(in Polish) Duszpasterstwo młodzieży

Celem wykładu jest ukazanie interdyscyplinarnego modelu duszpasterstwa młodzieżowego, które następnie realizowane w praktyce duszpasterskiej, uwzględniając podmiotowe traktowanie młodych ludzi, przyczyni się do kształtowania w nich nowego człowieka w Chrystusie, doprowadzi ich do dojrzałości w wierze i zaangażowania się w apostolstwo wobec swoich rówieśników (por. ChL 46; EinE 62; EG 106)

1. Definicja, istota i podział duszpasterstwa.

2. Definicja i rozwój młodzieży.

3. Podstawy biblijno-teologiczne duszpasterstwa młodzieżowego.

4. Religijność polskiej młodzieży w świetle badań społecznych.

5. Polskie konteksty uwarunkowań duszpasterstwa młodzieżowego

6. Historia duszpasterstwa młodzieżowego w Polsce.

7. Młodzi święci.

8. Funkcja wychowawcza duszpasterstwa młodzieży

9. Indywidualne formy duszpasterstwa młodzieżowego.

10. Wspólnotowe formy duszpasterstwa młodzieżowego.

11. Media w duszpasterstwie młodzieżowym.

12. Katecheza i rekolekcje parafialne dla młodzieży.

13. Duszpasterstwo młodzieży niedostosowanej społecznie.

14. Duszpasterstwo młodzieżowe w Polsce w perspektywie nowej ewangelizacji.

Literatura obowiązkowa:

Jan Paweł II, List apostolski do młodych całego świata z okazji Światowego Roku Młodzieży, Watykan 1985.

Orędzia papieskie na Światowe Dni Młodzieży, Watykan 1985-2015.

Konferencja Episkopatu Polski, Młodość z Chrystusem. Biskupi polscy do młodzieży, Warszawa 2008.

Bieleń R., Kościół katolicki we współczesnej Polsce w służbie młodzieży. Podstawowe kierunki i zadania, formy i metody duszpasterstwa młodzieży, Seminare 2004 nr 20, s. 313-330.

Kalinowski M., Duszpasterstwo młodzieży, w: R. Kamiński, B. Drożdż (red.), Duszpasterstwo specjalne, Lublin 1998, s. 21-38.

Potocki A., Wychowanie religijne w polskich przemianach, Warszawa 2007.

Tomasik H., (red.), Z młodzieżą do Chrystusa, Siedlce 2007.

Warszawskie Studia Pastoralne 2014 nr 2 (cały numer poświęcony duszpasterstwu młodzieżowemu).

Literatura uzupełniająca:

Kurosz J., Szkolne nauczanie religii w spotkaniu z duszpasterstwem dzieci i młodzieży. Wyzwania i szanse, Poznań 2008.

Pawlina K., Organizacja duszpasterstwa młodzieży w Polsce po II wojnie światowej, Roczniki Teologiczne t. 38-39:1991-1992, z. 6, s. 133-146.

Plech J., Ewangelizacja i nowa ewangelizacja młodzieży polskiej jako nowe wyzwanie dla Kościoła w Polsce, w: B. Biela (red. ), Nowa ewangelizacja wyzwaniem dla Kościoła w Polsce, Katowice 2011, s. 315-337.

Półtorak K., Rola parafii w duszpasterstwie młodzieży. Kierunki odnowy w warunkach przemian, Teologia praktyczna 5:2004, s. 39-58

Przybyłowski J., Funkcja wychowawcza w teorii i praktyce eklezjalnej, Warszawa 2010.

Przybyłowski J., Znaczenie nowej ewangelizacji dla duszpasterstwa młodzieży. Studium pastoralne, Lublin 2001.

Szymkowiak R., Siedem ważnych kroków w pracy z młodzieżą trudną, Warszawskie Studia Pastoralne 2008 nr 7 s. 114-122.

Po ukończeniu zajęć student:

w zakresie wiedzy:

• definiuje istotę i podział duszpasterstwa oraz jego podstawy teologiczne;

• wymienia najważniejsze wątki dokumentów Magisterium dotyczące duszpasterstwa młodzieżowego;

• prezentuje najważniejsze metody i formy duszpasterstwa młodzieżowego;

• tłumaczy interdyscyplinarnie kwestię dorastania młodzieży do dojrzałości;

• wskazuje, na podstawie wyników badań socjologicznych, główne tendencje dotyczące postaw społecznoreligijnych polskiej młodzieży;

w zakresie umiejętności:

• analizuje wypowiedzi Magisterium dotyczące duszpasterstwa młodzieżowego i konfrontuje je z wynikami badań socjologicznych dotyczących polskich uwarunkowań działalności pastoralnej oraz sytuacji społeczno-religijnej młodzieży;

• konstruuje, w oparciu o posiadaną wiedzę pastoralnoteologiczną, modele działalności duszpasterstwa młodzieżowego odpowiadające wyzwaniom czasów współczesnych;

• dobiera metody i formy pracy duszpasterskiej adekwatne do wyzwań współczesności;

• weryfikuje stosowane do tej pory metody i formy pracy duszpasterstwa młodzieżowego;

• przewiduje skutki podejmowanych działań duszpasterskich wobec i z młodzieżą;

w zakresie kompetencji:

• wykazuje kreatywność w poszukiwaniu nowych metod i form pracy w duszpasterstwie młodzieżowym;

• zachowuje otwartość na pracę w zespole;

• postrzega relacje pomiędzy stosowanymi metodami i formami pracy duszpasterskiej a sytuacją społeczno-religijną młodzieży;

• zdolny do elastycznego modelowania podejmowanych działań duszpasterskich;

• chętnie podejmuje się wyzwań duszpasterskich związanych z odczytywaniem i interpretowaniem znaków czasu;

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywna i obowiązkowa obecności w prowadzonych zajęciach oraz praca zaliczeniowa na zadany temat związany z treścią wykładu.