The pastoral psychology

Student posiada podstawowa wiedze z zakresy psychologii rozwoju człowieka, diagnozy zaburzeń psychicznych, konfliktów i kryzysów osobowościowych. Potrafi umiejętnie poprowadzić rozmowę z osobami, które zgłaszają problemy duchowe, psychiczne i społeczne. Nabyte w trakcie zajęć umiejętności rozeznania występujących trudności umożliwiają udzielanie wsparcia psychologicznego oraz kierowanie do specjalistów (psychologów, psychiatrów, lekarzy). W sytuacji konfliktowej i trudnej umie zachować się profesjonalnie. Umie systematyzować i poszerzać wiedzę odnośnie procesów poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych w kontekście pastoralnym (zaburzenia pamięci, uwagi, myślenia, emocji i aktywności). Zna podstawowe pojęcia z zakresu psychiatrii i neuropsychologii, niezbędnych do zebrania wywiadu pastoralnego. W kontakcie z penitentem wykazuje stosowny takt, dystans oraz umiejętność prowadzenia rozmowy. Umie dokonywać obserwacji i diagnoza pastoralnej (kryzysy osobowościowe i religijne). W sytuacji koniecznej potrafi udzielić stosownej pomocy. Zna procesy otępienne (typu Alzheimer w kontekście doświadczania choroby u członka rodziny; otępienia pierwotne i wtórne) oraz zaburzeń psychicznych w następstwie uszkodzenia CUN. Potrafi dostrzec związki otępienia w starzeniu się fizjologicznym a także związany z delirium, depresją, udarem mózgu, osłabieniem procesów poznawczych i w otępieniu. Zna podstawowe zespoły psychoorganiczne. Wie jakie są psychologiczne następstwa niepokoju, stresu, sytuacji trudnych i konfliktowych. Dostrzega znaczenie poczucie sensu życia jednostki oraz związek głębokiej religijności dla budowania dojrzałej osobowości. Zapoznał się z problematyką samobójstw i prób samobójczych a także z uzależnieniem od środków psychoaktywnych. Potrafi wykorzystać zdobytą wiedze dla kształtowania własnej osobowości dojrzałej religijnie oraz do pogłębiania zaangażowania w dojrzałą posługę pasterską dla dobra wiernych i dla budowania Kościoła.