Teologia duchowości

zaawansowany

TMA_W04; TMA_W20; TMA_U18; TMA_K08

1. Czynna i bierna znajomość języka wykładowego;

2. Bierna znajomość przynajmniej jednego języka obcego spośród następujących: angielski, niemiecki, francuski, włoski.

Wykład ma przekazać wiedzę o metodologicznie uporządkowanej, naukowej refleksji nad życiem duchowym człowieka. Dzięki niej student ma zapoznać się z nazwą, przedmiotem, źródłami, metodą. Do tego ma wykorzystać wiedzę nie tylko z zakresu teologii ale także historii, socjologii, psychologii i pedagogiki. Podczas przedmiotu słuchacze poznają teologiczne podstawy teologii duchowości oraz współczesne nauczanie Kościoła na ten temat. Odrębną część wykładu stanowi prezentacja wiedzy o: doświadczeniu duchowym (mistycznym); szkołach duchowości; teologii świętych; locus theologicus. Uwzględnione zostaną także najnowsze badania na temat duchowości człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem zmian zachodzącym dzięki jego rozwojowi, tak ludzkiemu jak duchowemu.

W1 - ma wiedzę na temat powiązania teologii z naukami humanistycznymi i społecznymi w zakresie przydatnym dla formacji duchowo – ludzkiej człowieka;

W2 - ma pogłębioną znajomość współczesnego nauczania Kościoła katolickiego na temat teologii duchowości;

W3 - zna procesy i uwarunkowania rozwoju religijno-duchowego człowieka oraz jego zagrożenia;

U1 - potrafi posługiwać się informacjami i integrować je do obiektywnej wiedzy na temat teologii duchowości;

U2 - potrafi tworzyć formację duchowo - ludzką i na jej rzecz nawiązywać współpracę z różnymi podmiotami;

KS1 - ma świadomość odpowiedzialności za drugiego człowieka i potrafi organizować dla niego formację duchowo - ludzką;

KS2 - ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów związanych z formacją przy zachowania priorytetów teologicznych.

Efekt W1:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz ma pogłębioną wiedzę na temat powiązania teologii z naukami humanistycznymi i społecznymi w zakresie przydatnym dla rozwoju duchowego człowieka;

- na ocenę dobrą słuchacz ma wiedzę na temat powiązania teologii z innymi naukami, ale nie potrafi jej odpowiednio wykorzystać dla formacji duchowej i ludzkiej;

- na ocenę dostateczną słuchacz dysponuje jedynie wiedzą teologiczną na temat rozwoju duchowego człowieka.

Efekt W2:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz ma pogłębioną znajomość współczesnego nauczania Kościoła katolickiego na rozwoju duchowego człowieka;

- na ocenę dobrą słuchacz posiada podstawową znajomość współczesnego nauczania Kościoła katolickiego na temat rozwoju duchowego człowieka;

- na ocenę dostateczną słuchacz dysponują wybiórczą znajomością nauczania Kościoła katolickiego na temat młodzieży i jej duszpasterstwa;

Efekt W3:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz bardzo dobrze zna i operuje procesami i uwarunkowaniami rozwoju religijno-duchowego człowieka oraz jego zagrożenia; - na ocenę dobrą słuchacz bardzo dobrze zna procesami i uwarunkowaniami rozwoju religijno-duchowego człowieka oraz jego zagrożenia;

- na ocenę dostateczną słuchacz wybiórczo orientuje się w procesach i uwarunkowaniach rozwoju religijno-duchowego człowieka oraz jego zagrożeniami. Efekt U1:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz swobodnie posługuje się informacjami i integrować je do obiektywnej wiedzy na temat rozwoju człowieka; - na ocenę dobrą słuchacz bardzo dobrze posługuje się informacjami na temat rozwoju człowieka ale nie potrafi ich integrować do obiektywnej wiedzy;

- na ocenę dostateczną słuchacz wybiórczo posługuje się informacjami na temat młodzieży.

Efekt U2:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz wykazuje się umiejętnością wskazania wzorców dla rozwoju duchowego człowieka i na jego rzecz nawiązywania współpracy z różnymi podmiotami;

- na ocenę dobrą słuchacz wykazuje się umiejętnością wskazania wzorców dla rozwoju duchowego człowieka bez umiejętności nawiązywania współpracy z różnymi podmiotami;

- na ocenę dostateczną słuchacz zna przesłanie teologii duchowości jako przedmiotu akademickiego.

Efekt KS1:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz ma świadomość odpowiedzialności za rozwój duchowy drugiego człowieka i potrafi wskazać miejsca odpowiedzialne za formację;

- na ocenę dobrą słuchacz ma świadomość odpowiedzialności za rozwój duchowy drugiego człowieka ale nie potrafi wskazać miejsc odpowiedzialnych za jego formację;

- na ocenę dostateczną słuchacz rozumie znaczenie formacji duchowej we współczesnym świecie.