Pomoc psychologiczna 2 WF-PS-N-POM2
Ćwiczenia (CW) Semestr letni 2020/21

Literatura podstawowa:

1. Drat-Ruszczak E., Drążkowska-Zielińska E., Podręcznik pomagania, Warszawa: Academica.

Literatura uzupełniająca:

1. Barker P., Metafory w psychoterapii, Gdańsk: GWP.

2. Farrelly F., Brandsma J., 2004, Terapia prowokatywna, Wrocław: Metamorfoza.

3. Killingmo B., 1995, Psychoanalityczna metoda leczenia. Zasady i pojęcia, Gdańsk: GWP.

4. L’Abate L., Weeks G.R. 2000, Paradoks w psychoterapii, Gdańsk: GWP.

4. Rafaeli D., Bernstein D., Young J., 2011, Psychoterapia skoncentrowana na schematach, Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia.

5. Yapko M., 1996, Kiedy życie boli. Zalecenia w leczeniu depresji. Strategiczna terapia krótkoterminowa, Gdańsk: GWP.

Wiedza:

Student zna założenia leżące u podłoża różnych szkół psychoterapeutycznych (psychoanalitycznej, poznawczo-behawioralnej, humanistyczno-egzystencjalnej i systemowej) oraz potrafi scharakteryzować wybrane specyficzne techniki psychoterapeutyczne (metaforę, paradoks, przełamywanie schematów i humor).

Umiejętności:

Student potrafi analizować teksty oraz filmy dotyczące szkół i technik psychoterapeutycznych oraz umie porządkować i podsumowywać zdobyte podczas zajęć informacje.

Kompetencje społeczne:

Student jest otwarty na dyskusję oraz pracę w zespołach na temat szkół i technik psychoterapeutycznych oraz wykazuje odpowiedzialność za pozytywne wykonanie zadań przez zespół.

Wiedza:

- na ocenę 2 (ndst.): Student nie potrafi wymienić założeń leżących u podłoża różnych szkół psychoterapeutycznych (psychoanalitycznej, behawioralno-poznawczej, humanistyczno-egzystencjalnej i systemowej) oraz nie potrafi scharakteryzować wybranych technik psychoterapeutycznych (m.in metafora, paradoks, przełamywanie schematów i humor).

-na ocenę 3 (dst.): student potrafi wymienić założenia leżące u podłoża poszczególnych szkół psychoterapeutycznych (psychoanalitycznej, behawioralno-poznawczej, humanistyczno-egzystencjalnej i systemowej) oraz potrafi scharakteryzować wybrane techniki psychoterapeutyczne (metafora, paradoks, przełamywanie schematów i humor), jednak nie czyni tego sprawnie, a jego wypowiedzi słowne lub pisemne świadczą o istotnych lukach w tej wiedzy.

- na ocenę 4 (db.): student potrafi dość sprawnie oraz w sposób świadczący o dość dużej wiedzy wymienić założenia leżące u podłoża poszczególnych szkół psychoterapeutycznych (psychoanalitycznej, behawioralno-poznawczej, humanistyczno-egzystencjalnej i systemowej) oraz dość sprawnie potrafi scharakteryzować wybrane techniki psychoterapeutyczne (metafora, paradoks, przełamywanie schematów i humor).

- na ocenę 5 (bdb.): student potrafi niezwykle sprawnie oraz w sposób świadczący o ogromnej wiedzy wymienić założenia leżące u podłoża poszczególnych szkół psychoterapeutycznych (psychoanalitycznej, behawioralno-poznawczej, humanistyczno-egzystencjalnej i systemowej) oraz doskonale potrafi scharakteryzować wybrane techniki psychoterapeutyczne (metafora, paradoks, przełamywanie schematów i humor).

Umiejętności:

- na ocenę 2 (ndst.): student nie potrafi analizować tekstów oraz filmów dotyczących szkół i technik psychoterapeutycznych oraz nie potrafi porządkować i podsumowywać zdobytych podczas zajęć informacji.

-na ocenę 3 (dst.): student potrafi, chociaż z trudem, analizować teksty oraz filmy dotyczące szkół i technik psychoterapeutycznych oraz - także w trudem - potrafi porządkować i podsumowywać zdobyte podczas zajęć informacje.

- na ocenę 4 (db.): student potrafi dość sprawnie analizować teksty oraz filmy dotyczące szkół i technik psychoterapeutycznych oraz potrafi w sposób dość zadowalający porządkować i podsumowywać zdobyte podczas zajęć informacje.

- na ocenę 5 (bdb.): student potrafi niezwykle sprawnie analizować teksty oraz filmy dotyczące szkół i technik psychoterapeutycznych oraz potrafi w sposób błyskotliwy porządkować i podsumowywać zdobyte podczas zajęć informacje.

Kompetencje:

- na ocenę 2 (ndst.): student nie wykazuje zainteresowania dyskusją oraz pracą w zespole podczas podejmowania tematu szkół i technik psychoterapeutycznych oraz nie przejawia odpowiedzialności za pozytywne wykonanie zadań przez zespół.

- na ocenę 3 (dst.): student wykazuje zainteresowanie, chociaż w niewielkim stopniu, dyskusją oraz pracą w zespole podczas podejmowania tematu szkół i technik psychoterapeutycznych oraz wydaje się wykazywać pewien, chociaż niewielki, stopień odpowiedzialności za pozytywne wykonanie zadań przez zespół.

-na ocenę 4 (db.): student wykazuje dość duże zainteresowanie, dyskusją oraz pracą w zespole podczas podejmowania tematu szkół i technik psychoterapeutycznych oraz wydaje się wykazywać dość wysoki stopień odpowiedzialności za pozytywne wykonanie zadań przez zespół.

- na ocenę 5 (bdb.): student wykazuje bardzo duże zainteresowanie dyskusją oraz pracą w zespole podczas podejmowania tematu szkół i technik psychoterapeutycznych oraz wykazuje godny podziwu stopień odpowiedzialności za pozytywne wykonanie zadań przez zespół.

Na ocenę końcową składają się:

1. Ocena pracy studenta podczas zajęć i w domu (MS Teams; Platforma Moodle)

2. Ocena z kolokwium pisemnego.

Najważniejsze szkoły psychoterapeutyczne:

1. Podejście psychoanalityczne

2. Podejście behawioralno-poznawcze

3. Podejście humanistyczno-egzystencjalne

4. Podejście systemowe

5. Która szkoła jest najlepsza?

Metody dydaktyczne:

1. Metoda ćwiczeniowa (MS Teams )

2. Studium przypadku

3. Dyskusja