(in Polish) Charytologia duchowości

Cele przedmiotu:

1. Usystematyzowanie wiedzy na temat łaski jako fundamentu świętości chrześcijanina.

2. Poznawanie sposobów definiowania łaski oraz jej działania w ścisłym odniesieniu do dynamiki życia duchowego.

3. Zdobywanie umiejętności ukazywania działania łaski w odniesieniu do natury człowieka oraz zastosowanie tej wiedzy do określenia dynamiki rozwoju świętości chrześcijanina.

1. Pojęcie charytologii i jej miejsce w teologii duchowości.

2. Pojęcie łaski w Starym Testamencie.

3. Pojęcie łaski w Nowym Testamencie.

4. Teologia łaski u św. Pawła.

5. Pojęcie łaski u ojców Kościoła.

6. Teologia łaski u św. Augustyna.

7. Teologia łaski u św. Tomasza z Akwinu.

8. Historyczne spory o rozumienie łaski.

9. Łaska jako duchowe uczestnictwo w naturze Boga.

10. Łaska jako nadprzyrodzone zamieszkanie Ducha świętego w człowieku.

11. Łaska jako obdarowanie człowieka nadprzyrodzonym synostwem Boga.

12. Łaska uświęcająca i łaska uczynkowa.

13. Stosunek łask do natury człowieka.

14. Współczesne koncepcje rozumienia laski i ich odniesienie do teologii duchowości.

15. Grzech jako utracenie laski Bożej.

1. C. Bartnik, Dogmatyka katolicka, t.1, Lublin 2012 r.

2. C. Bartnik, Dogmatyka katolicka, t.2, Lublin 2012 r.

3. L. Bouyer, Wprowadzenie do życia duchowego, Warszawa 2014 r.

4. W. Gogola, Teologia komunii z Bogiem, Kraków 2012 r.

5. Z. Pawłowicz, Eucharystia – źródło i szczyt, Pelplin 2006 r.

6. B. Testa, Sakramenty Kościoła, Poznań 1998 r.

7. S. Urbański, Teologia modlitwy, Warszawa 1999 r.

Na płaszczyźnie wiedzy:

Student wie czym jest łaska uświęcająca jako fundament nadprzyrodzonej relacji człowieka z Bogiem oraz podstawowy czynnik rozwoju chrześcijańskiego życia duchowego; zna dynamikę rozwoju łaski od chrztu aż po inne sakramenty; ma wiedzę na temat duchowości poszczególnych sakramentów.

Na płaszczyźnie umiejętności:

Student umie określić czym charakteryzuje dynamika rozwoju łaski uświęcającej w duchowości chrześcijanina; potrafi scharakteryzować teologię łaski w Piśmie świętym oraz u wybranych autorów duchowych; potrafi omówić rozumienie łaski we współczesnych koncepcjach związanych z teologią duchowości.

Na płaszczyźnie kompetencji:

Student może kompetentnie określić kondycję duchową chrześcijanina na podstawie aktywnej współpracy wierzącego z łaską uświęcającą; jest w stanie pomóc osobom żyjącym w zjednoczeniu z łaską Boga w rozeznaniu ich aktualnej sytuacji duchowej; potrafi prawidłowo posługiwać się pojęciami charakterystycznymi dla teologii duchowości ujmowanej w aspekcie charytologii duchowości.

Bardzo dobry (5): student posiada umiejętność łączenia zdobytej wiedzy z praktyką życia chrześcijańskiego; swobodnie korzystając z posiadanych wiadomości potrafi wejść w debatę interdyscyplinarną, której tematyka łączy się z zagadnieniami duchowości w kontekście łaski; biegle posługuje się pojęciami związanymi z teologią łaski zarówno w odniesieniu do nauki Kościoła jak i wybranych autorów duchowych; posiada poszerzoną wiedzę na temat duchowości zbudowanej na łasce uświęcającej; prawidłowo charakteryzuje sposoby działania łaski z uwzględnieniem specyfiki natury ludzkiej.

Dobry (4): student potrafi precyzyjnie określić terminy odnoszące się do zagadnienia duchowości opartej na współpracy chrześcijanina z łaską uświęcającą; poprawnie definiuje pojęcia związanych z charytologią duchowości oraz ich odniesienie do rozwoju życia duchowego; postrzega łaskę jako istotne źródło warunkujące i dynamizujące drogę duchową chrześcijanina; potrafi posługiwać się zdobytą wiedzą w pracy z tekstami twórców duchowych zajmujących się problematyką opisującą działanie łaski.

Dostateczny (3): student posiada wystarczającą wiedzę z zakresu rozumienia problematyki charytologii duchowości; zna podstawowe pojęcia opisujące sposoby działania łaski w chrześcijaninie oraz jego życiu duchowym; potrafi podać ogólne przykłady jak łaska oddziałuje na człowieka i stymuluje go w procesie rozwoju życia duchowego.

Niedostateczny (2): student nie wie na czym polega działanie łaski jako istotnego źródła życia duchowego; nie potrafi określić podstawowych sposobów działania łaski oraz ukazać ich jako kryteriów rozwoju duchowości; ma trudności z określeniem podstawowych pojęć odnoszących się do rozumienia charytologii duchowości; nie potrafi podać definicji łaski oraz określić jej istoty jako sposobu samo udzielania się Boga.

Metody weryfikacji efektów kształcenia:

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest osiągnięcie założonych celów kształcenia.

O ocenie pozytywnej z przedmiotu decyduje liczba uzyskanych punktów z:

- zaliczenia: dst-dst plus 50-60%, db - db plus 60-85%, bdb 85-100%

- obecności na zajęciach: dst- od 65%; db- 65-95%, bdb - 95-100%

Metody dydaktyczne:

Wykład lub wykład z prezentacją multimedialną; praca własna studenta połączona z analizą tekstów biblijnych oraz tekstów z literatury teologiczno-duchowej, będących fundamentem właściwego rozumienia charytologii duchowości; praca osobista studenta związana z wyłożonym materiałem oraz zagadnieniami uzupełniającymi w postaci zadanej lektury, filmów formacyjnych lub opracowań z zakresu charytologii duchowości.