Philosophical Anthropology

1. Filozofia człowieka a antropologie empiryczno-opisowe (antropologiczny redukcjonizm: fizycyzm, biologizm, psychologizm, socjologizm, model logizująco-scjentystyczny).

2. Człowiek istotą cielesną (homo somaticus vivens). Poznawalność ciała. Deformujące ujęcia cielesności (deprecjonowanie, absolutyzacja, alienacja). Funkcje cielesności człowieka (epistemologiczno-pragmatyczna, ontologiczna, moralno-religijna).

3. Ontologiczny status cielesności (monizm materialistyczny lub idealistyczno-spirytualistyczny, dualizm skrajny lub umiarkowany).

4. Człowiek istotą wolną (homo liber). Wolność jako: wolność woli (sens ontologiczny); wewnętrzna autonomia i samodoskonalenie (sens psychologiczno-moralny); aktywność i samorealizacja (sens egzystencjalno-pragmatyczny); prawo człowieka (sens społeczny).

5. Charakterystyka życia emocjonalnego człowieka (ujęcia biologizmu materialistycznego, filozofii arystotelesowsko-tomistycznej, fenomenologii).

6. Znaczenie i rola uczuć (apoteoza atrofii uczuć, hipertrofia uczuciowa, wrażliwość emocjonalna). Koncepcje miłości: hedonistyczno-apersonalna, angeliczno-purytańska, integralno-personalistyczna.

7. Praca - ilustracja paradoksów związanych z bytem człowieka (homo artifex). Różne funkcje pracy (ontologiczno-kreacyjna, epistemologiczna, personalistyczno-moralna, społeczna, religijno-soteriologiczna). Humanizm pracy i jej podmiotowy wymiar.

8. Naturalne ubóstwo człowieka i jego niezależność od środowiska. Percepcja czasu i przestrzeni jako specyficzne cechy istoty ludzkiej. Zdolność człowieka do tworzenia symboli: język (homo loquens) i sztuka.

9. Zjawisko poznania naukowego jako fakt specyficznie ludzki. Człowiek jako istota religijna oraz kierująca się prawem moralnym. Inne zjawiska typowe dla człowieka: śmiech, gra, zabawa.

Literatura podstawowa:

1. M. A. Krąpiec, Ja - człowiek, Lublin 1991.

2. M. A. Krąpiec, Człowiek jako osoba, Lublin 2005.

3. S. Kowalczyk, Zarys filozofii człowieka, Sandomierz 1990.

4. S. Kowalczyk, Człowiek w myśli współczesnej, Warszawa 1990.

5. C. Valverde, Antropologia filozoficzna, Poznań 1998.

6. G. Haeffner, Wprowadzenie do antropologii filozoficznej, Kraków 2006.

7. I. Bittner, Filozofia człowieka. Zarys dziejów i przegląd stanowisk, Łódź 2000.

8. Ch. Delsol, Czym jest człowieka? Kurs antropologii dla niewtajemniczonych, Kraków 2011.

Literatura uzupełniająca:

1. Ch. Delsol, Esej o człowieku późnej nowoczesności, Kraków 2003.

2. F. Facchini, Przygoda człowieka. Przypadek czy stworzenie?, Kraków 2008.

3. M. Drwięga, Ciało człowieka. Studium z antropologii człowieka, Kraków 2005.

4. G. Marcel, Być i mieć, tłum. D. Eska, Warszawa 2001.

5. J. Tischner, Dramat cielesności, „W Drodze”, 8(1985), s. 63-71.

6. Wolność we współczesnej kulturze, red. Z. Zdybicka i inni, Lublin 1997.

7. A. Siemianowski, Człowiek i prawda, Poznań 1986.

8. W. Tatarkiewicz, O szczęściu, Warszawa 1979.

9. Wypisy z ksiąg filozoficznych. O szczęściu. O nieszczęściu, wybór. T. Gadacz, Kraków 1991.

10. I. Zimiński, Zarys ontologii śmierci. Próba filozoficznego opisu istoty śmierci, „Kwartalnik Filozoficzny” 28 (2000)1, s. 129-158.

11. J. Filek, Filozofia odpowiedzialności XX wieku, Kraków 2003.

12. „Do źródeł miłości”. (Filozoficzne i pedagogiczne problemy miłości), red. K. Kalka, Warszawa 1996.

13. K. Bukowski, Oblicza miłości. Szkice z dziejów miłości w nurcie augustiańskim, Kraków 1994.

Wiedza:

EK_1 student wie, co jest istotą człowieka i jakie są różne koncepcje człowieka i z jakich powodów pojawiają się te różnice,

EK_2 zna różne przejawy osobowej aktywności człowieka,

Umiejętności:

EK_3 student potrafi czytać i interpretuje teksy filozoficzne,

EK_4 słucha ze zrozumieniem ustnej prezentacji idei i argumentów filozoficznych,

Kompetencje:

EK_5 jest otwarty na możliwość racjonalnej argumentacji w sprawie istoty człowieka i potrafi argumentować za właściwą koncepcją człowieka,

EK_6 w życiu społecznych student angażuje się na rzecz promocji godności człowieka od poczęcia aż do naturalnej śmierci.

udział w wykładzie - 30 godzin;

samodzielne przygotowanie się do egzaminu - 29 godzin;

egzamin - 1 godzina;

Łącznie 60 godzin - 2 ECTS.