Historia ogrodów i założeń zieleni WNHS-ODKS-HOiZZ
Wykład (WYK) Semestr letni 2021/22

. Bogdanowski Janusz. 2000, Polskie ogrody ozdobne. Wyd. Arkady, Warszawa

2. Ciołek Gerard. Ogrody polskie. Wydawnictwo „Arkady”, Warszawa, 1978.

3. Furmanik Barbara. Dobory materiałowe w ogrodach zabytkowych. W: Kurier Konserwatorski 7/2010. S. 23-31.

4. Harrison Lorraine. Jak czytać ogrody. Krótki kurs historii ogrodów. Wyd. Arkady, Warszawa, 2011.

5. Majdecki Longin. Historia ogrodów. T. 1, Od starożytności po barok. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010. ISBN: 978-83-01-15414-1

6. Majdecki Longin. Historia ogrodów. T. 2, Od XVIII wieku do współczesności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010. ISBN: 978-83-01-15416-5

7. Międzynarodowa Karta Konserwacji i Restauracji Zabytków i Miejsc Zabytkowych (Karta Wenecka), 1964

8. Międzynarodowa Karta Ogrodów IFLA-ICOMOS (Karta Florencka), 1981

9. Siewniak Marek, Mitkowska Anna. Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa, 1998. ISBN: 83-87897-03-X

Efekty kształcenia jakie nabędzie student po zaliczeniu przedmiotu w zakresie:

wiedzy:

1. student ma uporządkowaną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń;

2. Rozumie powiązania sztuki ogrodowej z przemianami historycznymi i stylami architektonicznymi, ma podstawową wiedzę aby rozpoznać i scharakteryzować styl danego obiektu;

3. Umie scharakteryzować najważniejsze przykłady zabytkowych ogrodów i założeń zieleni.

umiejętności:

1. Posiada podstawową umiejętność korzystania z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej;

2. Student potrafi przeanalizować kompozycję przestrzenną założeń ogrodowych w różnych stylach sztuki ogrodowej;

3. Potrafi w stopniu podstawowym posługiwać się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię używaną w dziedzinie historii ogrodów.

kompetencji społecznych:

1. Staje się świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo, opierania się w pracy zawodowej na doświadczeniach innych projektantów, konserwatorów i badaczy.

2. Dostrzega relacje interdyscyplinarne wielu nauk, konieczność współpracy na tym polu z wieloma zawodami np. historykami, architektami, konserwatorami, ogrodnikami itp.

3. Student ma świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego, przemian historycznych, stylów i regionalnych różnic w kształtowaniu się założeń ogrodowych na przestrzeni czasu i zależnie od lokalizacji

Egzamin pisemny, rozpoznawanie i opis wybranych elementów i obiektów przedstawionych na zdjęciach lub planach. Możliwość egzaminu poprawkowego w formie ustnej.

Kryteria oceniania:

Wiedza:

ocena 2 (ndst): student nie ma uporządkowanej wiedzy na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, nie potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń. Nie rozumie powiązań stylowych z architekturą i nie zna najważnieszych przykładów historycznych ogrodów.

ocena 3 (dst): student ma podstawową wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi bardzo ogólnie scharakteryzować. Nie rozumie powiązań stylowych z architekturą i nie zna najważnieszych przykładów historycznych ogrodów.

ocena 4 (db): student ma uporządkowaną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń. Rozumie powiązania stylowe z architekturą i zna najważniesze przykłady historycznych ogrodów.

ocena 5 (bdb): student ma poszerzoną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi dokładnie scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń z podaniem przykładów gdzie występują. Rozumie powiązania stylowe ze stylami w architekturze i zna liczne przykłady historycznych ogrodów.

Umiejętności:

ocena 2 (ndst): student nie potrafi umiejętność korzystania z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, nie potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, nie posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.

ocena 3 (dst): student w minimalny sposób potrafi korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, nie potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, w stopniu minimalnym posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.

ocena 4 (db): student potrafi korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów w stopniu podstwowym.

ocena 5 (bdb): student potrafi całkowicie poprawnie korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, potrafi dokładnie przeanalizować kompozycje przestrzenną założeń ogrodowych, posługuje się płynnie językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.

Kompetencje:

ocena 2 (ndst): student nie jest świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo; nie dostrzega relacji interdyscyplinarnych wielu nauk, nie ma świadomości znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic, zupełnie nie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć nie biorąc udziału w dyskusjach.

ocena 3 (dst): student nie jest w pełni świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo; dostrzega w minimalnym zakresie relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma minimalną świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic, okazjonalnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć rzadko biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.

ocena 4 (db): ): student jest świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, właściwie wyszukuje obiekty analogiczne stylowo; dostrzega w minimalnym zakresie relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic; często aktywnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.

ocena 5 (bdb): student jest bardzo świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, sprawnie wyszukuje obiekty analogiczne stylowo; dostrzega relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma dużą świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic; bardzo często aktywnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.

Semestr II (L – 30h)

Porównanie stylów od starożytności do baroku.

Ogrody krajobrazowe XVIII wieku - Cechy ogólne i formy.

Ogrody krajobrazowe - Anglia.

Ogrody krajobrazowe - Francja, Niemcy.

Ogrody krajobrazowe - Polska.

Ogrody XIX wieku - Cechy ogólne i formy.

Przemiany ogrodu krajobrazowego – Anglia, Francja, Niemcy, Polska.

Miejskie ogrody publiczne, ogrody dydaktyczne i wystawowe.

Ogrody XX wieku - Cechy ogólne i formy. Secesja i Modernizm.

Główne tendencje rozwojowe ogrodów II polowy XX wieku.

Ogrody współczesne.

Wykład problematyczny w powerpoint, dyskusja ze studentami, casestudy

Weryfikacja poprzez egzamin pisemny - test z zagadnień poruszanych na wykładach.