Chaplaincy group

Duszpasterstwo grupowe zajmuje się grupami eklezjalnymi, czyli autonomicznymi rzeczywistościami kościelnymi, które charakteryzują się wiernością doktrynalnie i moralności głoszonej przez Kościół, realizują zadania zgodne z celami pastoralnymi wspólnoty kościelnej i pozostają w jedności z ordynariuszem miejsca.

Duszpasterstwo grupowe zajmuje się grupami eklezjalnymi, czyli autonomicznymi rzeczywistościami kościelnymi, które charakteryzują się wiernością doktrynalnie i moralności głoszonej przez Kościół, realizują zadania zgodne z celami pastoralnymi wspólnoty kościelnej i pozostają w jedności z ordynariuszem miejsca. Dla wszelkich grup eklezjalnych punktem odniesienia jest cały Kościół, którego manifestacją lokalną jest diecezja i parafia. Każda grupa, o charakterze eklezjalnym, może się rozwijać prawidłowo tylko w ramach całego Kościoła, ale jednocześnie cały Kościół, jako wspólnota, ściśle jest złączony ze wspólnotami podstawowymi (diecezja, parafia) i działającymi tam grupami.

Grupy kościelne spełniają ważną rolę w duszpasterstwie z zastrzeżeniem, że żadna wspólnota osób nie jest dla siebie samej odbiciem całego Kościoła. Każda bez wyjątku grupa eklezjalna potrzebuje zarówno łączności z całym Kościołem (strukturalnie, hierarchicznie i personalnie), jak również powiązania lub nawet zespolenia z innymi wspólnotami, tak samo zresztą jak inne wspólnoty potrzebują tej jednej konkretnej grupy i są ku niej zwrócone. Jednym z ważnych zadań duszpasterskich jest kojarzenie wspólnot i konsolidowanie ich działalności (ewangelizacja, apostolstwo, edukacja i wychowanie, formacja duchowa) w realizowaniu pośrednictwa zbawczego.

Grupy mogą mieć w swoim programie odnowę duchową swoich członków, poszerzoną formację wewnętrzną, zadania wychowawcze, uzdrowienie relacji osobowych w życiu społecznym, funkcje terapeutyczne. W perspektywie pastoralnej grupa jest uprzywilejowanym miejscem dla wychowania bardziej personalnego, zdolnego do udzielania pomocy w dojrzewaniu osobowym, a także przygotowania na przyjęcie orędzie zbawienia i bardziej umotywowanego doświadczenia związanego z rozumieniem i przeżyciem Kościoła. Odnowa Kościoła nie powinna jednak stanowić dla członków grup celu ich działalności. Kiedy bowiem w grupie utwierdzi się przekonanie, że przeprowadzenie reformy w Kościele jest niemożliwe, jej członkowie mogą traktować swoje funkcje jako paralelne do tradycyjnego Kościoła. Celem duszpasterstwa grupowego jest natomiast dynamizowanie ruchów, wspólnot, zrzeszeń po to, by mogły skutecznie działać jako „zaczyn” we wspólnocie Kościoła, a także chronienie ich od przeobrażenia się w sekty.

Wiedza

Zna i rozumie: rolę refleksji teologicznej w kształtowaniu kultury i życia społecznego; rolę refleksji teologicznej w organizacji działań kościelnych (praktyki kościelnej); zależności między głównymi subdyscyplinami teologicznymi; specyfikę teologii systematycznej i praktycznej; zakresy merytoryczne głównych subdyscyplin teologicznych i rozumie główne kierunki w ich obrębie; główne kierunki i stanowiska współczesnej teologii systematycznej i praktycznej; nauczanie Nauczycielskiego Urzędu Kościoła o nadprzyrodzonej, hierarchicznej naturze i społecznej strukturze Kościoła; ogólne zależności między nauczaniem Kościoła i teologiczną refleksją a zmianami w kulturze i społeczeństwie.

Ma wiedzę: o miejscu teologii pastoralnej w systemie nauk; na temat podstaw ewangelizacji, o różnych rodzajach struktur społecznych, o metodach ewangelizacyjnych, o relacjach zachodzących w obrębie systemu Kościół - świat. projektowaniu i prowadzeniu badań w teologii pastoralnej, a w szczególności o problemach badawczych, metodach, technikach i narzędziach badawczych; o subdyscyplinach teologii, obejmującą terminologie, teorię i metodykę; o metodyce wykonywania typowych zadań, normach, procedurach stosowanych w różnych obszarach funkcji ewangelizacyjnej.

Umiejętności

Wykorzystuje podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu duszpastrestwa grupowego w celu analizowania i interpretowania problemów współczesnego Kościoła i świata ; posiada umiejętności badawcze pozwalające na analizowanie przykładów badań oraz konstruowanie i prowadzenie badań z zakresu teologii pastoralnej; potrafi formułować wnioski, opracować i zaprezentować wyniki oraz wskazać kierunki dalszych badań (z wykorzystanie ICT); ma umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej, potrafi używać języka specjalistycznego i porozumiewać się w sposób precyzyjny i spójny przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie teologii pastoralnej, jak i z odbiorcami spoza grona specjalistów; potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi sferami teologii pastoralnej; Umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma umiejętności

organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z projektowaniem i podejmowaniem działań profesjonalnych.

Kompetencje społeczne

Ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego kształcenia się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia; docenia znaczenie nauk teologicznych dla utrzymania i rozwoju prawidłowych więzi w Kościele i środowiskach społecznych, w których Kościół żyje i działa, a także odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań w zakresie wychowania eklezjalnego; dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną wiarą, poszukuje optymalnych rozwiązań, postępuje zgodnie z zasadami nauki Kościoła; jest świadomy istnienia etycznego wymiaru w badaniach naukowych, których celem jest dochodzenie do prawdy; odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania w ramach szeroko pojętym aspekcie duszpasterstwa grupowego.

EK nr 1 określany jako „posiada pogłębioną wiedzę dotyczącą problematyki pastoralnych aspektów duszpasterstwa grupowego. Zna dokumenty Kościoła dotyczące problematyki duszpasterstwa grupowego(K_W10).”

Na ocenę:

Ndst (2): nie zna podstawowych pojęć z zakresu wykładowego

Dst (3): zna kluczowe pojęcia z zakresu duszpasterstwa grupowego , potrafi ogólnie odnieść je do procesu planowania duszpasterskiego

Db (4): poprawnie definiuje większość pojęć z z zakresu pastoralnych aspektów duszpasterstwa grupowego właściwie odnosi je do procesu planowania duszpasterskiego

Bdb (5): precyzyjnie definiuje pojęcia z zakresu duszpasterstwa grupowego, wyprowadza własne, trafne wnioski

EK nr 2 określany jako „posiada dobrą umiejętność posługiwania się dokumentami Kościoła w celu analizy danej problematyki”

Ndst (2): Nie potrafi posługiwać się dokumentami Kościoła, analizować ich

Dst (3): Jest w stanie powiedzieć o ogólnych założeniach dokumentów pastoralnych traktujących o aspektach ewangelizacji

Db (4): Trafnie przedstawia założenia dokumentów potrafi umieścić je w szerszym spektrum Magisterium Kościoła

Bdb (5): Potrafi samodzielnie analizować dokumenty Kościoła dotyczące duszpasterstwa grupowego, wyciąga trafne i oryginalne wnioski

EK nr 3 określany jako „odnoszenie wiedzy do projektowania działań zawodowych, duszpasterskich, przewidując wielokierunkowe skutki społeczne swojej działalności ”

Na ocenę:

Ndst (2): nie odczuwa potrzeby krytycznego i analitycznego spojrzenia na z problematykę duszpasterstwa grupowego

Dst (3): Analizuje powierzchownie problematykę wykładową

Db (4): Potrafi dostrzec możliwość wykorzystania zdobytej wiedzy w działalności duszpasterskiej

Bdb (5): posiada zaawansowane i oryginalne plany zastosowania zdobytej wiedzy w pracy duszpasterskiej

Metoda weryfikacji: pisemna praca zaliczeniowa dotycząca zadanej problematyki.

Metody dydaktyczne: wykład kierowany, dyskusja, analiza przypadków.