Kwestie poprawnego języka
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WT-SPL-KPL |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.2
|
Nazwa przedmiotu: | Kwestie poprawnego języka |
Jednostka: | Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Punkty ECTS: | |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | wpisz symbol/symbole efektów kształcenia |
Skrócony opis: |
Poziom przedmiotu: średnio-zaawansowany Cele przedmiotu: W wyniku zaliczenia przedmiotu student zdobywa wiedzę na temat polskiej normy ortograficznej – ze szczególnym uwzględnieniem pisowni słownictwa używanego w dyskursie religijnym – i nabywa kompetencji w poprawnym posługiwaniu się językiem polskim w odmianie pisanej i mówionej – właściwej pisowni, odmiany wyrazów oraz unikania błędów stylistycznych Wymagania wstępne: Zakłada się podstawową znajomość gramatyki języka polskiego oraz zasad ortografii (na poziomie szkoły średniej) |
Pełny opis: |
Treści merytoryczne: Polski system ortograficzny, przypomnienie podstaw reguł pisowni, zasady interpunkcji, najczęściej spotykane błędy w odmianie wyrazów oraz błędy frazeologiczne i stylistyczne, przypomnienie podstaw składni, zapoznanie z zasadami pisowni słownictwa religijnego, opracowanymi przez Komisję Języka Religijnego przy Polskiej Akademii Nauk Metody oceny: Zajęcia przybierają formę regularnych cotygodniowych spotkań (1 godzina wykładowa tygodniowo), podczas których prowadzone są praktyczne ćwiczenia, pomagające opanować i sprawdzić sposób przyswojenia kolejnego elementu. Ćwiczenia poprzedzone są wprowadzeniem, które przedstawia lub przypomina zasady, które rządzą prawidłową pisownią w zakresie, jaki jest realizowany przez ćwiczenie formy pomiaru postępów / oceny: - regularne sprawdzenie opanowania poszczególnych części materiału - ćwiczenia praktyczne - ocenianie ciągłe - sprawdziany (dyktando początkowe, pozwalające ocenić stan wiedzy, wyniesionej ze szkoły średniej; dyktando końcowe, pozwalające ocenić stan opanowania materiału) |
Literatura: |
Słownik Języka Polskiego PWN; Słownik Ortograficzny PWN Marian Kucała, Mały słownik poprawnej polszczyzny, Kraków-Warszawa 1995; Henryk Wróbel, Krystyna Kowalik, Alicja Orzechowska, Teresa Rokicka, Mały słownik odmiany wyrazów trudnych, Warszawa 1993; Mirosław Bańko, Maria Krajewska, Słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa 1994; Jerzy Podracki (red.), Polszczyzna płata nam figle. Poradnik językowy dla każdego, Warszawa 1993; Ewa i Feliks Przyłubscy, Język polski na co dzień, Warszawa 1990; Stanisław Dubisz (red.), Nauka o języku dla polonistów. Wybór zagadnień, Warszawa 1994; Andrzej Markowski, Polszczyzna znana i nie znana, Warszawa 1993; Barbara i Krzysztof Gierymscy, Ortografia na bardzo dobry Wiesław Przyczyna (red.), Zasady pisowni języka religijnego, Tarnów 2004 |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.