| Metody i kryteria oceniania: |
Metody oceniania:
ocenianie ciągłe, dyktando, kolokwium końcowe.
Na ocenę niedostateczną student:
- nie rozumie złożoności i wielofunkcyjności języka,
- nie zna metod normatywnej analizy wypowiedzi,
- nie zna norm językowych i ich roli w kształtowaniu komunikacji społecznej,
- nie potrafi posługiwać się podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu językoznawstwa normatywnego i samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych pod kątem normatywnym
- nie jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu językoznawstwa normatywnego i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu
Na ocenę dostateczną student:
- w stopniu podstawowym rozumie złożoność i wielofunkcyjność języka,
- zna tylko niektóre metody normatywnej analizy wypowiedzi,
- zna normy językowe i ich rolę w kształtowaniu komunikacji społecznej,
- potrafi posługiwać się tylko niektórymi podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu językoznawstwa normatywnego i w ograniczonym zakresie potrafi samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych pod kątem normatywnym
- w ograniczonym zakresie jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu językoznawstwa normatywnego i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu
Na ocenę dobrą student:
- dobrze rozumie złożoność i wielofunkcyjność języka,
- zna większość metod normatywnej analizy wypowiedzi,
- zna normy językowe i ich rolę w kształtowaniu komunikacji społecznej,
- potrafi posługiwać się większością podstawowych terminów i narzędzi badawczych z zakresu językoznawstwa normatywnego i z niewielką pomocą samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych pod kątem normatywnym
- jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu językoznawstwa normatywnego i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu
Na ocenę bardzo dobrą student:
- bardzo dobrze rozumie złożoność i wielofunkcyjność języka,
- bardzo dobrze zna metody normatywnej analizy wypowiedzi,
- bardzo dobrze zna normy językowe i ich rolę w kształtowaniu komunikacji społecznej,
- swobodnie potrafi posługiwać się podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu językoznawstwa normatywnego i w pełni samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych pod kątem normatywnym
- jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu językoznawstwa normatywnego i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.
|
| Zakres tematów: |
1. Wybrane problemy poprawności ortograficznej [lektura: KJP III, s. 59-141; Wielki słownik ortograficzny PWN, red. E. Polański, Warszawa 2003, rozdział „Pisownia polska”; Wielki słownik ortograficzny języka polskiego, red. A. Markowski, Warszawa 1999, rozdział „Ortografia polska w regułach, czyli…”; JP, s. 1-83].
2. Wybrane problemy poprawności interpunkcyjnej [lektura: KJP III, s. 142-189; Wielki słownik ortograficzny PWN, red. E. Polański, Warszawa 2003, rozdział „Pisownia polska”; J. Podracki, Słownik interpunkcyjny języka polskiego z zasadami przestankowania, Warszawa 1998].
3. Wstęp do zagadnień poprawności leksykalnej, podstawy leksykologii [lektury: hasło „słownictwo” w NSPP, KJP I, s. 41-60, 156-168, 271-274, dodatkowo ewentualnie także: S. Dubisz, Słownictwo, rozdziały: 1. Leksykologia i jej miejsce w językoznawstwie, 2. Jak leksemy znaczą, 3. Typy zmian znaczeniowych, [w:] Nauka o języku dla polonistów, pod red. S. Dubisza, wyd. 4, Warszawa 2002, s. 327-344]
4. Zagadnienia poprawnościowe związane ze znaczeniem wyrazów. Dobór paradygmatyczny i syntagmatyczny wyrazów, typowe błędy leksykalne [lektury: hasła „nowe znaczenia wyrazów”, „pleonazm”, „tautologia” w NSPP, KJP I, s. 177-188, 251-262, 265-270; JP, s. 346-388; K. Mosiołek-Kłosińska, O zakłóceniach łączliwości systemowej wyrazów. Zakłócenia łączliwości a błąd semantyczny, „Poradnik Językowy” 1997, z. 3; K. Mosiołek-Kłosińska, Zakłócenia łączliwości normatywnej wyrazów jako przejaw działania tendencji do usuwania wyjątków, „Poradnik Językowy” 1997, z. 6; A. Hącia, Typy redundantnych połączeń wyrazowych w języku polskim, „Poradnik Językowy” 2002, z. 5].
5. Poprawność frazeologiczna [lektury: hasło „związki frazeologiczne” w NSPP, KJP I, 181-183, 233-251, 262-265, JP, s. 363-387, S. Bąba, Innowacje frazeologiczne współczesnej polszczyzny, Poznań 1989, s. 46-90, S. Bąba, Zagadnienia normatywne łączliwości frazeologizmów, „Poradnik Językowy” 1986, z. 9/10].
6. Moda w języku, szablon językowy, nowomowa [lektury: hasła „nowe znaczenia wyrazów (neologizmy znaczeniowe, neosemantyzmy)”, „moda w języku (nadużywanie elementów językowych)”, „nowomowa”, „szablon językowy” w SPP; KJP I, s. 84-96, 188-212, 212-215; JP, s. 329-388; M. Mycawka, Wyrazy modne w świetle kultury języka, [w:] Kultura języka dziś, red. W. Pisarek, H. Zgółkowa, Poznań 1995, s. 108-119, M. Głowiński, Nowomowa po polsku, rozdziały: Nowomowa (rekonensans), Nowa epoka, stary język, Warszawa 1990].
7. Metafory w tekstach użytkowych [lektury: hasło „metafora” w SPP; K. Mosiołek-Kłosińska, Metafora w tekście użytkowym – charakterystyka, próba oceny normatywnej, „Poradnik Językowy” 1997, z. 10].
8. Poprawność stylistyczna, odmiany i style funkcjonalne współczesnej polszczyzny [lektury: hasła „dialektyzmy”, „język i jego odmiany”, „regionalizmy”, „słownictwo środowiskowe”, „słownictwo zawodowe”, „styl”, „stylizacja językowa”, „terminologia” w SPP, KJP I, s. 96-97, 103-123; Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. II: Współczesny język polski, Wrocław 1993 lub H. Kurkowska, S. Skorupka. Stylistyka polska (tu: ogólna charakterystyka stylów i odmian polszczyzny)].
9. Kolokwium leksykalno-stylistyczne.
|
