(in Polish) Rola ojcostwa w formacji i posłudze diakonów stałych

Kod zespołu Teams: b6iwgte

W1 - ma wiedzę na temat powiązania formacji duchowej diakonów stałych w kontekście roli ojcostwa z teologią, naukami humanistycznymi i społecznymi w zakresie przydatnym dla formacji duchowo – ludzkiej człowieka.

W2 - ma pogłębioną znajomość współczesnego nauczania Kościoła katolickiego na temat teologii życia diakonów stałych.

W3 - zna procesy i uwarunkowania rozwoju diakonów stałych poprzez ojcostwo oraz jego zagrożenia

U1 - potrafi posługiwać się faktami i integrować je do obiektywnej wiedzy na temat posługi diakonów stałych

U2 - potrafi ukazać teologię życia diakonów stałych na rzecz nawiązywać współpracę z różnymi podmiotami;

KS1 - ma świadomość odpowiedzialności za drugiego człowieka i potrafi organizować dla niego formację duchowo - ludzką;

KS2 - ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów związanych z formacją przy zachowania priorytetów teologicznych

Efekt W1:

- na ocenę bardzo dobrą, słuchacz posiada pogłębioną wiedzę na temat powiązania teologii duchowości z życiem diakonów stałych oraz z naukami humanistycznymi i społecznymi, w zakresie przydatnym dla rozwoju wewnętrznego człowieka;

- na ocenę dobrą, słuchacz posiada ogólną wiedzę na temat powiązania teologii duchowości z życiem diakonów stałych oraz z naukami humanistycznymi i społecznymi, w zakresie przydatnym dla rozwoju wewnętrznego człowieka;;

- na ocenę dostateczną, słuchacz dysponuje, jedynie wiedzą teologiczną i jej wpływem na duchowy rozwój człowieka.

Efekt W2:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz ma pogłębioną znajomość współczesnego nauczania Kościoła katolickiego na rozwoju duchowego człowieka;

- na ocenę dobrą słuchacz posiada podstawową znajomość współczesnego nauczania Kościoła katolickiego na temat rozwoju duchowego człowieka;

- na ocenę dostateczną słuchacz dysponują wybiórczą znajomością nauczania Kościoła katolickiego na temat młodzieży i jej duszpasterstwa;

Efekt W 3:

- na ocenę bardzo dobrą, słuchacz opanował pogłębioną wiedzę z zakresu procesów duchowych rozwoju człowieka, zna uwarunkowania tegoż rozwoju, jak również jego zagrożenia;

- na ocenę dobrą, słuchacz zna dobrze procesy duchowe i uwarunkowania związane z rozwojem religijno-duchowego człowieka oraz zagrożenia jemu towarzyszące;

- na ocenę dostateczną, słuchacz wybiórczo orientuje się w procesach duchowych i uwarunkowaniach rozwoju religijno-wewnętrznego człowieka, oraz jego zagrożeniach.

Efekt U1:

- na ocenę bardzo dobrą, słuchacz swobodnie posługuje się informacjami z zakresu teologii duchowości, potrafi je integrować do obiektywnej wiedzy na temat rozwoju wewnętrznego człowieka;

- na ocenę dobrą, słuchacz posiada ogólne informacje z zakresu teologii duchowości ale nie potrafi ich odnieść do obiektywnej wiedzy na temat rozwoju duchowego człowieka;

- na ocenę dostateczną słuchacz wybiórczo posługuje się informacjami z zakresu teologii duchowości.

Efekt U2:

- na ocenę bardzo dobrą, słuchacz wykazuje się umiejętnością wskazania wzorców w duchowym rozwoju człowieka z możliwością nawiązywania współpracy z różnymi podmiotami;

- na ocenę dobrą, słuchacz wykazuje się umiejętnością wskazania wzorców w duchowym i osobowym rozwoju człowieka, bez umiejętności nawiązywania współpracy z różnymi podmiotami;

- na ocenę dostateczną słuchacz zna przesłanie teologii życia duchowego jako przedmiotu akademickiego.

Efekt KS1:

- na ocenę bardzo dobrą słuchacz ma świadomość odpowiedzialności za rozwój duchowy drugiego człowieka i potrafi wskazać elementy życia wewnętrznego odpowiedzialne za formację;

- na ocenę dobrą, słuchacz ma świadomość odpowiedzialności za rozwój duchowy drugiego człowieka ale nie potrafi wskazać elementów życia wewnętrznego, odpowiedzialnych za jego formację;

- na ocenę dostateczną, słuchacz rozumie znaczenie formacji duchowej we współczesnym świecie.

Efekt KS2:

- na ocenę bardzo dobrą, słuchacz ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów związanych z formacją duchową człowieka, przy zachowaniu priorytetów teologicznych związanych z rozwojem osobowości chrześcijańskiej;

- na ocenę dobrą, słuchacz ma świadomość złożoności rzeczywistości i rozumie potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów związanych z formacją duchową człowieka ale nie potrafi ustalić w niej priorytetów teologicznych związanych z osobowością chrześcijańską;

- na ocenę dostateczną, słuchacz ma świadomość złożoności rzeczywistości rozwoju życia wewnętrznego ale nie rozumie potrzeby interdyscyplinarnego podejścia do rozwiązywania problemów związanych z formacją duchową człowieka.