| Literatura: |
Picht G., 1981, Pojęcie odpowiedzialności, w: Odwaga utopii, Warszawa, s. 231-262.
Ingarden R., 2003, O odpowiedzialności i jej podstawach ontycznych,
w: książeczka o człowieku, Warszawa, s. 71-169.
Jonas H., 2004, Teoria odpowiedzialności: podstawowe rozróżnienia, w: Filozofia odpowiedzialności XX wieku. Teksty źródłowe, red.Jacek Filek. Kraków, s. 205–214.
Birnbacher D., 1999, Odpowiedzialność za przyszłe pokolenia, Warszawa.
Rosół P., 2017, Hans Jonas. O etycznej odpowiedzialności nauki i techniki, Kraków.
Dzwonkowska D., 2007, Wkład Hansa Jonasa w filozofię odpowiedzialności. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 143–156.
Filek Janina, 2004, Wprowadzenie do etyki biznesu, Kraków.
Filek Janina, 2013, Społeczna odpowiedzialność biznesu. Jako nowa wersja umowy społecznej, Kraków.
Gasparski W. (red.), 2013. Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki, Warszawa.
Rok B., 2013, Społeczna odpowiedzialność biznesu, w: Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki, red.W. Gasparski, Warszawa.
Łepko Z., 2001, Etologiczne inspiracje ekofilozofii, w: Ochrona środowiska społeczno- przyrodniczego w filozofii i teologii, red.J. M. Dołęga, J. W. Czartoszewski i A. Skowroński. Warszawa, s. 135–163.
Kuzior A., 2007, Odpowiedzialność człowieka za przyrodę w perspektywie kryzysu ekologicznego. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 115–124.
Moń R., 2001, Etyka globalna. Utopia czy konieczność u progu trzeciego milenium ? w: Warszawskie Studia Teologiczne (XIV), s. 181–191.
Główkowski W., 2009, Zastosowanie zasady odpowiedzialności Hansa Jonasa we współczesnej ekologii. w: Problemy Ekorozwoju vol. 4 (2), s. 95–99.
Główkowski W., 2007, Rozwój a zasada odpowiedzialności, w: Zarządzanie rozwojem. Aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, red.B. Piontek i F. Piontek. Warszawa, s. 285–295.
Klincewicz K., 2013, Społeczna odpowiedzialność biznesu. Perspektywa pracownika raport z badań. Warszawa, Bydgoszcz: Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego; Forum Związków Zawodowych; Uniwersytet Warszawski.
Żemigała M., 2007, Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. Budowanie zdrowej, efektywnej organizacji, Kraków, Warszawa.
|
| Metody i kryteria oceniania: |
Wiedza:
Ocena 2 (ndst): student nie zna uwarunkowań i reguł zasady odpowiedzialności, nie potrafi identyfikować praktycznych kwestii związanych z omawianymi zagadnieniami,
Ocena 3 (dst): student zna w ograniczonym stopniu uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, poprawnie identyfikuje tylko niektóre praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,
Ocena 4 (db): student zna uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, właściwie identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,
Ocena 5 (bdb): student doskonale zna uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, znakomicie identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,
Umiejętności:
Ocena 2 (ndst): student nie objaśnia kluczowych uwarunkowań kwestii dotyczących zasady odpowiedzialności, nie analizuje praktycznych kwestii związanych z poruszanymi zagadnieniami,
Ocena 3 (dst): student w dostatecznym stopniu objaśnia kluczowe uwarunkowania zasady odpowiedzialności, pobieżnie analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,
Ocena 4 (db): student właściwie objaśnia kluczowe uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, poprawnie analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,
Ocena 5 (bdb): student bardzo dobrze objaśnia kluczowe uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, szczegółowo analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,
Kompetencje:
Ocena 2 (ndst): student nie dyskutuje omawianych zagadnień, nie zachowuje krytycyzmu w wyrażaniu opinii, jest zorientowany na rozwiązywanie problemów
Ocena 3 (dst): student w ograniczonym stopniu dyskutuje omawiane zagadnienia, zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, podejmuje próby rozwiązywania problemów
Ocena 4 (db): student dyskutuje omawiane zagadnienia, często zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, jest zorientowany na rozwiązywanie problemów
Ocena 5 (bdb): student dyskutuje omawiane zagadnienia, zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, rozwiązuje pojawiające się problemy
Na ocenę końcową składają się: aktywne uczestnictwo w zajęciach, przygotowanie wystąpienia z użyciem prezentacji na wybrany temat, ewentualne oceny cząstkowe będące wynikiem sprawdzania wiedzy etapowej oraz ustna wypowiedź w czasie kolokwium.
|
| Metody dydaktyczne: |
Efekty wiedzy
Metoda dydaktyczna: wykład informacyjny i problemowy
Weryfikacja - kolokwium ustne
Efekty umiejętności
Metoda dydaktyczna: dyskusja, referat, lektura tekstów
Weryfikacja - indywidualna ocena aktywności na zajęciach, indywidualna ocena przygotowania do zajęć
Opis metod dydaktycznych:
Wykład informacyjny i problemowy - treść jest bezpośrednio przekazywana w gotowej do zapamiętania postaci, włączane będą ilustracje problemów naukowych i/lub praktycznych.
Dyskusja - będzie odbywać się po każdej lekturze, w ramach jej omawiania oraz przy omawianiu referatu.
Referat - student przygotowuje wystąpienie na wybrany z proponowanego przez prowadzącego zestawu temat.
Lektura tekstów - indywidualna lektura tekstów przeznaczonych do analizy w czasie poszczególnych zajęć.
Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia:
Kolokwium ustne - weryfikacja efektów kształcenia będzie odbywała się także poprzez ocenę z kolokwium ustnego.
Indywidualna ocena aktywności na zajęciach - indywidualnie każdy uczestnik zajęć zostanie oceniony przez prowadzącego; ocena będzie dotyczyła zaangażowania studenta na zajęciach
Indywidualna ocena przygotowania do zajęć - indywidualnie każdy uczestnik zajęć zostanie oceniony przez prowadzącego; ocena będzie dotyczyła przygotowania studenta do zajęć
|
