Analiza i interpretacja tekstów kultury WH-KU-I-2-AnalTekst
Ćwiczenia (CW) Semestr letni 2020/21

Tomboy, reż. C. Sciamma (film fabularny)

J. Iwaszkiewicz, Panny z Wilka (dowolne wydanie), adaptacja filmowa w reżyserii Andrzeja Wajdy (1979).

P. Michałowski, W poszukiwaniu porzuconego czasu. Interpretacja hermeneutyczna [w:] "Panny z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza, red. I. Iwasiów i J. Madejski, Szczecin 1996.

I. Iwasiów, Co przeraziło Wiktora Rubena? Parafraza feministyczna [w:] "Panny z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza, red. I. Iwasiów i J. Madejski, Szczecin 1996; E. Szybowicz, Zimna nostalgia „Panien z Wilka” [w:] Wajda. Przewodnik Krytyki Politycznej, red. J. Majmurek, Warszawa 2013.

B. Zielińska, Mroczne ścieżki pożądania. Interpretacja psychoanalityczna [w:] "Panny z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza, red. I. Iwasiów i J. Madejski, Szczecin 1996.

S. Jagielski, Gra w ciuciubabkę. Andrzeja Wajdy adaptacja „Panien z Wilka” Jarosława Iwaszkiewicza [w:] Od Mickiewicza do Masłowskiej. Adaptacje literatury polskiej, red. T. Lubelski, Kraków 2014.

L. Wygotski, Lekki oddech [w:] Idem, Psychologia sztuki, przeł. M. Zagórska, Kraków 1980 (oraz opowiadanie Lekki oddech Iwana Bunina).

W. Shakespeare, Burza, tłum. S. Barańczak, Kraków 1999.

T. Dobrzyńska, Modlitwa czy apel do publiczności? Polskie przekłady epilogu „Burzy”, „Teatr” nr 9/2019.

Burza, reż. I. Gorzkowski (premiera 2012).

Burza, reż. K. Warlikowski (premiera 2003).

K. Zalewska, Wokół Prospera, „Teatr” nr 9/2019.

M. Dziewulska, Dlaczego Szekspir? [w:] Burza, Warszawa 2008.

G. Niziołek Grzegorz, Muzyka widowni? [w:] Burza, Warszawa 2008.

J. Rudnicka, Więcej niż tło. Muzyka Pawła Mykietyna w teatrze Krzysztofa Warlikowskiego, „Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ” nr 3 (42)/2019.

J. Bolewski SJ, Objawienie Szekspira, Warszawa 2002 (fragmenty).

M. Atwood, Czarci pomiot: „Burza” Szekspira opowiedziana na nowo, przeł. Ł. Witczak, Poznań 2016.

D. Masłowska, Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną, Warszawa 2003; Film Wojna polsko-ruska w reżyserii Xawerego Żuławskiego, 2009.

Z. Mitosek, Opracowanie do rzeczywistości [w:] Idem, Poznanie (w) powieści – od Balzaka do Masłowskiej, Kraków 2003.

J. Dehnel, Fotoplastikon, Warszawa 2009.

Na ocenę bardzo dobrą student

bardzo dobrze zna i i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji tekstów kultury polskich i obcych w kontekście wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie nauki o kulturze oraz pokrewnych dyscyplin;

potrafi bardzo dobrze opracować wyniki własnych badań i zaprezentować je w formie pisemnej oraz ustnej w sposób dowodzący posiadania umiejętności rozwiązywania problemów w zakresie kulturoznawstwa;

potrafi bardzo sprawnie - w perspektywie synchronicznej i diachronicznej - dokonywać krytycznej analizy oraz interpretacji różnych wytworów kultury, ich oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesach historyczno-kulturowych;

posiada narzędzia analityczno-interpretacyjne przygotowujące do aktywnego aktywnego uczestnictwa w bieżących wydarzeniach kulturalnych;

potrafi bardzo aktywnie pracować w grupie, przyjmując w niej różne role: stawianie hipotez interpretacyjnych w oparciu o czynności analityczne, inicjowanie dyskusji uruchamiającej nieoczywiste konteksty interpretacyjne, formułowanie w dyskusji sądów wartościujących omawiane teksty kultury, podbudowane rzetelnymi wnioskami analitycznymi

Na ocenę dobrą student

dobrze zna i podstawowe metody analizy i interpretacji tekstów kultury polskich i obcych w kontekście wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie nauki o kulturze oraz pokrewnych dyscyplin, ale nie zawsze potrafi się nimi świadomie i sprawnie posłużyć w praktyce analityczno-interpretacyjnej;

potrafi opracować wyniki własnych badań i zaprezentować je w formie pisemnej oraz ustnej w sposób dowodzący posiadania umiejętności rozwiązywania problemów w zakresie kulturoznawstwa, nie zachowuje jednak właściwej proporcji między czynnościami teoretycznymi (sytuującymi rozpoznanie w ramach konkretnej tradycji interpretacyjnej), analitycznymi i interpretacyjnymi;

potrafi w dobrym stopniu - w perspektywie synchronicznej i diachronicznej - dokonywać krytycznej analizy oraz interpretacji różnych wytworów kultury, ich oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesach historyczno-kulturowych, nie zawsze jednak rozpoznaje właściwe konteksty interpretacyjne i niedostatecznie wyzyskuje narzędzia poetologiczne;

posiada podstawowe narzędzia analityczno-interpretacyjne przygotowujące do aktywnego aktywnego uczestnictwa w bieżących wydarzeniach kulturalnych;

potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne role: stawianie hipotez interpretacyjnych w oparciu o czynności analityczne, ale nie inicjuje dyskusji uruchamiającej nieoczywiste konteksty interpretacyjne, ma trudności z formułowaniem w dyskusji sądów wartościujących dotyczących omawianych teksty kultury, podbudowanych rzetelnymi wnioskami analitycznymi.

Na ocenę dostateczną student

Zna w stopniu dostatecznym podstawowe metody analizy i interpretacji tekstów kultury polskich i obcych w kontekście wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie nauki o kulturze oraz pokrewnych dyscyplin, ale nie zawsze potrafi się nimi świadomie i sprawnie posłużyć w praktyce analityczno-interpretacyjnej;

ma trudności z opracowaniem wyników własnych badań i zaprezentowaniem ich w formie pisemnej oraz ustnej w sposób dowodzący posiadania umiejętności rozwiązywania problemów w zakresie kulturoznawstwa (brak właściwej proporcji między czynnościami teoretycznymi - sytuującymi rozpoznanie w ramach konkretnej tradycji interpretacyjnej - analitycznymi i interpretacyjnymi lub niewłaściwa konstrukcja pracy - mimo ustalenia wytycznych; uchybienia w warsztacie naukowym);

potrafi w dostatecznym stopniu - w perspektywie synchronicznej i diachronicznej - dokonywać krytycznej analizy oraz interpretacji różnych wytworów kultury, ich oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesach historyczno-kulturowych, nie zawsze jednak rozpoznaje właściwe konteksty interpretacyjne i niedostatecznie wyzyskuje narzędzia poetologiczne;

posiada podstawowe narzędzia analityczno-interpretacyjne przygotowujące do aktywnego aktywnego uczestnictwa w bieżących wydarzeniach kulturalnych;

potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne role: stawianie hipotez interpretacyjnych w oparciu o czynności analityczne, ale nie inicjuje dyskusji uruchamiającej nieoczywiste konteksty interpretacyjne, ma trudności z formułowaniem w dyskusji sądów wartościujących dotyczących omawianych teksty kultury, podbudowanych rzetelnymi wnioskami analitycznymi.

Metody oceny:

Zajęcia kończą się oceną. Całościowa ocena obejmuje: obecność na ćwiczeniach – dopuszczane są dwie nieobecności, każda następna wymaga zaliczenia na warunkach ustalonych z prowadzącym; przygotowanie na koniec semestru pisemnej analizy wybranego, po konsultacji z prowadzącym, tekstu kultury, aktywność studenta na zajęciach potwierdzona monitorowaniem jej stopnia przez prowadzącego (w zakresie KU1_K03).

Obecność na zajęciach w powyższym zakresie i złożenie pracy pisemnej - jest warunkiem zaliczenia ćwiczeń.

1. Problematyka badań genderowych - analiza tekstu kultury pod kątem jego związków z perspektywami wyznaczanymi przez ten nurt.

2. Analiza relacji między adaptacją a jego pierwowzorem literackim - na płaszczyźnie fabuły, znaczenia estetycznej organizacji.

3. Znaczenie muzyki i montażu w filmie w kontekście relacji intersemiotycznej słowo-obraz.

4. Analiza porównawcza interpretacji jednego tekstu kultury z kilku perspektyw: hermeneutyka - feminizm - psychoanaliza - Bachtin.

5. Zróżnicowanie interpretacji jednego tekstu - "Burza" Williama Shakespeare'a.

6. Analiza porównawcza różnych inscenizacji jednego dramatu.

7. Szczegółowa analiza tekstów krytycznych poświęconych jednemu dramatowi, uwzględniająca ideową tożsamość punktów widzenia zawartych w analizowanych wypowiedziach.