Literatura: |
II LEKTURY OBOWIĄZKOWE [udostępniane na platformie Moodle, bez tekstu nr 1., 7. i 8, które zostaną bardziej szczegółowo omówione na ćwiczeniach]
Arystoteles, Poetyka, tłum. H. Podbielski (www.). [samodzielna lektura całości]
1. M. Głowiński, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, Zarys teorii literatury, Warszawa 1975 i nast., tu: Nauka o literaturze i jej działy, s. 5-15.
2. K. Dybciak, Istota i struktura krytyki literackiej, „Teksty” 1979, nr 6, s. 70-95.
3. R. Wellek, A. Warren, Teoria literatury, tłum. M. Żurowski, Warszawa 1976, tu: rozdz. II Istota literatury.
4. W. Iser, Zmienne funkcje literatury, tłum. A. Sierszulska, [w:] Odkrywanie modernizmu. Przekłady i komentarze, red. R. Nycz, Kraków 2004.
5. M. Hopfinger, Literatura w kulturze audiowizualnej, „Pamiętnik Literacki” 1992, z. 1, s. 98-113.
6. J. Sławiński, Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim [1965], [w:] tenże, Dzieło – Język – Tradycja, Warszawa 1974 lub Kraków 1998 (wyd. 2).
7. R. Grzegorczykowa, Głos w dyskusji o pojęciu tekstu i dyskursu, [w:] Tekst. Problemy teoretyczne, red. J. Bartmiński, B. Boniecka, Lublin 1998, s. 37-43.
8. R. Ingarden, Dwuwymiarowa budowa dzieła sztuki literackiej, [w:] Szkice z filozofii literatury, Kraków 2000, s. 20-37.
9. S. Sawicki, Między autorem a podmiotem mówiącym, „Pamiętnik Literacki” 1977, z. 2, s. 111-127.
10. J. Sławiński, O problemach sztuki interpretacji [1966], [w:] tegoż, Dzieło - język - tradycja, PWN, Warszawa 1974.
11. R. Nycz, „Niepewna jasność” tekstu i „wierność” interpretacji. Wokół wiersza Zbigniewa Herberta „Pan Cogito opowiada o kuszeniu Spinozy”, „Teksty Drugie” 2000, nr 3, s. 132-147.
12. S. Sawicki, Problematyka aksjologiczna w badaniach literackich, [w:] Problematyka aksjologiczna w nauce o literaturze, red. S. Sawicki, A. Tyszczyk, Lublin 1992, s. 95-110.
|
Metody i kryteria oceniania: |
Dostateczną ocenę uzyskuje student, który:
- wie, czym jest nauka o literaturze, potrafi określić jej przedmiot;
- zna terminologię teoretycznoliteracką w elementarnym zakresie;
- ma rozeznanie w metodach badawczych, funkcjonujących w obrębie literaturoznawstwa;
- potrafi zreferować wybrane tezy z lektury obowiązkowej.
Dobrą ocenę uzyskuje Student, który:
- wie, czym jest nauka o literaturze, potrafi określić jej przedmiot;
- dobrze zna terminologię teoretycznoliteracką;
- zna najważniejsze metody badawcze, funkcjonujących w obrębie literaturoznawstwa;
- potrafi dobrze zreferować wszystkie pozycje przewidziane w spisie lektur obowiązkowych.
- ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę uczenia się, rozwoju osobistego i uczestniczenia w kulturze przez całe życie.
Bardzo dobrą ocenę uzyskuje Student, który:
-wie, czym jest nauka o literaturze, potrafi określić jej przedmiot i uargumentować złożoność budowy dzieła literackiego;
- biegle zna terminologię teoretycznoliteracką i potrafi adekwatnie ją stosować w analizie i interpretacji utworu literackiego;
- ma rozeznanie w najważniejszych metodach badawczych, funkcjonujących w literaturoznawstwie XX i XXI wieku;
- potrafi ze zrozumieniem zreferować główne tezy artykułów teoretycznych podanych jako lektura obowiązkowa;
- ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę dalszego pogłębiania wiedzy teoretycznoliterackiej;
- ma orientację w innych dziedzinach sztuki (np. w filmie, teatrze czy malarstwie).
Na ocenę końcową składają się:
65% - pozytywna ocena z kolokwium końcowego
20% - frekwencja
15% - aktywność na zajęciach.
|