 2005.

7. A. Wolański, "Edycja tekstów. Praktyczny poradnik", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.

8. Monika Zaśko-Zielińska, Anna Majewska-Tworek, Tomasz Piekot, "Sztuka pisania Przewodnik po tekstach użytkowych", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.

Nakład pracy studenta:

1. Aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach - 30 godz.

2. Samodzielne przygotowanie do zajęć - 15 godz.

3. Samodzielne przygotowanie zleconych tekstów - 10 godz.

4. Konsultacje z prowadzącym ćwiczenia - 5 godz.

60 godzin = 2 ECTS

Przedmiotowe efekty kształcenia:

1. Student zna zagadnienia teoretyczne związane ze zróżnicowaniem stylów współczesnej polszczyzny oraz językowe sposoby realizacji ich założeń w piśmie. (W)

2. Student posiada pogłębione umiejętności pisania, swobodnego korzystania z bogatego zasobu środków językowych, gatunków dziennikarskich - poczynając od wypowiedzi jednozdaniowych, poprzez akapity, krótsze teksty informacyjne, do podstawowych gatunków informacyjnych i publicystycznych. (U)

3. Student świadomie posługuje się różnymi formami wypowiedzi medialnych i krytycznie ocenia docierające do niego przekazy medialne pod względem poprawności językowej i stylistycznej.

Metoda weryfikacji efektów kształcenia: ocena tekstów tworzonych w czasie zajęć i zleconych jako zadania domowe.

EK nr 1:

- na ocenę 2 - student nie zna zagadnień teoretycznych związanych ze zróżnicowaniem stylów współczesnej polszczyzny oraz językowych sposobów realizacji ich założeń w piśmie;

- na ocenę 3 - student pobieżnie zna zróżnicowanie stylowe współczesnej polszczyzny, ale w bardzo ograniczonym stopniu potrafi wskazać językowe sposoby ich realizacji w praktyce;

- na ocenę 4 - student dobrze zna style współczesnej polszczyzny, ale niekompletnie opisuje językowe sposoby ich realizacji w praktyce;

- na ocenę 5 - student płynni opisuje cechy stylów współczesnej polszczyzny i językowe sposoby ich realizacji (również ze wskazaniem przykładów).

EK nr 2:

- na ocenę 2 - student nie potrafi zrealizować w piśmie żadnych form dziennikarskich;

- na ocenę 3 - student tworzy określone formy dziennikarskie (w wersji pisanej), ale jego teksty mają wady kompozycyjne i zawierają liczne błędy językowe;

- na ocenę 4 - student realizuje w piśmie wskazane formy dziennikarskie z zachowaniem zasad szeroko pojętej poprawności językowej i stylistycznej, ale teksty nie są oryginalne;

- na ocenę 5 - student tworzy oryginalne i poprawne pod każdym względem dowolne formy dziennikarskie.

EK nr 3:

- na ocenę 2 – student nie potrafi świadomie posługiwać się różnymi formami dziennikarskimi, ani krytycznie ocenić docierających do niego przekazów - pod względem poprawności językowej i stylistycznej oraz realizacji wyznaczników gatunkowych;

- na ocenę 3 - student jest świadomy zróżnicowania stylistycznego form dziennikarskich, ale posługuje się nimi w ograniczonym stopniu - wybiórczo i realizując tylko niektóre z wyznaczników gatunkowych; jego ocena przekazów medialnych jest ograniczona do podstawowych spostrzeżeń;

- na ocenę 4 - student świadomie posługuje się różnymi formami dziennikarskimi, ale jego sposoby ich realizacji nie są oryginalne, a ocena przekazów, z którymi się styka, bywa niekompletna;

- na ocenę 5 - student w pełni świadomie posługuje się wszystkimi formami dziennikarskimi i przeprowadza trafną analizę stylistyki, języka oraz realizacji wyznaczników gatunkowych tekstów medialnych.

Metody dydaktyczne:

EK nr 1: wykład informacyjny i konwersatoryjny, studium przypadku, lektura.

EK nr 2: ćwiczenia praktyczne, studium przypadku; praca zespołowa i refleksja własna.

EK nr 3: ćwiczenia praktyczne, praca zespołowa i indywidualna w trakcie zajęć, dyskusja problemowa z wykorzystaniem metod aktywizujących.