Geografia religii

podstawowy

STL_W01; STL_W02;

STL_W05; STL_W08;

STL_U02; STL_U04;

STL_U05; STL_U06;

STL_K02; STL_K03;

STL_K04

Celem przedmiotu jest ukazanie geografii religii, czyli dyscypliny religioznawczej zajmującej się przestrzennym rozmieszczeniem i środowiskowym zróżnicowaniem religii.

Tematyka zajęć

1. Wprowadzenie do geografii religii

2. Dzieje

3. Geografia religii w Polsce

4. Przedmiot badań

5. Migracje religijne

6. Hierotopografia

7. Problematyka obustronnego wpływu religii i środowiska

8. Komplementarność geografii religii

9. Statystyka religii

10. Geografia religii dziś

11. Geografia religii w systemie nauk geograficznych i pokrewnych

12. Środowiska przyrodnicze a sacrum w religiach świata

13. Pielgrzymki w religiach świata

Barwa, w: Kopaliński W., Słownik symboli, Warszawa 1990, s. 14-18.

Bronk A., Geografia religii, w: Bieńkowski L., Hemperek P. i in. (red.), Encyklopedia katolicka, t. 5, Lublin 1989, kol. 982-984.

Bronk A., Nauki o religii. Geografia i ekologia religii, w: Zimoń H. (red.), Religia w świecie współczesnym. Zarys problematyki religiologicznej, Lublin 2001, s. 43-45.

Cebula S., Zoolatria, w: Gigilewicz E. (red.), Encyklopedia katolicka, t. 20, Lublin 2014, kol. 1478-1479.

Geografia religii, w: Sakowicz E., Religioznawstwo, wyd. 2, Lublin 2009, s. 33-34.

Geografia religii, w: Zdybicka Z.J., Religia a religioznawstwo, Lublin 2013, s. 293-294.

Geografia religii i ekologia religii, w: Bronk A., Podstawy nauk o religii, wyd. 3, Lublin 2009, s. 253-260.

Jackowski A., Święta przestrzeń świata. Podstawy geografii religii, Kraków 2003.

Jackowski A., Wędrowanie człowieka do sacrum, „Alma Mater” 2005-2006 nr 76-77, s. 36-39.

Jackowski A., Sołjan I., Geografia religii w basenie Morza Śródziemnego, „Portolana” 2006 t. 2, s. 9-14.

Jackowski A., Sołjan I., Środowisko przyrodnicze a „sacrum”, „Peregrinus Cracoviensis” 2001 z. 12, s. 29-50.

Jackowski A., Sołjan I., Bilska E., Geografia religii – problemy badawcze, perspektywy rozwoju, w: Jackowski A. (red.), Geografia, człowiek, gospodarka. Profesorowi Bronisławowi Kortusowi w 70. Rocznicę urodzin, Kraków 1997, s. 85-94.

Jackowski A., Sołjan I., Bilska E., Geografia religii. Szlaki pielgrzymkowe, Poznań 1999.

Kolory, w: Tresidder J., Symbole i ich znaczenie, Warszawa 2001, s. 156-159.

Liczby, w: Kopaliński W., Słownik symboli, Warszawa 1990, s. 197-199.

Margul T., Geografia i statystyka religii, „Euhemer. Przegląd Religioznawczy”

30(1986) nr 3-4, s. 423-431.

Mikoś K., Geografia religii w perspektywie historycznej, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia Religiologica” 1988 z. 19, s. 49-67.

Przedmiot i dziedziny religioznawstwa, w: Filipiak M., Religioznawstwo. Zagadnienia wybrane, Rzeszów 1989, s. 11-19.

Rouvillois M., Statystyka, chronologia i geografia religii. Statystyka i szacunki dotyczące przynależności religijnej, w: Lenoir F., Tardan-Masquelier Y., Encyklopedia religii świata, t. 2, Warszawa 2002, s. 2427-2430.

Wanat S., Geografia religioznawcza, „Euhemer. Przegląd Religioznawczy” 14(1970) nr 3-4, s. 67-71.

Wiedza

Student:

- ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej teologii, w szczególności w zakresie studiowanej specjalności teologicznej; jest w stanie rozwijać tę wiedzę i twórczo stosować ją w działalności edukacyjnej i środowiskowej;

- ma uporządkowaną, pogłębioną wiedzę, obejmującą teorie i metody studiowanej specjalizacji teologicznej;

- zna główne zasady działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej, katechetycznej i charytatywnej Kościoła katolickiego, dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego;

- ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach teologii z innymi dziedzinami nauki, zwłaszcza z naukami humanistycznymi i społecznymi;

- zna procesy i uwarunkowania rozwoju religijno‐duchowego oraz jego zagrożenia;

- rozumie kulturotwórczą rolę Kościoła i teologii, zarówno w aspekcie historycznym, jak i społecznym.

Umiejętności

Student:

- potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy z wykorzystaniem ogólnej wiedzy teologicznej;

- umie samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze oraz podejmować autonomiczne działania zmierzające do rozwijania zdolności i kierowania własnym rozwojem osobowym i karierą zawodową;

- posiada umiejętność integrowania wiedzy z różnych dyscyplin, zwłaszcza w zakresie nauk humanistycznych i społecznych;

- umie prowadzić dialog światopoglądowy, ekumeniczny i międzyreligijny, szczególnie w ramach interpretacji Biblii;

- potrafi nawiązywać współpracę z różnymi podmiotami działalności edukacyjno‐wychowawczej, kulturalnej, społecznej i charytatywnej;

- potrafi twórczo włączyć się w różne formy działalności ewangelizacyjnej, pastoralnej, katechetycznej i charytatywnej Kościoła katolickiego.

Kompetencje społeczne

Student:

- ma krytyczną świadomość poziomu własnej dojrzałości osobowej, nabytej wiedzy i umiejętności;

- rozumie potrzebę intelektualnego oraz religijno‐duchowego formowania się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces kształcenia innych osób oraz potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny;

- potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania i potrafi przewidywać wielokierunkowe skutki swojej działalności;

- ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywanych problemów;

- identyfikuje i rozstrzyga dylematy, zwłaszcza doktrynalne i etyczno‐moralne, związane z życiem indywidualnym i społecznym;

- ma świadomość własnej, indywidualnej odpowiedzialności za kształt życia społecznego, kultury, dziedzictwa chrześcijańskiego;

- uczestniczy w życiu kulturalnym i interesuje się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi.

Ocena końcowa obejmuje:

- aktywne uczestnictwo w zajęciach;

- rozmowę lub pracę pisemną śródsemestralną;

- zaliczenie w postaci krótkiej rozmowy.