Catechetical anthropology

Celem ĆWICZEŃ jest wyposażenie studenta w wiedzę i umiejętności, które pozwolą mu na posługiwanie wizją człowieka zgodną z filozofią (i teologią) chrześcijańską. Dotyczy także przestrzeni: Aktualność antropologia w katechezie? Niewystarczalność katechezy kerygmatycznej wobec nowych wyzwań XXI wieku. Powstanie kierunku zwanego katechezą antropologiczną lub katechezą zorientowaną antropologicznie. Założenia i cele tej katechezy. Model dydaktyczny tej katechezy. Adresaci tej katechezy. Dyskusje wobec tego nurtu katechetycznego.

1. Antyczna myśl antropologiczna (filozofia, teologia, pedagogika)

2. Spór o człowieka - podstawowe dokumenty katechetyczne

3. Antropologia biblijna i soborowa

4. Człowiek istotą wolną i zdolną do rozwoju

5. Człowiek istotą słabą i grzeszną

6. Wspołczesnye kontekst społeczny

7. Współczesny kontekst antropologiczny

8. Człowieka istotą religijną? wierzącą?

9. Potrzeba antropologi w katechezie

10. Potrzeba autorytetów

11. Wartości w życiu człowieka

12. Cielesność i kult witalności

13. Duchowość człowieka

14. Człowieka a kultura i media

15. Problem cierpienia i umierania w życiu człowieka

P. Goliszek, Personalistyczny wymiar katechezy, Lublin 2017.

B. Kiereś, Człowiek i wychowanie. Od osoby do osobowości, Lublin 2017.

J. Kochel, Wprowadzenie do antropologii pedagogicznej, Opole 2018.

T. Stępień, Wprowadzenie do antropologii filozoficznej św. Tomasza z Akwinu, Warszawa 2013.

Mieczysław Majewski, Katecheza antropologiczna na tle współczesnych tendencji katechetycznych, Lublin 1977;

Mieczysław Majewski, Antropologiczna koncepcja katechezy, Kraków 1995;

EK 1: student potrafi określić podstawowe założenia chrześcijańskiej koncepcji człowieka;

EK 2: student potrafi porównać ze sobą różne koncepcje człowieka;

EK 3: student ma rozeznanie w specyfice rozwoju ludzkiego od dzieciństwa po wiek dojrzały;

EK 4: student odróżnia różne aspekty rozwoju człowieka i umie opisać, na czym polega rozwój duchowy;

EK 5: student potrafi korelować program nauczania z możliwościami i potrzebami rozwojowymi uczniów;

EK 6: student potrafi identyfikować w ramach procesu dydaktycznego główne zagrożenia i problemy ucznia;

EK 7: student ma rozeznanie we współczesnych prądach kulturowych.

Efekt kształcenia 1. Student „określa podstawowe założenia chrześcijańskiej koncepcji człowieka”.

Ndst (2): nie potrafi podać podstawowej definicji człowieka;

Dst (3): potrafi podać definicję człowieka i ją wyjaśnić;

Db (4): precyzyjnie prezentuje wybrane koncepcje człowieka i omawia ich konsekwencje;

Bdb (5): precyzyjnie prezentuje wybrane koncepcje człowieka, omawia ich konsekwencje i odnosi do antropologii chrześcijańskiej.

Efekt kształcenia 2. Student „porównuje ze sobą różne koncepcje człowieka;”.

Ndst (2): nie potrafi wymienić kilku przykładów różnych koncepcji człowieka;

Dst (3): poprawnie przybliża wybrane przez siebie koncepcje człowieka i wskazuje występujące w nich różnice”;

Db (4): precyzyjnie opisuje wskazane koncepcje antropologiczne i omawia występujące w nich podobieństwa i różnice;

Bdb (5): precyzyjnie opisuje wskazane koncepcje antropologiczne, omawia występujące w nich podobieństwa i różnice oraz dokonuje ich oceny z punktu widzenia teologii

Efekt kształcenia 3. Student „rozeznaje w specyfikę rozwoju ludzkiego od dzieciństwa po wiek dojrzały”.

Ndst (2): nie potrafi wymienić podstawowe etapy rozwoju człowieka;

Dst (3): poprawnie wymienia etapy rozwoju człowieka;

Db (4): precyzyjnie opisuje etapy rozwoju człowieka i wskazuje na potrzeby wychowawcze;

Bdb (5): precyzyjnie opisuje etapy rozwoju człowieka, wskazuje na właściwe im potrzeby wychowawcze oraz identyfikuje potencjalne zagrożenia rozwojowe;

Efekt kształcenia 4. Student „odróżnia różne aspekty rozwoju człowieka i umie opisać, na czym polega rozwój duchowy”.

Ndst (2): nie potrafi podać podstawowych aspektów rozwoju człowieka;

Dst (3): prawidłowo określa podstawowe aspekty rozwoju człowieka;

Db (4): precyzyjnie opisuje wybrane aspekty rozwoju człowieka i omawia występujące pomiędzy nimi zależności;

Bdb (5): precyzyjnie opisuje wybrane aspekty rozwoju człowieka, omawia występujące pomiędzy nimi zależności oraz ich wpływ na jego rozwój duchowy.

Efekt kształcenia 5. Student „potrafi korelować program nauczania z możliwościami i potrzebami rozwojowymi uczniów”.

Ndst (2): nie potrafi podać przykładów potrzeb rozwojowych człowieka;

Dst (3): podaje przykłady potrzeb rozwojowych człowieka i ogólnie je charakteryzuje;

Db (4): opisuje wskazane przykłady potrzeb rozwojowych człowieka i odnosi je do założeń programu nauczania religii;

Bdb (5): analizuje wskazane przykłady potrzeb rozwojowych człowieka i wyjaśnia, jak mogą być zaspokajane w oparciu o programu nauczania religii.

Efekt kształcenia 6. Student „identyfikuje w ramach procesu dydaktycznego główne zagrożenia i problemy ucznia”.

Ndst (2): nie potrafi wskazać kilku przykładów zagrożeń dla rozwoju ucznia

Dst (3): potrafi wskazać przykłady zagrożeń dla rozwoju ucznia i je ogólnie charakteryzuje;

Db (4): wskazuje przykłady zagrożeń dla rozwoju ucznia, ogólnie je charakteryzuje i proponuje rozwiązania dydaktyczne służące ich przepracowaniu;

Bdb (5): wskazuje przykłady zagrożeń dla rozwoju ucznia, precyzyjnie je opisuje i projektuje program dydaktyczny zmierzający do rozwiązania zaistniałego problemu.

Efekt kształcenia 7. Student ma rozeznanie we współczesnych prądach kulturowych.

Ndst (2): nie potrafi wymienić głównych prądów kulturowych;

Dst (3): wymienia główne prądy kulturowe i je ogólnie omawia;

Db (4): opisuje główne prądy kulturowe i je ocenia;

Bdb (5): opisuje wskazane prądy kulturowe, ocenia je i potrafi wykorzystać dla promowania wartości chrześcijańskich.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest osiągnięcie wszystkich założonych efektów kształcenia.

Podstawowym kryterium uzyskania oceny pozytywnej jest obecność na ćwiczeniach.

- opanowanie materiału ćwiczeń uzupełnionego o wskazaną literaturę

- pisemna końcowa praca zaliczeniowa: dst – dst plus – 50-60%, db – db plus 60-85%, bdb – 85-100%;