| Literatura: |
1. Z. Piech, Herb jako źródło historyczne, „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego”, nowej serii t. 17 (28), 2018, s. 5-44.
2. O. Neubecker, Heraldik. Wappen. Ihr Usprung, Sinn und Wert, Battenberg 1990 (także inne wydania).
3. M. Pastoureau, Traité d’héraldique, Paris 1979 (także późniejsze wydania).
4. M. Pastoureau, L’art. Héraldique au Moyen Âge, Paris 2009.
5. P. Mrozowski, O sztuce i stylizacji heraldycznej w Polsce średniowiecznej, „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego”, nowej serii t. 1 (12), 1993, s. 77-109.
6. P. Mrozowski, Kształt herbu a jego funkcje społeczne, „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego”, nowej serii t. 1q6 (27), 2017, s.53-60.
|
| Efekty uczenia się: |
Historia Sztuki - studia I stopnia (HS1 III)
Student ma uporządkowaną wiedzę szczegółową o rozwoju heraldyki, zna terminologię. Zna i rozumie metody analizy i interpretacji przekazu heraldycznego. Ma podstawową wiedzę o wybranych zagadnienia sztuki heraldycznej i jej powiązaniach z naukami humanistycznymi.
Student posiada umiejętność konstruowania logicznej wypowiedzi w mowie i w piśmie w języku polskim i obcym. Umie przygotować tekst naukowy z aparatem badawczym i poprawnie opracowanymi fotografiami dzieł sztuki. Potrafi pracować samodzielnie i w grupie, także interdyscyplinarnej, przyjmując w niej różne role. Potrafi komunikować się z otoczeniem uzasadniając merytorycznie swoje stanowisko.
Historia Sztuki - studia II stopnia (HS2 I-II)
Student ma uporządkowaną wiedzę o wybranych problemach rozwoju heraldyki. Zna zaawansowaną terminologię oraz metody badawcze. Zna i rozumie w zaawansowanym stopniu metody analizy i interpretacji dzieł sztuki, ma uporządkowaną znajomość teorii i metodologii stosowanych w historii sztuki oraz zna jej najnowsze osiągnięcia. Ma uporządkowaną wiedzę o wybranych zagadnieniach sztuki świata i jej powiązaniach z naukami humanistycznymi.
Student potrafi rozpoznać różne rodzaje i typy herbów, a także przeprowadzić ich analizę i interpretację z zastosowaniem samodzielnie wybranych lub opracowanych metod, w celu określenia ich znaczeń i oddziaływania społecznego. Posiada zaawansowaną umiejętność konstruowania logicznej wypowiedzi w mowie i w piśmie w języku polskim i obcym.
Student jest gotowy do samodzielnego kształcenia się i korzystania z konsultacji specjalistycznych. Docenia wartość wiedzy ekspertów, ale jednocześnie jest gotów poddać wiedzę ekspercką krytycznej analizie.
|
